Veni vidi verloren

De arena: het Laga-gebouw aan de Schie tussen Sebastiaansbrug en Oostpoort.

Rond koffietijd is de binnenplaats van Laga gevuld met blauwe feutenshirts. In anderhalve week schor geschreeuwde kelen die nog klanken kunnen voortbrengen doen dat, de ernstigere stembandpoliepjes fluisteren slechts.

Een uur later is de kade gedeeltelijk gebarricadeerd met aan elkaar gebonden pallets en zijn de blauwe T-shirts verborgen achter vaalbruine jutehesjes. De zingende mannenmenigte heeft daardoor nog het meest weg van een groep Hunebedbouwers. Alleen de gaatjesschoenen doen anders vermoeden.

Een volgeladen auto rijdt de binnenplaats op: knuppels met dierentanden, speren en hakbijlen? Nee, kisten met rottend fruit. Op het dakterras van het gebouw staan inmiddels enige tientallen leden. Aan de Kanaalweg zit een jaarclub van Minervameisjes op een stuk vloerbedekking, champagne en aardbeitjes binnen handbereik.

Een achtmansroeiboot uit Leiden meert onder afkeurend gejoel aan, maar de sleepboot met vechters laat op zich wachten. Telkens wanneer de draaibrug bij de Oostpoort opent, wordt de hoop aangewakkerd en uiteindelijk komt de boot vol groene T-shirts in zicht. It’s freefighting time lads!

De barricade wordt geslecht, T-shirts worden kapot gebrast en met vlakke en ook wel minder vlakke hand worden rake klappen uitgedeeld. Groen en blauw verdwijnen links en rechts in het water en zo af en toe stuitert iemand lekker hard op de kaderand. Mannen in bomberjacks voeren af en toe een charge uit. Het grappigst zijn de feuten die hun shirt kwijt zijn: omdat niet langer duidelijk is bij welke vereniging ze horen worden ze of genegeerd of van alle kanten aangepakt.

‘Invechten’ impliceert dat ergens binnen moet worden gedrongen. Het lukt de Leidenaren echter niet zich het gebouw binnen te vechten. ,,Dit is zoo gênant”, aardappelkeelt een van de Minervameisjes vanonder haar sjaal.

Ook in de onderlinge roeiwedstrijden delven de Leidenaren het onderspit. Met als dieptepunt de wedstrijd tussen de ‘Bijstand’ van Delft en Leiden. De Bijstand vangt mentaal getergde feutenzieltjes op die het allemaal niet meer zien zitten. De boten varen tegelijk door hetzelfde nauwe gat onder de Sebastiaansbrug, roeispanen raken verstrikt, acht Leidse pakken kiepen in het water. Een naderend binnenvaartschip zorgt voor nog meer actie, want een achtmansroeiboot kost al snel 80.000 gulden.

Alsof het iets helpt rennen groene T-shirts naar de Sebastiaansbrug. De stank van verschaald bier, vis en zweet zorgt voor huigverplaatsingen onder de toeschouwers. Het binnenvaartschip vaart volle kracht achteruit waardoor de roeiboot wordt gered. Maar de eer is dan al lang verloren.

Om het andere jaar arriveert in Delft een sleepboot vol Minervafeuten om zich in te vechten bij Laga. Vorig jaar vochten Delftse feuten in Leiden, dit jaar dus een thuiswedstrijd voor de Delftenaren. De arena: het Laga-gebouw aan de Schie tussen Sebastiaansbrug en Oostpoort.

Rond koffietijd is de binnenplaats van Laga gevuld met blauwe feutenshirts. In anderhalve week schor geschreeuwde kelen die nog klanken kunnen voortbrengen doen dat, de ernstigere stembandpoliepjes fluisteren slechts.

Een uur later is de kade gedeeltelijk gebarricadeerd met aan elkaar gebonden pallets en zijn de blauwe T-shirts verborgen achter vaalbruine jutehesjes. De zingende mannenmenigte heeft daardoor nog het meest weg van een groep Hunebedbouwers. Alleen de gaatjesschoenen doen anders vermoeden.

Een volgeladen auto rijdt de binnenplaats op: knuppels met dierentanden, speren en hakbijlen? Nee, kisten met rottend fruit. Op het dakterras van het gebouw staan inmiddels enige tientallen leden. Aan de Kanaalweg zit een jaarclub van Minervameisjes op een stuk vloerbedekking, champagne en aardbeitjes binnen handbereik.

Een achtmansroeiboot uit Leiden meert onder afkeurend gejoel aan, maar de sleepboot met vechters laat op zich wachten. Telkens wanneer de draaibrug bij de Oostpoort opent, wordt de hoop aangewakkerd en uiteindelijk komt de boot vol groene T-shirts in zicht. It’s freefighting time lads!

De barricade wordt geslecht, T-shirts worden kapot gebrast en met vlakke en ook wel minder vlakke hand worden rake klappen uitgedeeld. Groen en blauw verdwijnen links en rechts in het water en zo af en toe stuitert iemand lekker hard op de kaderand. Mannen in bomberjacks voeren af en toe een charge uit. Het grappigst zijn de feuten die hun shirt kwijt zijn: omdat niet langer duidelijk is bij welke vereniging ze horen worden ze of genegeerd of van alle kanten aangepakt.

‘Invechten’ impliceert dat ergens binnen moet worden gedrongen. Het lukt de Leidenaren echter niet zich het gebouw binnen te vechten. ,,Dit is zoo gênant”, aardappelkeelt een van de Minervameisjes vanonder haar sjaal.

Ook in de onderlinge roeiwedstrijden delven de Leidenaren het onderspit. Met als dieptepunt de wedstrijd tussen de ‘Bijstand’ van Delft en Leiden. De Bijstand vangt mentaal getergde feutenzieltjes op die het allemaal niet meer zien zitten. De boten varen tegelijk door hetzelfde nauwe gat onder de Sebastiaansbrug, roeispanen raken verstrikt, acht Leidse pakken kiepen in het water. Een naderend binnenvaartschip zorgt voor nog meer actie, want een achtmansroeiboot kost al snel 80.000 gulden.

Alsof het iets helpt rennen groene T-shirts naar de Sebastiaansbrug. De stank van verschaald bier, vis en zweet zorgt voor huigverplaatsingen onder de toeschouwers. Het binnenvaartschip vaart volle kracht achteruit waardoor de roeiboot wordt gered. Maar de eer is dan al lang verloren.