Zitramp

br />
Dat viel niet mee. Naast de ingang staat een betonnen constructie waar je in geval van nood wel op zou kunnen zitten. Volstrekt oncomfortabel en niet bepaald rustig, want gelegen naast de ingang . de genereuze en gezellige rokersruimte van de faculteit. Ik liep verder, naar het hart van de campus, op zoek naar een bankje. Helaas, er staan geen bankjes langs de Mekelweg. Ik zocht bij de aula, en ik keek bij de bibliotheek, maar nergens zag ik een bankje in de buitenlucht. Uiteindelijk kwam ik bij de begraafplaats. En daar, langs het water, vond ik wat ik zocht: een houten bankje om in alle rust aan mijn artikel te werken.

Gelukkig gloort er hoop aan de horizon van deze ellende, want de Mekelweg gaat binnenkort flink op de schop. Het definitieve plan werd onlangs gepresenteerd. De Mekelweg en de daaraan gelegen parkeerterreinen zullen plaats maken voor het Mekelpark. ‘Een park met glooiende grasvelden en kleurrijke bomen doorsneden door de esplanade die alle faculteitsgebouwen met elkaar verbindt’, lees ik in de pdf-file van Mecanoo, het architectenbureau van Francine Houben. Francine had natuurlijk goed naar de huidige situatie gekeken, en ook geconstateerd dat er nergens bankjes staan. In het nieuwe Mekelpark zou het vast en zeker wemelen van de bankjes. Vol verwachting zocht ik in het 37 mb grote document naar het woord bank(je). Dat staat er dus niet in. En dat terwijl het Mekelpark ‘uitnodigt om er te zitten, lezen, mediteren, debatteren, te eten en te drinken’. In de getekende impressies van het nieuwe plan zie ik wel overal mensen zitten, maar die zitten op de grond (soms rug aan rug, om nog een beetje steun te hebben). Of ze zitten op lage smalle betonnen randen. En net toen ik dacht: wat een armoe, bleek dat precies de bedoeling te zijn. Ik las: ‘De esplanade wordt ingekaderd door een donkere hardstenen zitrand, zodat er overal in het park en aan de esplanade voldoende zitplekken ontstaan.’ Het Mekelpark blijkt vergeven te zijn van zulke zitranden: ‘In het ontwerp [van het IO-plein] is een grote grasovaal geïntroduceerd met zitranden. […] In het ontwerp is het Bouwkundebos verkleind en is een open plek gemaakt […] Aan de randen van deze plek ontstaan zitranden.’ Misschien ben ik erg ouderwets, maar ik wil helemaal geen zitranden, ik wil bankjes!

Hopelijk is het nog niet te laat voor een kleine aanpassing in het ontwerp. Laten we de Rabobank vragen om 106 bankjes te bekostigen waarop we de namen van de 100 Delftse eredoctoren en de 6 gastschrijvers aanbrengen. Als blijk van dank noemen we die bankjes ‘Rabobankjes’. Bij ieder nieuw eredoctoraat en bij iedere volgende gastschrijver komt er een Rabobankje bij. Dan kan ik voortaan heerlijk op het Nelleke Noordervliet-bankje aan mijn artikel werken.

Dap Hartmann is astronoom. Hij is werkzaam als docent bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management.

Het was mooi weer en ik besloot om lekker buiten een eerste opzet te maken van het artikel dat al enige tijd in mijn hoofd zat. Gewapend met een schrijfblok, mijn vulpen, een zonnebril en twee sigaren verliet ik het gebouw van TBM, op zoek naar een bankje op een rustige plek.

Dat viel niet mee. Naast de ingang staat een betonnen constructie waar je in geval van nood wel op zou kunnen zitten. Volstrekt oncomfortabel en niet bepaald rustig, want gelegen naast de ingang . de genereuze en gezellige rokersruimte van de faculteit. Ik liep verder, naar het hart van de campus, op zoek naar een bankje. Helaas, er staan geen bankjes langs de Mekelweg. Ik zocht bij de aula, en ik keek bij de bibliotheek, maar nergens zag ik een bankje in de buitenlucht. Uiteindelijk kwam ik bij de begraafplaats. En daar, langs het water, vond ik wat ik zocht: een houten bankje om in alle rust aan mijn artikel te werken.

Gelukkig gloort er hoop aan de horizon van deze ellende, want de Mekelweg gaat binnenkort flink op de schop. Het definitieve plan werd onlangs gepresenteerd. De Mekelweg en de daaraan gelegen parkeerterreinen zullen plaats maken voor het Mekelpark. ‘Een park met glooiende grasvelden en kleurrijke bomen doorsneden door de esplanade die alle faculteitsgebouwen met elkaar verbindt’, lees ik in de pdf-file van Mecanoo, het architectenbureau van Francine Houben. Francine had natuurlijk goed naar de huidige situatie gekeken, en ook geconstateerd dat er nergens bankjes staan. In het nieuwe Mekelpark zou het vast en zeker wemelen van de bankjes. Vol verwachting zocht ik in het 37 mb grote document naar het woord bank(je). Dat staat er dus niet in. En dat terwijl het Mekelpark ‘uitnodigt om er te zitten, lezen, mediteren, debatteren, te eten en te drinken’. In de getekende impressies van het nieuwe plan zie ik wel overal mensen zitten, maar die zitten op de grond (soms rug aan rug, om nog een beetje steun te hebben). Of ze zitten op lage smalle betonnen randen. En net toen ik dacht: wat een armoe, bleek dat precies de bedoeling te zijn. Ik las: ‘De esplanade wordt ingekaderd door een donkere hardstenen zitrand, zodat er overal in het park en aan de esplanade voldoende zitplekken ontstaan.’ Het Mekelpark blijkt vergeven te zijn van zulke zitranden: ‘In het ontwerp [van het IO-plein] is een grote grasovaal geïntroduceerd met zitranden. […] In het ontwerp is het Bouwkundebos verkleind en is een open plek gemaakt […] Aan de randen van deze plek ontstaan zitranden.’ Misschien ben ik erg ouderwets, maar ik wil helemaal geen zitranden, ik wil bankjes!

Hopelijk is het nog niet te laat voor een kleine aanpassing in het ontwerp. Laten we de Rabobank vragen om 106 bankjes te bekostigen waarop we de namen van de 100 Delftse eredoctoren en de 6 gastschrijvers aanbrengen. Als blijk van dank noemen we die bankjes ‘Rabobankjes’. Bij ieder nieuw eredoctoraat en bij iedere volgende gastschrijver komt er een Rabobankje bij. Dan kan ik voortaan heerlijk op het Nelleke Noordervliet-bankje aan mijn artikel werken.

Dap Hartmann is astronoom. Hij is werkzaam als docent bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management.