Vermeeren weg bij L&R

De cover van ‘Studeren met autisme’ vertelt al een groot deel van het verhaal. Een jongen, gezeten op een stapel boeken, is druk bezig. Schrijven, tikken op de computer, lezen, een blad van de dagkalender afscheuren, een boek uit het rek pakken, een memo op het prikbord hangen, op zijn horloge kijken en zijn mastermuts omhoog gooien.

Ga er maar aan staan als autist, of liever, als student met een vorm van autisme. Overzicht houden, plannen, organiseren, concentreren, hoofd- en bijzaken scheiden, taken gericht uitvoeren, anderen inschakelen. Het zijn stuk voor stuk niet de sterkste punten van iemand met autisme.

Maar, ‘Studeren met autisme’ biedt hoop. Autisme heb je en houd je, maar het is mogelijk er mee om te gaan en dit boekje kan daarbij een steun in de rug zijn. Eigenlijk is het een boekje voor (bijna) eindexaminandi, bedoeld om de overstap naar universiteit, hbo en mbo te vergemakkelijken, maar het is grotendeels zeer geschikt om in het begin van de studie de zaak bij te sturen of op de rails te krijgen.

In het boekje gaat het onder meer over begeleiding. Belangrijk is het maken van afspraken over begeleiding en het regelen van een contactpersoon en/of een maatje. Ook moet duidelijk zijn welke begeleidingsmogelijkheden er zijn op de universiteit. In het boekje is verder aandacht voor de Wajong en studiefinanciering en het aanvragen van een persoonsgebonden budget. Daarnaast gaat het over het begin van een studiejaar, stages, rechten van mensen met een handicap en zelfstandig wonen. Uiteraard is veel ruimte uitgetrokken voor studievaardigheden. Dan gaat het om aspecten als colleges volgen, concentratie, theorie lezen en leren en dus ordenen, samenvatten en hoofd- en bijzaken scheiden. Aan de orde komen toetsen, tentamens, opdrachten, verslagen werkstukken, presenteren, samenwerken en plannen – de laatste twee dingen zijn soms moeilijk voor mensen met autisme.

Naast tekst en uitleg is informatie verpakt in schema’s en zijn er verhelderende kaders met opsommingen en stappenplannen. Er is voorzien in pagina’s vol tips en adressen en er is ruimte voor aantekeningen. Aardig is dat er hier en daar ervaringsverhalen staan van mensen met autisme. Het enige minpunt is misschien dat er achterin geen trefwoordenlijst staat; de inhoudsopgave heeft die taak.

Heb je autisme, ga je studeren en lees je vooraf dit boekje, dan stuit je in de praktijk absoluut op veel minder verrassingen. Dat is mooi, want iemand met autisme krijgt vaak elke dag al voldoende onverwachte zaken te verwerken. En eenmaal in de collegebanken heb je aan ‘Studeren met autisme’ een mooie vraagbaak. 

Katja Stil, Renske Castricum, ‘Studeren met autisme’, ISBN 978908850, 224 pagina’s, € 14,90, Uitgeverij SWP

In een gesprek op 1 februari hebben rector Luyben en Vermeeren samen besloten dat Vermeeren zich voltijds op zijn taken als hoofd van Studium Generale gaat richten, zo laat de TU weten. De wijziging in zijn dienstverband ging per direct in.

Vermeeren besteedde dertig procent van zijn werktijd bij de composietengroep binnen L&R en de rest van de tijd bij Studium Generale.

“Vermeeren en de TU willen hiermee duidelijkheid scheppen over de positie van Vermeeren”, zegt TU-woordvoerder Michel van Baal. “Ze constateerden dat het voor de buitenwereld niet goed duidelijk was vanuit welke functie hij bepaalde uitspraken – zoals zijn zienswijze over ufo’s – deed. Die verwarring wil de universiteit wegnemen door Vermeeren de gelegenheid te geven zich volledig op zijn taak als hoofd Studium Generale te richten.” Vermeeren beaamt dat. “Het is in goed overleg gegaan. Het was mijn voorstel om weg te gaan bij L&R.”

Gevraagd of hij het niet betreurt dat hij nu niet meer doceert, antwoordt hij dat hij al twee jaar geen les meer geeft. “Mijn rang was docent. Maar in feite deed ik ondersteund werk voor de leerstoel.”

De discussie omtrent Vermeeren loopt al een tijdje. Eind 2010 besloot de rector een commissie in te stellen die toezicht moest houden op Vermeeren. Aan de voorzitter van stichting Skepsis, Frans Sluijter, schreef hij toen dat hij tot de conclusie was gekomen ‘dat Coen zich met Studium Generale (doelbewust) begeeft op het grensvlak van wetenschap en fictie. […] hij loopt het risico de TU Delft en zijn wetenschappelijke activiteiten in een verkeerd daglicht te stellen. […] Om dit risico te minimaliseren heb ik besloten een toezichthoudende commissie onder mijn leiding in te stellen.’

Sluijter had in juni 2010 in een brief aan Luyben zijn zorgen geuit over ‘het verspreiden van onzin’ door Studium Generale.

Volgens Vermeerens grootste criticaster binnen de universiteit Dap Hartmann wordt het probleem met deze maatregel verschoven. “Het is wel minder erg nu Vermeeren zijn autoriteit niet meer kan ontlenen aan L&R, maar tot en met de viering van het 65-jarig bestaan van Studium Generale bleef hij daar een platform bieden aan malloten.”