Vreemdeling in Delft

Verder hoeft u zich nergens druk over te maken. Alles is vastgelegd in regels en procedures. Wij hebben voor u nagedacht.”

Na enkele minuten gaat de stofjas uit. Onder de jas blijkt Chris Peels, hoofd Personeel en Organisatie van de collegestaf, schuil te gaan. ,,Het verbaast me dat nog niemand de zaal verlaten heeft. Wat ik net als stoffige ambtenaar vertelde, was de oude opvatting over personeelsbeleid. Als het goed is, bent u om heel andere redenen hier gekomen. Niet omdat het de TU Delft behaagde, maar omdat u zich zelf wilt ontwikkelen en een boeiende tijd wilt beleven. U krijgt dat niet op een presenteerblaadje. We hebben weinig geregeld, maar wel veel voorwaarden geschapen.” De aanwezigen kijken wat glazig voor zich uit.

Een stafmedewerker als entertainer: afgelopen dinsdag was geen moeite te veel om de nieuwe personeelsleden van de TU zich thuis te laten voelen. Vóór Peels hadden de nieuwe TU’ers in collegezaal B van de aula al uiteenzettingen gekregen over doelstellingen, structuur, imago en loopbaanbeleid van de TU. De inburgeringsbijeenkomst werd ludiek afgesloten met een beeldende impressie van de thema’s, door bewegingstheater Corpus. Aan het einde vormden de lichamen één figuur. ,,De TU Delft is een geheel”, galmde de stem van de spreekstalmeester van Corpus. Niet toevallig was dat ook de titel van de introductiebijeenkomst.

Het was allemaal mooi, verantwoord en enthousiast gebracht, maar er bleven toch nog wel wat vragen open. Wie als buitenlander in Nederland wil inburgeren, heeft weinig aan de regeringsverklaring en een college staatkunde. Belangrijker is kennis van typisch Nederlandse rituelen als Sinterklaas vieren, oliebollen eten en wildvreemden zoenen bij het kennismaken. Zo heeft een vreemdeling in Delft vooral behoefte aan een cursus afkortingen mét overhoringen, om de geheimtaal te doorgronden waarmee Delftenaren pottenkijkers buiten de deur houden.,,BTA?”,,Commissie Begeleiding Toepassing Allokatiemodel!”

Aan de lunch blijken ook bij andere nieuwe TU’ers nog brandende kwesties te leven. De twee nieuwe werknemers van onderzoeksinstituut OTB (ook zo’n afkorting) zijn nog nooit buiten hun eigen gebouw geweest, bekennen ze. Aan tafel zitten ze tegenover twee personeelsleden van het IRI. ,,Jullie zijn van die reactor? Doet-ie het eigenlijk nog steeds? En zitten jullie daar met zijn allen in die koepel?”

Na enkele minuten gaat de stofjas uit. Onder de jas blijkt Chris Peels, hoofd Personeel en Organisatie van de collegestaf, schuil te gaan. ,,Het verbaast me dat nog niemand de zaal verlaten heeft. Wat ik net als stoffige ambtenaar vertelde, was de oude opvatting over personeelsbeleid. Als het goed is, bent u om heel andere redenen hier gekomen. Niet omdat het de TU Delft behaagde, maar omdat u zich zelf wilt ontwikkelen en een boeiende tijd wilt beleven. U krijgt dat niet op een presenteerblaadje. We hebben weinig geregeld, maar wel veel voorwaarden geschapen.” De aanwezigen kijken wat glazig voor zich uit.

Een stafmedewerker als entertainer: afgelopen dinsdag was geen moeite te veel om de nieuwe personeelsleden van de TU zich thuis te laten voelen. Vóór Peels hadden de nieuwe TU’ers in collegezaal B van de aula al uiteenzettingen gekregen over doelstellingen, structuur, imago en loopbaanbeleid van de TU. De inburgeringsbijeenkomst werd ludiek afgesloten met een beeldende impressie van de thema’s, door bewegingstheater Corpus. Aan het einde vormden de lichamen één figuur. ,,De TU Delft is een geheel”, galmde de stem van de spreekstalmeester van Corpus. Niet toevallig was dat ook de titel van de introductiebijeenkomst.

Het was allemaal mooi, verantwoord en enthousiast gebracht, maar er bleven toch nog wel wat vragen open. Wie als buitenlander in Nederland wil inburgeren, heeft weinig aan de regeringsverklaring en een college staatkunde. Belangrijker is kennis van typisch Nederlandse rituelen als Sinterklaas vieren, oliebollen eten en wildvreemden zoenen bij het kennismaken. Zo heeft een vreemdeling in Delft vooral behoefte aan een cursus afkortingen mét overhoringen, om de geheimtaal te doorgronden waarmee Delftenaren pottenkijkers buiten de deur houden.,,BTA?”,,Commissie Begeleiding Toepassing Allokatiemodel!”

Aan de lunch blijken ook bij andere nieuwe TU’ers nog brandende kwesties te leven. De twee nieuwe werknemers van onderzoeksinstituut OTB (ook zo’n afkorting) zijn nog nooit buiten hun eigen gebouw geweest, bekennen ze. Aan tafel zitten ze tegenover twee personeelsleden van het IRI. ,,Jullie zijn van die reactor? Doet-ie het eigenlijk nog steeds? En zitten jullie daar met zijn allen in die koepel?”