Campus

Waterautoriteit in dierentuinland

Samen met tulpen en Philips is watermanagement zo’n typisch Nederlands kwaliteitsproduct. De hele wereld weet dat wij onder de zeespiegel wonen, en belt ons als ze natte voeten krijgt.

Een veelgevraagd man is prof.drs.ir. Han Vrijling. Na jaren bij Rijkswaterstaat is hij nu hoogleraar waterbouwkunde bij de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen. Hij kent de oer-Hollandse efficiëntie. “Hup, dijk eromheen en suikerbieten erop.”

Tussen satellietfoto’s van exotische kustlijnen hangt de geur van koffie. We bevinden ons in de kamer van de heer Vrijling. Het is er een chaos. Maar zodra hij begint te vertellen over beleefd soep meeslurpen met Chinezen is de toon gezet. “Het allerbelangrijkste is dat je niet metéén met je Hollandse mening klaarstaat.”

Na zijn studie ontwikkelde Vrijling een alternatieve rekenmethode op basis van een probabilistische benadering. “De sommetjes waren al bedacht, maar nog niemand had dat ooit op een echt werk toegepast.” Zo kwam het dat Vrijling als net afgestudeerde de Stormvloedkering mocht doorberekenen. “Die Deltamensen waren overal voor in.”

Als het gaat om dijken en dammen is Vrijling inmiddels uitgegroeid tot internationale autoriteit. Canada of Bangladesh, Vrijling is er kind aan huis. Al mist hij daar de goede oude Rijkswaterstaat-mentaliteit. Wanneer Vrijling iets bijzonders voorstelt, vragen ze hem of hij zijn oplossing al eerder heeft toegepast. “Nee, dat wilde ik bij jou doen.” Vaak komt hij er niet meer mee weg.

Nederland loopt langzaam onder water. “Iedere Nederlander begrijpt dat de dijken niet meer hoger kunnen, behalve ik.” Naar huidige Haagse smaak duiken in ons land overal boezemgebieden en rivierbossen op. “Priegelen in de marge”, vindt Vrijling. “Niet dat het niet mooi is, of het principe verkeerd. Maar het waterprobleem los je er niet mee op.” Dat mensen de dynamiek van de natuur weer willen binnenhalen, vindt Vrijling prima. “Maar dan moeten ze wel goed naar ons luisteren. Het is een soort volksillusie dat een overstroming gebeurt met Spa-bronwater.”

De natuurgebieden zijn wat Vrijling betreft dierentuinen. “Er is in Nederland geen centimeter niet op de schop geweest.” Als bewijs pakt hij de atlas van 1850. “De Reeuwijkse plassen zijn nog nergens te bekennen, maar nu ‘uniek natuurgebied’. Of de Oostvaardersplassen, ‘wetlands van wereldformaat’, met een enorm gemaal ernaast.” Ook de Biesbosch moest nodig weer gerestyled worden. Vrijling ziet de kano’s er al rondvaren. “De meanders liggen al in de getijdegeul gebulldozerd.”

Sinds de Deltawerken afgerond zijn, aast Vrijling op een nieuw project. “De Waddenzee? Droog die handel, of een stad erin. Venetië ligt ook in een soort Waddenzee en dat vindt iedereen schitterend.” Zijn studenten moeten maar oordelen of het al dan niet wenselijk is. “Ik zit er niet meer mee. Jllie zijn de nieuwe generatie.”

Stan en Sander

Han Vrijling (Foto: Sam Rentmeester)

Samen met tulpen en Philips is watermanagement zo’n typisch Nederlands kwaliteitsproduct. De hele wereld weet dat wij onder de zeespiegel wonen, en belt ons als ze natte voeten krijgt. Een veelgevraagd man is prof.drs.ir. Han Vrijling. Na jaren bij Rijkswaterstaat is hij nu hoogleraar waterbouwkunde bij de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen. Hij kent de oer-Hollandse efficiëntie. “Hup, dijk eromheen en suikerbieten erop.”

Tussen satellietfoto’s van exotische kustlijnen hangt de geur van koffie. We bevinden ons in de kamer van de heer Vrijling. Het is er een chaos. Maar zodra hij begint te vertellen over beleefd soep meeslurpen met Chinezen is de toon gezet. “Het allerbelangrijkste is dat je niet metéén met je Hollandse mening klaarstaat.”

Na zijn studie ontwikkelde Vrijling een alternatieve rekenmethode op basis van een probabilistische benadering. “De sommetjes waren al bedacht, maar nog niemand had dat ooit op een echt werk toegepast.” Zo kwam het dat Vrijling als net afgestudeerde de Stormvloedkering mocht doorberekenen. “Die Deltamensen waren overal voor in.”

Als het gaat om dijken en dammen is Vrijling inmiddels uitgegroeid tot internationale autoriteit. Canada of Bangladesh, Vrijling is er kind aan huis. Al mist hij daar de goede oude Rijkswaterstaat-mentaliteit. Wanneer Vrijling iets bijzonders voorstelt, vragen ze hem of hij zijn oplossing al eerder heeft toegepast. “Nee, dat wilde ik bij jou doen.” Vaak komt hij er niet meer mee weg.

Nederland loopt langzaam onder water. “Iedere Nederlander begrijpt dat de dijken niet meer hoger kunnen, behalve ik.” Naar huidige Haagse smaak duiken in ons land overal boezemgebieden en rivierbossen op. “Priegelen in de marge”, vindt Vrijling. “Niet dat het niet mooi is, of het principe verkeerd. Maar het waterprobleem los je er niet mee op.” Dat mensen de dynamiek van de natuur weer willen binnenhalen, vindt Vrijling prima. “Maar dan moeten ze wel goed naar ons luisteren. Het is een soort volksillusie dat een overstroming gebeurt met Spa-bronwater.”

De natuurgebieden zijn wat Vrijling betreft dierentuinen. “Er is in Nederland geen centimeter niet op de schop geweest.” Als bewijs pakt hij de atlas van 1850. “De Reeuwijkse plassen zijn nog nergens te bekennen, maar nu ‘uniek natuurgebied’. Of de Oostvaardersplassen, ‘wetlands van wereldformaat’, met een enorm gemaal ernaast.” Ook de Biesbosch moest nodig weer gerestyled worden. Vrijling ziet de kano’s er al rondvaren. “De meanders liggen al in de getijdegeul gebulldozerd.”

Sinds de Deltawerken afgerond zijn, aast Vrijling op een nieuw project. “De Waddenzee? Droog die handel, of een stad erin. Venetië ligt ook in een soort Waddenzee en dat vindt iedereen schitterend.” Zijn studenten moeten maar oordelen of het al dan niet wenselijk is. “Ik zit er niet meer mee. Jllie zijn de nieuwe generatie.”

Stan en Sander

Han Vrijling (Foto: Sam Rentmeester)

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.