Van Allah tot alaaf

Ik weet nog steeds niet wie Juàn is, maar sindsdien houd ik de kalender met feestdagen in de gaten. Wie het studentenleven serieus neemt slaat geen feestje over. Ik stam van zo ver boven de rivieren dat ik de volgorde van Maas, Rijn en Waal niet ken, maar carnaval vieren doe ik wel.

Wie de kans op feest wil vergroten wordt vanzelf multireligieus. Drie weken geleden het islamitische iedul-ad-ha (Grote Feest), afgelopen week maakte Allah plaats voor een katholiek alaaf, komende woensdag kam ik een scheiding en drink bier met Balkenendes op de biddag voor gewas en arbeid.

Traditionalisten is het een gruwel: carnaval vieren zonder vasten of een suikerfeest zonder eerst te rammelen tijdens de Ramadan. Onterecht. ,,Aan het einde van mijn beurs houd ik altijd een stukje maand over”, schreef Loesje. Religiehoppen kost klauwen met geld; het vasten komt vanzelf. Een bijbaantje levert weliswaar geld op, maar dat wordt net zo hard weer stukgeslagen op de Dag van de Arbeid (1 mei) of Secretaressedag (17 april).

Lastig is wanneer twee feesten samenvallen. Het Klootschietfestival op Koninginnedag heb ik sinds ik naar Delft verhuisde zonder gewetensnood verruild voor het Vondelpark, maar wat te doen op 15 augustus: vier ik dan Maria-ten-hemel-opneming of het formele einde van WO II? En wat te doen wanneer in de ene agenda Vaderdag wordt gevierd op 15 juni (Memo, ‘kwaliteit sinds 1897’) en in een andere op 22 juni (TPG Post Thuisagenda)?

Zorgen voor later. Het eerstvolgende feestje is al overmorgen: Internationale Vrouwendag. Wat dat precies inhoudt weet ik nog niet, maar ik verheug me alvast op een Vrouwenfeest en de competitie achteruit inparkeren.

Half elf ’s ochtends was het toen mijn stagebegeleider in Spanje een fles sterk openschroefde om de sterfdag van de heilige San Juàn te vieren. Ik weet nog steeds niet wie Juàn is, maar sindsdien houd ik de kalender met feestdagen in de gaten. Wie het studentenleven serieus neemt slaat geen feestje over. Ik stam van zo ver boven de rivieren dat ik de volgorde van Maas, Rijn en Waal niet ken, maar carnaval vieren doe ik wel.

Wie de kans op feest wil vergroten wordt vanzelf multireligieus. Drie weken geleden het islamitische iedul-ad-ha (Grote Feest), afgelopen week maakte Allah plaats voor een katholiek alaaf, komende woensdag kam ik een scheiding en drink bier met Balkenendes op de biddag voor gewas en arbeid.

Traditionalisten is het een gruwel: carnaval vieren zonder vasten of een suikerfeest zonder eerst te rammelen tijdens de Ramadan. Onterecht. ,,Aan het einde van mijn beurs houd ik altijd een stukje maand over”, schreef Loesje. Religiehoppen kost klauwen met geld; het vasten komt vanzelf. Een bijbaantje levert weliswaar geld op, maar dat wordt net zo hard weer stukgeslagen op de Dag van de Arbeid (1 mei) of Secretaressedag (17 april).

Lastig is wanneer twee feesten samenvallen. Het Klootschietfestival op Koninginnedag heb ik sinds ik naar Delft verhuisde zonder gewetensnood verruild voor het Vondelpark, maar wat te doen op 15 augustus: vier ik dan Maria-ten-hemel-opneming of het formele einde van WO II? En wat te doen wanneer in de ene agenda Vaderdag wordt gevierd op 15 juni (Memo, ‘kwaliteit sinds 1897’) en in een andere op 22 juni (TPG Post Thuisagenda)?

Zorgen voor later. Het eerstvolgende feestje is al overmorgen: Internationale Vrouwendag. Wat dat precies inhoudt weet ik nog niet, maar ik verheug me alvast op een Vrouwenfeest en de competitie achteruit inparkeren.