Campus

Vreselijk stukje

TU-colleges saai? Stan en Sander sluipen binnen en doen verslag. Onaangekondigd, onbevangen, ongefundeerd.Hallo. Wat nu volgt is een vreselijk stukje.

Sorry. We stoppen ermee. Onze tijd is voorbij, dit is de laatste Sneak, het laatste van een jaar lang Stan en Sanderen. Het einde. Wat nu volgt is vaag en onbekend. Geen colleges meer, geen interviews, geen hippe foto’s, geen deadlines, niets. Jammer. Het waren zulke leuke stukjes.

Morele twijfels konden we niet langer verdringen. Slapeloze nachten, of, nog erger, badend in het zweet wakker worden. En dan gelijk bellen. ‘Stan, met Sander, ik kan niet slapen. Hebben we het wel goed gedaan?’ Stan boos, Sander boos, ophangen. Nachten lang. Om van alle twijfels af te zijn, slopen we voor de laatste keer ergens binnen. Maar voor de eerste keer doelbewust. We zitten bij de cursus wetenschapsjournalistiek, op zoek naar een zelfgemaakt retrospectief.

De cursus wetenschapsjournalistiek is bedoeld voor alle TU-wetenschappers en communicatiemedewerkers, die een groot publiek willen bereiken. Vandaag zijn dat er drie, en dus kost het weinig moeite om docente Caroline Wehrmann over te halen ons in haar klas te laten plaatsnemen. We moeten dan wel actief deelnemen.

Drs. Wehrmann, een wat ons betreft zeer deskundig en betrouwbaar neerlandica, zegt ons vaak te lezen. “Leuke invalshoek hebben jullie gekozen.” We krijgen een koffiekopje voorgeschoteld en mogen onze namen op een bordje schrijven. Er zijn ook koekjes, die we gemotiveerd opeten.

Hoewel we al sinds negen uur aanwezig zijn, start Wehrmann om kwart voor tien met de les. Het wordt een zeer informatief ochtendje. Aan de hand van krantenknipsels legt Wehrman uit dat er verschillende journalistieke genres zijn. Na enig nadenken beseffen we dat we al die tijd zijn blijven hangen in hetzelfde genre: het opiniërend artikel. We voelen ons ouderwets en inspiratieloos. Maar we hebben nog één kans op een totaal ander stuk. Dit stuk. Wat je nu leest, is een reportage.

In een reportage horen illustraties en foto’s. Van het tijdschrift Quest weet Wehrmann dat de meest gelezen tekst van een artikel het onderschrift bij de foto is. Ook willen we streamers, uitgelichte quotes, hier van Ad Verkooijen, die als eerste TU-coryfee in de spotlights van ‘Week of Fame’ stond. En we hebben op aanraden van Caroline de conclusie bovenaan gezet, in de eerste alinea. Maar het mooiste van een reportage is misschien wel dat er meerdere bronnen aan het woord kunnen worden gelaten.

Tijd dus om in onze Delta-archieven te kijken naar meningen van anderen over ons. Volgende week lees je alles.

Stan en Sander

“Het onderschrift is de meest gelezen tekst van een artikel.” (Foto: Stan en Sander)

TU-colleges saai? Stan en Sander sluipen binnen en doen verslag. Onaangekondigd, onbevangen, ongefundeerd.

Hallo. Wat nu volgt is een vreselijk stukje. Sorry. We stoppen ermee. Onze tijd is voorbij, dit is de laatste Sneak, het laatste van een jaar lang Stan en Sanderen. Het einde. Wat nu volgt is vaag en onbekend. Geen colleges meer, geen interviews, geen hippe foto’s, geen deadlines, niets. Jammer. Het waren zulke leuke stukjes.

Morele twijfels konden we niet langer verdringen. Slapeloze nachten, of, nog erger, badend in het zweet wakker worden. En dan gelijk bellen. ‘Stan, met Sander, ik kan niet slapen. Hebben we het wel goed gedaan?’ Stan boos, Sander boos, ophangen. Nachten lang. Om van alle twijfels af te zijn, slopen we voor de laatste keer ergens binnen. Maar voor de eerste keer doelbewust. We zitten bij de cursus wetenschapsjournalistiek, op zoek naar een zelfgemaakt retrospectief.

De cursus wetenschapsjournalistiek is bedoeld voor alle TU-wetenschappers en communicatiemedewerkers, die een groot publiek willen bereiken. Vandaag zijn dat er drie, en dus kost het weinig moeite om docente Caroline Wehrmann over te halen ons in haar klas te laten plaatsnemen. We moeten dan wel actief deelnemen.

Drs. Wehrmann, een wat ons betreft zeer deskundig en betrouwbaar neerlandica, zegt ons vaak te lezen. “Leuke invalshoek hebben jullie gekozen.” We krijgen een koffiekopje voorgeschoteld en mogen onze namen op een bordje schrijven. Er zijn ook koekjes, die we gemotiveerd opeten.

Hoewel we al sinds negen uur aanwezig zijn, start Wehrmann om kwart voor tien met de les. Het wordt een zeer informatief ochtendje. Aan de hand van krantenknipsels legt Wehrman uit dat er verschillende journalistieke genres zijn. Na enig nadenken beseffen we dat we al die tijd zijn blijven hangen in hetzelfde genre: het opiniërend artikel. We voelen ons ouderwets en inspiratieloos. Maar we hebben nog één kans op een totaal ander stuk. Dit stuk. Wat je nu leest, is een reportage.

In een reportage horen illustraties en foto’s. Van het tijdschrift Quest weet Wehrmann dat de meest gelezen tekst van een artikel het onderschrift bij de foto is. Ook willen we streamers, uitgelichte quotes, hier van Ad Verkooijen, die als eerste TU-coryfee in de spotlights van ‘Week of Fame’ stond. En we hebben op aanraden van Caroline de conclusie bovenaan gezet, in de eerste alinea. Maar het mooiste van een reportage is misschien wel dat er meerdere bronnen aan het woord kunnen worden gelaten.

Tijd dus om in onze Delta-archieven te kijken naar meningen van anderen over ons. Volgende week lees je alles.

Stan en Sander

“Het onderschrift is de meest gelezen tekst van een artikel.” (Foto: Stan en Sander)

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.