Wel krans geen ceremonie bij herdenking doden

Vorig jaar was er geen ceremonie in de aula, omdat er in voorgaande jaren geen mensen op af waren gekomen. Medewerkers en studenten zouden tijdens de voorjaarsvakantie vaak niet in de gelegenheid zijn langs te komen. Daarom besloot het college van bestuur om in 2012 geen krans neer te leggen. Alleen de vlag ging halfstok.

Tegen de verwachting in was er vorig jaar toch belangstelling van studieverenigingen. Zij waren ‘redelijk verbolgen’ over het ontbreken van een ceremonie en legden toen samen met de studentenraad en studentenvakbond VSSD een groot bloemstuk bij het gedenkteken.

Dat heeft volgens Marga Schrijvershof van Protocollaire Zaken ‘wellicht meegewogen’ om dit jaar toch weer een krans namens de universiteit neer te leggen. Namens het college was hiervoor conrector Peter Wieringa aanwezig.

Ook waren er piketpaaltjes neergezet om iedereen in de gelegenheid te stellen zelf een moment te kiezen om bloemen of een krans neer te leggen.

Studenten deden dat dit jaar weer namens de studieverenigingenraad SVR en verzochten Paul van Woerkom een korte toespraak te houden. Van Woerkom was betrokken bij het boek ‘Loyaliteit in verdrukking. De Technische Hogeschool Delft tijdens de bezetting’ van historicus Onno Sinke, dat eind vorig jaar in de Aula werd gepresenteerd.

Van Woerkom benadrukte dat het merendeel van de 183 slachtoffers uit de Delftse universitaire gemeenschap was omgekomen door direct of indirect verzet. “Deze verzetsherdenking is dus méér dan een 4 mei Dodenherdenking. Een brandende vraag hierbij is dan ook: wat zouden wij gedaan hebben in hun situatie? En hoe zouden wij ervoor kunnen zorgen dat zulk een groot en duister onrecht ons land nooit meer zal overkomen? Welke persoonlijke lering kunnen wij hieruit trekken?”

Hij verwees daarbij naar een artikel in Elsevier over uitholling van de Dodenherdenking. Hij citeerde: ‘Vier mei is ook de dag waarop studenten van nu, met niet veel grotere zorgen dan of zij hun bierrekening kunnen betalen, kunnen denken aan hun leeftijdgenoten die zeventig jaar geleden wegens hun verzetswerk werden gefusilleerd of op het slagveld omkwamen.’

Waarna Van Woerkom de aanwezige groep studenten voorhield: “Vergeet die verwijzing naar de bierrekening, maar vergeet niet wat de essentie is van onze aanwezigheid hier. En als wij vinden – vanmiddag, en hier – dat ons aantal niet alleen selectief maar ook klein is, dan dient het besef van het belang van deze ‘herdenking van het Delftse universitaire verzet’ opnieuw en beter onder de aandacht van onze universitaire gemeenschap te worden gebracht.”

Daarin ligt volgens Van Woerkom ‘opnieuw een taak en een verantwoordelijkheid voor meerdere organisaties in onze universitaire gemeenschap, in de breedte, in de hoogte en in de diepte.’