Van bad naar wad: student zwemt voor goed doel

Hoe ben je op het idee gekomen om juist aan deze tocht mee te doen?

“In Atlanta ontmoette ik iemand die niet goed kon lopen of praten door een spierziekte. Later zag ik een advertentie op Facebook langskomen voor deze tocht, die plaatsvindt op 11 augustus. Sinds mijn zestiende zwem ik. Ik ben ermee begonnen omdat ik rugproblemen had, ik groeide te snel. Al snel werd ik fanatiek en ging ik meedoen aan wedstrijden. Nu train ik zes keer in de week. Het haalt de spanning uit mijn nek en het maakt mijn hoofd leeg. Dat gewichtloze, en de afwisseling tussen de slagen: ik vind het een mooie sport.”  

 Wat is het verschil tussen zwemmen in de zee of in een zwembad?

“In een chloorbad wil je echt rammen, je scores halen. In de natuur is het veel meer ontspannen, meer een duursport. Verder kun je je op zee niet oriënteren, terwijl je in een zwembad van die strepen hebt. Je bent gedwongen naar voren te kijken, dat is tegennatuurlijk, want je moet aan de zijkant ademhalen zodat je geen water in je mond krijgt. In het zwembad kun je precies zien hoe ver je nog moet. Gelukkig heb ik een horloge dat het straks op zee bijhoudt. Zo’n afstand is heel eentonig, je zwemt kilometers lang de borstcrawl. Ik ben meer een sprinter, dus korte stukjes heel hard één soort slag en daarna weer een andere. Misschien dat ik het ga afwisselen met rugcrawl als het vervelend wordt. In een zwembad heb je ook geen stroming en golven. Daardoor zwem je heel anders. De stroming kan in je voordeel werken en je harder laten gaan. Tot slot kan de vermoeidheid toeslaan. Ja, ik zal behoorlijk naar de klote gaan!”

Is het niet gevaarlijk?

“Op het moment dat wij zwemmen, vaart er geen veerpont. We krijgen anderhalf uur om de overkant te halen, en de meesten lukt dat wel. Zo niet, dan word je met een boot naar de overkant gebracht. Er varen kajaks mee en de marine met een landingsvaartuig. Je krijgt een zwemboei om je middel, zodat je niet kwijtraakt. En de mensen die meer dan 3.000 euro hebben opgehaald krijgen een gouden badmuts.”

Jij hebt al bijna 2.300 euro opgehaald. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?

“Het begon met vrienden en familie. Om mee te mogen doen moet je minimaal 750 euro ophalen. Anders komen sommige mensen alleen maar om de tocht te zwemmen. In een paar dagen had ik die 750 al bij elkaar. Toen pas viel het kwartje: oh jee, nu moet het echt…!”

“Sommige mensen stoppen bij 750 euro, maar ik wil een zo hoog mogelijk bedrag binnenhalen. Die 3.000 euro is een leuke uitdaging. De overburen van mijn ouders hebben een bedrijf, zij doneerden een behoorlijk bedrag en staken andere bedrijven aan. Uiteindelijk sponsorden een stuk of vijf bedrijven 250 euro. Zelf werkte ik vroeger bij een Jumbo-supermarkt die misschien wil sponsoren. Ik stond ook in de krant bij mijn ouders in het dorp. En via social media deelden vrienden mijn oproep met hun vrienden, dat leverde ook veel op.”

Zie je die jongen uit Atlanta nog?

“Ik heb niet veel contact meer met hem. Tijdens een introductiedag van Spieren voor Spieren had ik contact met de kinderen voor wie we dit doen. Die kinderen hebben een soort jeugdvorm van ALS. Met onze opbrengsten kan het onderzoek verbeteren. Zo was er op die dag een jongetje dat eerst was opgegeven, maar nu wel een behandeling kan krijgen. Het is een experimentele fase, maar beter dan niks: hij heeft weer hoop dat hij langer kan leven. Het is aangrijpend om die kinderen te zien, maar ook heel gaaf om te zien waar je het voor doet.”

Ga je dit vaker doen?

“Ik wil zeker nog wel eens zo’n tocht doen voor het goede doel, maar niet tien keer per jaar. Dat kan ik niet van mijn vrienden vragen, hahaha!”

Wil je Duisterhof helpen de 3.000 euro te halen voor zijn zwemtocht op 11 augustus? Doneren kan via deze site. 

Roos van Tongeren / Redacteur