Campus
Diversiteit en inclusie

Paaseitjes uitdelen voor transzichtbaarheid

Om aandacht te vragen voor de zichtbaarheid van transgender personen deelde lhbtqi+-werknemersnetwerk True U donderdag paaseitjes uit op de campus. “We willen laten zien dat ook wij er mogen zijn. In al onze diversiteit.”

Bestuursleden van True U in de roze kast voor de Aula. (Foto: Kim Bakker)

Translation in progress

In het betongrijze vooraanzicht van de Aula vormt de roze kast van True U donderdag een opvallend kleurrijk lichtpuntje. In de kast – ‘terwijl ik er zelf al jaren uit ben’ – staat Emmelie (29, civiele techniek). Ze kwam hierheen nadat ze op Instagram las over de actie van True U om aandacht te vragen voor zichtbaarheid van transpersonen. Haar nagels heeft ze gelakt in de transkleuren lichtblauw, lichtroze en wit.

Aanleiding voor de actie van True U is International Transgender Day for Visibility, dat dit jaar valt op Eerste Paasdag. Voor haar een belangrijke dag, vertelt Emmelie. “Ik merk dat de druk op ons, als transgender personen, de laatste jaren is toegenomen. Ik zie steeds meer haat in de maatschappij.”

De dag werd in 2009 in het leven geroepen door transgenderactivist Rachel Crandall en is bedoeld voor ‘sterking en erkenning’. Het is een moment voor positieve representatie. Dat kan volgens Emmelie ook een eye-opener zijn voor cismensen read-more-closed . “We willen laten zien dat wij ook gewoon mogen zijn, in al onze diversiteit. Want geen elke transpersoon is hetzelfde.”

Meest onderdrukte groep

Julien van Campen is voorzitter van True U, het netwerk voor lhbtqi +-medewerkers op de TU Delft. In een pimpelpaarse trui vertelt hij waarom het bestuur aandacht besteedt aan International Transgender Day for Visibility. “Binnen de lhbtqi+-gemeenschap zijn transmensen de meest onderdrukte groep. Ook op de TU Delft zijn zij lang niet altijd veilig. Mensen komen naar ons toe met heel vervelende verhalen.”

Wijzend naar de roze kast noemt hij het voorbeeld van een werknemer die niet wilde dat het kastje een tijdelijke plek kreeg op de faculteit waar hij werkte, met de transkleuren lichtblauw en lichtroze in het logo. “Die zouden volgens hem staan voor pedoseksualiteit. Dat is natuurlijk nonsens, maar het laat wel zien wat voor indianenverhalen er rondgaan.”

De weg naar een lhbtqi+-veilige omgeving moet niet alleen worden geplaveid door henzelf, zegt Van Campen, maar ook door cishetero’s. Dat hoeft helemaal niet zo ingewikkeld te zijn. Van Campen: “Ik heb een regenboogsticker op mijn notitieboek geplakt en op mijn kamerdeur. Dan geeft aan dat het een veilige plek is om je verhaal te doen. Dat kan iedereen doen.”

Wetenschapsredacteur Kim Bakker

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

k.bakker@tudelft.nl

Comments are closed.