Met de VeloX 9 verbeterde het Human Power Team in Nevada het wereldsnelheidsrecord fietsen, al hield dat maar drie dagen stand. Teammanager Britt Krabbenborg is trots.
Britt Krabbenborg, bij de ligfiets van vorig jaar: “Een jaar lang intensief samenwerken in een team, dat leer je niet tijdens je bachelor.” (Foto: Sam Rentmeester)
Delen
Groot was de ontlading toen atlete Rosa Bas van het gecombineerde team van de VU Amsterdam en TU Delft het wereldsnelheidsrecord voor vrouwen met 0,32 kilometer per uur verbeterde. Tijdens de World Human Powered Speed Challenge in Battle Mountain (Nevada) haalde zij op 9 september een snelheid van 122,12 kilometer per uur.
Teamleider Britt Krabbenborg: “Dat oude record stond al negen jaar. Opmerkelijk, want de techniek is in die tijd wel vooruitgegaan. Wij richten ons al drie jaar op het vrouwenrecord. Het was pas onze derde run, de organisatie was erg verbaasd. We waren ontzettend blij, sommigen moesten huilen.”
Wanneer beseften jullie het?
“Toen we Rosa bij het eindpunt uit de ligfiets opvingen begon ze te schreeuwen. Wij dachten: wat is er aan de hand? Ze schreeuwde ‘honderdrieëntwintig!’ Dat getal had ze op de snelheidsmeter gezien. ‘Zou ze een record gereden hebben?’, vroegen we ons af, toen we terugreden naar het ontvangstcentrum. Bij de uitslagen noemde de organisatie als laatste onze tijd. We hadden het wereldrecord!”
Jullie hadden er vooraf veel vertrouwen in. Wat was het geheim?
“We hadden een sterk team dit jaar, zowel qua samenwerking als op technisch gebied. We hebben grote banden met lage rolweerstand laten produceren, het schakelsysteem iets veranderd en het frame veiliger en sterker gemaakt.
Ons aerodynamisch design, met een hogere achterkant, moest de luchtweerstand verminderen. We hadden ook veel vertrouwen in de atleten, Rosa Bas en Jennifer Breet. Rosa is sterk en Jennifer was er vorig jaar ook bij, dus die had al ervaring.”
Hoe zuur was het dat een paar dagen later de Franse Ilona Peltier 4,4 kilometer harder reed?
“Een teleurstelling, maar we hadden daarna nog een stuk of acht pogingen. Het is traditie dat het HPT zijn snelste race voor de slotavond bewaart, dus we hadden hoop: het kan allemaal nog. In de laatste twee dagen is er nog aan gewerkt om de versnellingen te verbeteren. Helaas hebben we het record niet meer heroverd.”
Is het project dan geslaagd of mislukt voor je gevoel?
“Geslaagd. Het is een prestatie waar we trots op mogen terugkijken. Iedereen zat met een blije kop aan het slotdiner op zaterdagavond.”
De moeite waard om er je studie een jaar voor opzij te zetten?
“Zeker. Je leert een heleboel dingen in zo’n jaar. Ook sociale vaardigheden, die je later in het bedrijfsleven kunt gebruiken. Een jaar lang intensief samenwerken in een team, dat leer je niet tijdens je bachelor. Er blijft elk jaar veel animo voor de Dreamteams. Goed dat de TU die ondersteunt.”
En nu weer afkicken in de collegebanken?
“Ik ben drie dagen na terugkomst aan mijn master op werktuigbouw begonnen. Best wel lekker om weer je eigen planning te kunnen volgen.”
Kijk hier naar een flits van de recordrit.
Jimmy Tigges / Redacteur Sport
Comments are closed.