Tussenstand: toiletwater

r. Kees Duijvestein van de leerstoel stadsontwerp en milieu

Tussenstand : nog twee jaar te gaan

,,Ik promoveer bij het onderzoeksproject EET (economie, ecologie en technologie) over afvalwaterzuivering, dat wordt gesubsidieerd door de ministeries van economische zaken en vrom . Er werken mensen uit verschillende disciplines aan dit project. Zoals een sanitairfabrikant, een vergistingsexpert en een socioloog van de universiteit Wageningen. Dat sprak mij erg aan. Waar kennis samenkomt is veel winst te halen.

Als bouwkundig ingenieur heb je meer oog voor het knooppunt van kennis, dan dat je echt de diepte ingaat. Afvalwaterzuiveringonderzoek zou je bij civiel verwachten, maar is zeker bouwkundegerelateerd. Meestal gebeurt afvalwaterzuivering op een centrale plek. End of pipe noemen we dat, je lost het aan het eind van de keten op. Bij dit project scheiden we het afvalwater, toiletwater om precies te zijn, juist aan de bron. In de woning, of op wijkniveau. In Emmen wordt nu een wijk gebouwd waar in twintig woningen het toiletwater decentraal zal worden gescheiden. Er komt een speciaal scheidingstoilet in de woningen waar urine en uitwerpselen worden gescheiden.

Dat systeem goed inpassen in de woning en de wijk is een uitdaging voor een ontwerper. Ik begon mijn onderzoek met gebouwtechniek, met het onderzoeken van de leidinginfrastructuur en de plattegronden van de woningen. Een jaar geleden kwam ik erachter dat dat niet de grootste uitdaging is. De omslag in het denken bij de gebruiker, dat is het belangrijkste.

Laatst was ik bij de eerste bewonersbijeenkomst in Emmen, en daar bleek dat mensen nog erg aan het idee moeten wennen. Flush and forget, dat willen de meeste mensen. Ze trekken door en ze willen verder niet weten wat er met hun uitwerpselen gebeurt. Ook moeten mensen hun gewoontes aanpassen. Mannen moeten voortaan zittend plassen, zodat hun plas precies in de daarvoor bestemde afvoer terechtkomt. Met staand plassen lukt dat echt niet.

Binnen de woning zijn geen aparte zuiveringsapparaten, het is te duur om in elk huis een vergistingsysteem te bouwen. Daarom komt het toiletwater via leidingen samen in een vergister en grijs water in een helofyt- of rietbedfilter in de wijk. Op zo’n filter kunnen planten groeien en dat zorgt voor extra groen in de wijk.

Samen met de socioloog onderzoek ik nu hoe de bewoners tegenover de decentrale zuivering staan. Willen ze het zien, of willen ze er juist zo min mogelijk van zien. De ene bewoner is trots op het milieuproject en wil het aan de rand van de wijk, zodat iedereen het kan zien. Anderen willen de zuivering juist in het midden van de wijk, zodat ze er toezicht op kunnen houden.” (KW)

Naam : Alexia Luising (29)

Nationaliteit : Nederlandse

Onderwerp : integratie van decentrale sanitatiesystemen in de gebouwde omgeving

Promotor : prof.ir. Kees Duijvestein van de leerstoel stadsontwerp en milieu

Tussenstand : nog twee jaar te gaan

,,Ik promoveer bij het onderzoeksproject EET (economie, ecologie en technologie) over afvalwaterzuivering, dat wordt gesubsidieerd door de ministeries van economische zaken en vrom . Er werken mensen uit verschillende disciplines aan dit project. Zoals een sanitairfabrikant, een vergistingsexpert en een socioloog van de universiteit Wageningen. Dat sprak mij erg aan. Waar kennis samenkomt is veel winst te halen.

Als bouwkundig ingenieur heb je meer oog voor het knooppunt van kennis, dan dat je echt de diepte ingaat. Afvalwaterzuiveringonderzoek zou je bij civiel verwachten, maar is zeker bouwkundegerelateerd. Meestal gebeurt afvalwaterzuivering op een centrale plek. End of pipe noemen we dat, je lost het aan het eind van de keten op. Bij dit project scheiden we het afvalwater, toiletwater om precies te zijn, juist aan de bron. In de woning, of op wijkniveau. In Emmen wordt nu een wijk gebouwd waar in twintig woningen het toiletwater decentraal zal worden gescheiden. Er komt een speciaal scheidingstoilet in de woningen waar urine en uitwerpselen worden gescheiden.

Dat systeem goed inpassen in de woning en de wijk is een uitdaging voor een ontwerper. Ik begon mijn onderzoek met gebouwtechniek, met het onderzoeken van de leidinginfrastructuur en de plattegronden van de woningen. Een jaar geleden kwam ik erachter dat dat niet de grootste uitdaging is. De omslag in het denken bij de gebruiker, dat is het belangrijkste.

Laatst was ik bij de eerste bewonersbijeenkomst in Emmen, en daar bleek dat mensen nog erg aan het idee moeten wennen. Flush and forget, dat willen de meeste mensen. Ze trekken door en ze willen verder niet weten wat er met hun uitwerpselen gebeurt. Ook moeten mensen hun gewoontes aanpassen. Mannen moeten voortaan zittend plassen, zodat hun plas precies in de daarvoor bestemde afvoer terechtkomt. Met staand plassen lukt dat echt niet.

Binnen de woning zijn geen aparte zuiveringsapparaten, het is te duur om in elk huis een vergistingsysteem te bouwen. Daarom komt het toiletwater via leidingen samen in een vergister en grijs water in een helofyt- of rietbedfilter in de wijk. Op zo’n filter kunnen planten groeien en dat zorgt voor extra groen in de wijk.

Samen met de socioloog onderzoek ik nu hoe de bewoners tegenover de decentrale zuivering staan. Willen ze het zien, of willen ze er juist zo min mogelijk van zien. De ene bewoner is trots op het milieuproject en wil het aan de rand van de wijk, zodat iedereen het kan zien. Anderen willen de zuivering juist in het midden van de wijk, zodat ze er toezicht op kunnen houden.” (KW)