Opinie

Universiteit®

Met het ‘Wetsvoorstel bescherming namen en graden hoger onderwijs’ wil minister Bussemaker een einde maken aan de praktijk dat niet-erkende instellingen in Nederland zich ongestraft hogeschool of universiteit kunnen noemen.

Hoog tijd dat daar iets aan gebeurt, want al jaren is er een vreemde tweedeling in onderwijsland. Aan de ene kant zijn er de erkende instellingen die zich in allerlei bochten wringen om te kunnen blijven voldoen aan de eisen van de NVAO. En aan de andere kant zijn er de creatieve geesten die het cursusoord in hun verbouwde boerderette schijnbaar zonder enige belemmering mogen omdopen tot university, om vervolgens diploma’s uit te delen met de waarde van een oranje feesthoedje.

Zoals de Intercultural Open University in Opeinde bij Drachten, waar je tot voor enkele jaren terecht kon voor afstandsonderwijs op masters- en PhD-niveau, en waar in de toptijd volgens eigen zeggen meer dan 58 duizend studenten uit de gehele wereld ingeschreven stonden. Je kon er voor achtduizend euro promoveren op de magische krachten van blauwe saffieren, of op Shinkiko, een alternatieve geneeswijze met behulp van ingestraalde stickers en kaartjes waarmee je negatieve vibraties onschadelijk kon maken. Wie graag Consultant Vedische Astrologie of Begeleider Klankschalentherapie wil worden kan zich wenden tot de Dutch University College for Social & Cultural Studies in Wilp, waar men volgens de website gecertificeerde studieprogramma’s en (beroeps)opleidingen aanbiedt op bachelor- en masterniveau. Ook kun je je er verdiepen in Veda & Kwantumfysica, en Lowbudget-yoga. Noch het Dutch University College, noch de Intercultural Open University hebben ooit last gehad van irritante onderwijsinspecteurs of nieuwsgierige visitatiecommissies, naar het schijnt.

Je moet het wel erg bont maken wil je tegen de lamp lopen. In 2010 moest de European University for Professional Education in Den Haag zijn deuren sluiten na beschuldigingen van mensenhandel, oplichting en mismanagement. Studenten van deze particuliere instelling zouden naar Nederland worden gelokt, nauwelijks onderwijs krijgen en in financiële problemen komen, waardoor ze voor hun levensonderhoud gedwongen werden laagbetaald werk te gaan doen. En in 2013 legde de rechtbank de Alhuraa Universiteit in Den Haag een boete op van 50 duizend euro wegens oplichting en valsheid in geschrifte. De universiteit had lange tijd bachelor- en masterdiploma’s verstrekt terwijl ze daartoe niet bevoegd was. Bij een doorzoeking van het pand van de Alhuraa Universiteit, gevestigd boven een autodealer op een bedrijventerrein, werd een grote hoeveelheid nepdiploma’s gevonden met daarop verschillende graden. Ook werden er printers, hologrammen en stickers aangetroffen voor het maken van diploma’s.

Universiteiten en misdaad, het zijn twee aparte werelden die niet te veel door elkaar heen moeten gaan lopen. Daar zijn zelfs doorgewinterde criminelen helder over. Want, zo zei Adil A., een van de hoofdverdachten van de liquidaties in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt, tijdens zijn proces vorige maand: “Wapens, overvallen, drugs. Dat zijn MIJN middelen. Ik ben een crimineel, geen studentje aan de TU Delft”.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.