Marco Waas blijft decaan bij de faculteit 3mE. Het college van bestuur vindt dat ‘de schijn van belangenverstrengeling geen reden is om te stoppen met Waas.’
Delen
Als Marco Waas niet te handhaven zou zijn geweest als decaan, zou het college van bestuur dat vorig jaar al hebben moeten vinden, zegt collegevoorzitter Dirk Jan van den Berg. “Wat dat betreft zijn er geen nieuwe feiten in NRC. Het is oude koek.”
NRC Handelsblad schreef op zaterdag 11 juni dat Waas zich tussen 2005 en 2010 schuldig heeft gemaakt aan belangenverstrengeling. Hij zou betrokken zijn geweest bij zes opdrachten ter waarde van driekwart miljoen euro aan twee bedrijven van zijn vrouw, TrackFinder en VPC.
TrackFinder kreeg in 2005 de opdracht de marketing te verzorgen voor Delft Blauw, de RTL-serie om het imago van technische studies te verbeteren. De televisieserie was een idee van Waas. Het college van bestuur concludeerde destijds dat Waas niet als opdrachtgever kon optreden, dus nam een collega het project over.
Een jaar later mocht TrackFinder de merkontwikkeling, de marketingstrategie en het businessmodel bedenken voor een ander geesteskind van Waas, YesDelft. En in 2007 hield datzelfde bedrijf een enquête over carrièreperspectieven onder studenten van onder meer de faculteit Werktuigbouwkunde, Maritieme Techniek & Technische Materiaalwetenschappen (3mE). In 2008 deed TrackFinder een opdracht voor bedrijvenpark Science Port Holland, waarvan Waas namens de TU initiatiefnemer was. Van den Berg zegt in NRC dat hij van deze opdrachten niet op de hoogte was.
Wel voerde hij in 2010 gesprekken met Waas over twee opdrachten uit 2009, nadat de onderdeelcommissie (odc) van 3mE met vragen was gekomen. Die betroffen twee opdrachten aan adviesbedrijf VPC, waarvan de vrouw van Waas mede-eigenaar is. VPC deed in 2009 onderzoek naar het aantrekkelijker maken van een masteropleiding van 3mE. Ook leverde het bedrijf een onderwijsvisie voor 3mE. Met instemming van de odc werd daarop de samenwerking stopgezet.
Van den Berg vindt dat er niets is gebleken van ‘harde belangenverstrengeling’. “De schijn was er wel, het feit niet. Je hebt de schijn tegen. Dat vind ik niet een reden om te stoppen met Waas. Er is waardering voor zijn werk.”
Van den Berg zegt dat bedrijven van Waas’ vrouw op andere faculteiten nog werkzaamheden mogen verrichten, maar dat dit nu niet het geval is. “Op 3mE mag het niet. Er is altijd een hardheidsclausule: als het nuttig zou zijn een bedrijf met een vergelijkbare situatie in te schakelen vanwege bijzondere expertise, dan moet het wel duidelijk gemeld worden op een hoger niveau. In dit geval bij mij of de rector. En ik zeg dan waarschijnlijk ‘nee’. Je moet de schijn van belangenverstrengeling te allen tijde vermijden.” Het college zal de gedragscode van de TU op dit punt aanpassen.
De ondernemingsraad was volgens voorzitter Dineke Heersma destijds alleen zijdelings betrokken bij de gesprekken over de verstrekte opdrachten, omdat het volgens haar een facultaire aangelegenheid betrof. “We komen heel negatief in het nieuws en dat brengt schade toe aan de TU. Het gaat wel om veel geld. Wat moet het personeel hiervan vinden?” Waas had volgens Heersma zo verstandig moeten zijn iedere schijn van belangenverstrengeling te vermijden. “Dat het anders is gegaan, is onverteerbaar.”
Het SP-kamerlid Jasper van Dijk gaat Kamervragen stellen over de kwestie. Hij wil onder meer weten ‘wat het oordeel is van de staatssecretaris over deze belangenverstrengeling’ en of die van oordeel is dat dit niet door de beugel kan.
Name: Efi Foka (27, Greek, MSc water resources management)
Brand: “Must be homemade!”
Price: “My old amazing, fully-loaded bike”
Striking feature: daily life-or-death experience
Efi Foka’s bike is “one of the wisest consumer choices I’ve made in my life”, she likes to claim. The only problem is that she doesn’t know exactly where her bike is. As she says: “It’s not my fault! I just lent my bike to a friend for a couple of days, without thinking that something could go wrong.” But as that ‘friend’ later confessed rather jocosely: “Efi and I have known each other for a while, so she should’ve know that I’m a bit over-my-head when it comes to meaningless procedures like locking a bike.” With Efi’s borrowed bike stolen, the friend-in-question, in an ultimate act of redemption, ‘spontaneously’ offered to give Efi his bike in return for her loss. As Efi says: “He made me an offer I couldn’t refuse.” Days (or perhaps seconds later), Efi deeply regretted accepting this ‘generous’ offer. Her ‘new’ bike turned out to be “just some spare metal parts abstractly welded together with eyes closed”, she says laughing, some kind of vintage artifact carrying no brand or further identity, its past well-concealed under a thick rough layer of red paint. “The worrying thing is that it’s not safe at all, as it only has one semi-functioning brake”, Efi says, adding that she doesn’t much care that it also has no light, a jiggly stirring wheel and a chain that’s ‘just rust’, but having no brakes is making her re-think ’the concept of walking’. As for her bike’s price value, she estimates something between ‘zero and nothing’. With friends like these, who needs enemies?
Comments are closed.