Zie je wel. Er moeten toch zijwieltjes op.

/strong>

,,Het is een fitnessapparaat”, hijgt Christien Albers vrolijk als ze van de paarse X’nder afspringt. De studente moet hard werken om de step met excentrisch achterwiel al ‘wippend’ aan de gang te houden. Studiegenoot Wouter Sassen roetsjt met losse handen steeds harder door de gang op zijn ‘attasjeeskoffer’. ,,Pas bij veertig kilometer per uur gaat hij over de kop”, meldt een trots toekijkende ploeggenoot. In de ontwerpzaal proberen Berna de Rijke en teamgenoten ondertussen voor het eerst hun Rowing Rushpipe uit. Iedereen valt om. ,,Zie je wel. Er moeten toch zijwieltjes op.”

‘Ontwerp een handig pendelvehikel mét koffer voor de forens’ luidt de ontwerpopdracht voor eerstejaars werktuigbouwkunde dit jaar. Op de laatste practicummiddag moet het vervoermiddel klaar zijn. De makers van de X’nder zijn erg tevreden, al is het resultaat niet helemaal gelijk aan het ontwerp. Albers:

,,Toen we de step vorige week voor het eerst uitprobeerden, brak het frame. De scharnieren hielden het niet. We hebben het gelast, maar de step is nu niet meer opvouwbaar.” Het wedstrijdonderdeel bus-in-bus-uit zal dus wat problemen opleveren, maar het team denkt zonder meer het meest originele aandrijfmechanisme in huis te hebben. Doordat de as van het achterwiel niet in het midden zit, gaat de step voorruit wanneer de bestuurder op-en-neer springt.

Bochten nemen lijkt het zwakke punt van het nog naamloze vervoermiddel van Wouter Sassen. ,,We wilden het compact houden. Door het stuur weg te laten, maak je het geheel veel kleiner.” De sterke punten dreunt een teamgenoot rap op: snelheid, stabiliteit (‘het grote voorwiel vangt de hobbels op’) en een héle koffer. ,,Bij veel groepen is de koffer onderdeel van de constructie. Die van ons kan je gewoon oppakken en gebruiken.”

Aandrijfelastiek

Het Rowing Rushpipe team, gehuld in blauwe schorten, is wat minder enthousiast over hun ontwerp, een kruising tussen een roeiapparaat en vouwfiets, gemaakt van drie voorvorken. ,,Even langs het station geweest”, grapt een teamlid. ,,Het freewheel kostte eigenlijk het meeste moeite. Het is een uitzonderlijke maat. Daar zijn we uiteindelijk via een advertentietje aangekomen.”

Door het stuur naar achteren te trekken wordt het freewheel aangedreven. ,,Eerst maar even afwachten of ie het doet. Waar maak ik dit vast?” Een student staat vragend met het uiteinde van het aandrijfelastiek in zijn hand. Het wordt stevig onderhet zadel vastgebonden. Iemand tilt het achterwiel van de grond en zijn groepsgenoot trekt het stuur naar voren. ,,Het werkt!” De gezichten staan direct wat vrolijker. Misschien dat ze ‘m alsnog mooi gaan opspuiten, zegt Berna de Rijke. ,,Maar dat kost een vrije avond.”

Verderop is de Cobra-ploeg bezig een halve koffer op een lage, tamelijk grote fiets te monteren. ,,Groot? Dat komt omdat hij nu helemaal uitgevouwen is. Ingeklapt zit het voorwiel in de koffer en kun je ‘m op dit extra wieltje achter je aantrekken. Tenminste dat is het idee. Werkt het niet dan zagen we het er weer af”, meldt een teamlid. De Cobramannen denken het op de wedstrijddag van snelheid te moeten hebben. ,,Zie je die remsporen daar? Die zijn van ons ”

Klassiek modelletje

Achter in de practicumzaal werkt zesdejaars io’er Wibern Jorritsma zijn glimmende, knalrode Steppio af. ,,Een klassiek model om te flaneren in het Vondelpark, met drie versnellingen. Als ze ook op het ontwerp letten, maak ik een kans.” Jorritsma neemt deel aan de ontwerpwedstrijd voor ouderejaars die ook vandaag plaatsvindt – in zijn eentje: ,,dan ben je het snel eens”. Zijn Steppio is een ‘step-step’, een step waarbij de rijder niet op de grond afzet. Voor het achterwiel zitten twee pedalen, door ze om en om in te duwen, komt de Steppio in beweging. Een afspraak met Batavus heeft Jorritsma in ieder geval al binnen. Hij mag de Steppio binnenkort komen showen.

De step-step van vierdejaars wtb’ers Bas Hoekstra en Caspar van Strijp is bedacht op een bierviltje. Hoekstra: ,,We hadden de opdracht gelezen en zaten bij een biertje wat te schetsen. Een week later vertelt Casper me doodleuk dat hij ons opgegeven heeft. Da’s goed zeg ik, maar jíj stept.”

De step gaat vooruit door pedalen aan de zijkant naar achteren te duwen. ,,In plaats van op de grond, zet je op de step af.” Tenminste, dat is het idee. Alle onderdelen zijn gereed, maar moeten vanmiddag nog in elkaar gezet worden. ,,Nog een paar uurtjes, wat fijn afstellen en schilderen.” Franje als een koplamp en spatlappen komen er niet op. Van Strijp: ,,We moeten op het gewicht letten.” Hoekstra: ,,Maar het moet er wel goed uitzien, dus wel een kilometerteller. Én hij moet natuurlijk wel werken. Ik wil niet afgaan als Leontien van Moorsel ‘m straks uitprobeert.”

Programma donderdag 31 mei

9.30 eerste beproevingen Sjeeskoffers

11.00 duurbeproeving Sjeeskoffers

12.30 allerlei wedstrijden voor Sjeeskoffers en Step-Steps:

hindernisbaan, acceleratie, snelheid, praktijktest door Leontien van Moorsel

15.00 prijsuitreiking

Plaats: voorplein Werktuigbouwkunde

(live beelden via www.wbmovesu.tudelft.nl)

Ze ogen als een kruising tussen vouwfiets, step en roeiapparaat. En ze hebben klinkende namen: X’nder, Rowing Rushpipe of Steppio. Vandaag zal blijken wie het snelst, mooist en meest praktisch is.