[Column] Polarisatie

Dit is mijn laatste column als columnist van Delta. Niet dat er geen onderwerpen meer zijn om over te schrijven. Neem de oproep van mede-columnist Bob van Vliet over de defossilisatie van ons onderwijs. Reuze interessant om op te reageren vanuit een onderwijsprogramma als chemische ingenieurstechnieken, dat juist traditioneel zeer fossiel is en dat al volop bezig is met deze defossilisatie van het curriculum. Al zou dat zou sneller kunnen. In dit onderwijsprogramma leeft ook het inzicht dat bepaalde ‘fossiele’ chemie belangrijk is om te doceren, omdat de kennis ook zomaar zou kunnen leiden tot innovaties op ‘defossiel’ vlak.

Maar ik dwaal af. Ik stop dus met columns schrijven. Ik ga mijn professionele leven vereenvoudigen. Tijdens mijn functioneringsgesprek kreeg ik het compliment dat ik zo goed veel verschillende ballen in de lucht kan houden. Maar ik denk dat het tijd is om juist wat minder dingen te doen. Zodat ik in die projecten meer diepgang en focus kan brengen.

De aanleiding om columns te gaan schrijven was het vertrek van Dap Hartmann als columnist bij Delta. Het leek toen alsof we aan de TU Delft geen academisch debat over ideeën konden hebben zonder dat mensen zoals Dap persoonlijk werden verguisd. Polarisatie op een lelijk hoogtepunt met andere woorden. Het lijkt nu rustiger aan de TU Delft. Hebben we geleerd om beter met verschillende meningen om te gaan? Om elkaar uit te nodigen voor koffie als we het uit het diepst van ons hart oneens zijn met iemand? Om elkaar proberen te begrijpen? Om de persoon achter het idee te zien? Of zwijgen we allemaal gewoon wat meer?

Hebben we geleerd om beter met verschillende meningen om te gaan?

Onlangs ontdekte ik de podcast Stephen Fry’s 7 Deadly Sins. De inleiding kwam direct goed binnen, en haakt aan bij het thema polarisatie. De wereld is in een vreselijke staat. En Fry stelt dat hij heeft ontdekt wiens schuld dat is: “The fault lies entirely with me. It is my fault. Entirely, my fault. I am the reason the world is going to hell.”

Als polarisatie iets is waar je je zorgen over maakt, dan is uitgaan van ‘Ik ben het probleem’ een heel goede optie. Want zoals Fry stelt: “Everyone is keen on being right and exposing what is wrong with others, almost no one out there suggests there could be anything wrong with themselves.” Dit is een nieuwe verwoording van Mattheüs 7:4 in de bijbel: ‘Wat kijk je naar de splinter in het oog van een ander, terwijl je de balk in je eigen oog niet opmerkt?’

Dus dat doe ik nu. Wanneer er iets gebeurt dat mij kwaad, afgewezen of verontwaardigd doet voelen, ga ik ervan uit dat het mijn schuld is. Het mooie is dat de oplossing dan ook volledig in mijn eigen invloedssfeer ligt. En dat ik al behoorlijk wat over mijzelf geleerd heb. Het is echter niet de meest handige uitgangspositie voor een columnist. Maar dat neemt hierbij dus een einde. En nu Dap Hartmann in het nieuwe jaar weer terugkeert als columnist bij Delta, voelt het voor mij alsof de cirkel rond is.

Monique van der Veen is universitair hoofddocent aan de faculteit Technische Natuurwetenschappen, afdeling chemical engineering. Lees hier over het werk van haar onderzoeksteam en volg haar op Twitter: @MAvanderVeen

Monique van der Veen / Columnist