Tussenstand: Levensverhalen

Vincent Gruis (Bouwkunde)

Tussenstand: Halverwege

“Woningcorporaties geven hun klanten, de huurders van hun panden, de laatste tijd meer keuzevrijheid. Ze laten bewoners bijvoorbeeld zelf de kleur van de keukenkastjes kiezen bij vervanging en geven ze de mogelijkheid om de huurwoning te kopen. Ik onderzoek of de huurders wat hebben aan die vrijheid, en wat ze ervan vinden.

De corporaties hebben zelf ook onderzoek gedaan naar de tevredenheid onder de bewoners. Er wordt bijvoorbeeld de vraag gesteld of ze tevreden zijn dat ze hun huurwoning kunnen kopen. Uit het onderzoek kwam naar voren dat veel huurders daar positief tegenover staan. Echter, bewoners mogen alleen antwoorden of ze tevreden zijn. Naar de reden waarom ze dat zijn, wordt niet gevraagd. De enquêtes zijn meestal gesloten vragenlijsten waarbij vooral naar redenen om te kopen wordt gevraagd, niet naar de redenen om er vanaf te zien. Dat vraag ik wel. Ik ga bij de mensen thuis langs met een vragenlijst van vier kantjes en praat anderhalf uur met ze.

Ik heb nog geen rode draad kunnen ontdekken in de redenen waarom mensen wel en niet hun huurwoning kopen. Soms zijn het mensen van 65-plus, een andere keer weer gaat het om een jong stelletje. Ik kijk ook hoe bewoners het bod van de woningcorporaties waarderen. Bewoners die al lang huren, zijn vaak ontevreden met het bod. Zij vinden dat ze de hypotheek van het huurhuis bij wijze van spreken al hebben afgelost, omdat ze al zo lang huur betalen.

De gesprekken bij mensen thuis zijn ongelooflijk interessant. Je hoort de levensverhalen van mensen en het verhaal van de ontwikkeling van steden gedurende de afgelopen vijftig jaar. Alles wat ik tijdens mijn studie heb geleerd over stadsontwikkeling en stedenbouw, kom ik in de verhalen van huurders tegen. Je hoort terug wat er in de steden en stadswijken is gebeurd met de populatie. Een huurder vertelde hoe hij vanuit het centrum van Rotterdam steeds verder ‘verjaagd’ werd naar de rand van de stad. Nu dacht hij erover te verhuizen naar een Vinex-wijk.

Tegenwoordig bieden woningcorporaties hun huurders heel veel keuzes aan. Bij een renovatie kunnen huurders bijvoorbeeld kiezen wat voor kozijnen ze willen. En of ze een erker willen. Vaak krijgen bewoners dikke handleidingen waarin wordt uiteengezet wat ze kunnen kiezen. Maar veel huurders weten niet wat bijvoorbeeld een erker met hun huis zal doen. Tekeningen zijn vaak onbegrijpelijk voor bewoners. Daardoor snappen ze niet goed wat ze kunnen kiezen en maken ze geen gebruik van de aanbieding. Ik heb nu vooral huurders in de zuidelijke Randstad aan de tand gevoeld. De komende jaren wil ik kriskras door Nederland huurders ondervragen. Ik ben benieuwd naar hun verhalen.” (RV)

Naam: ir. Sake Zijlstra

Leeftijd: 29

Nationaliteit: Nederlandse

Promotors: prof.ing. André Thomsen en dr.ir. Vincent Gruis (Bouwkunde)

Tussenstand: Halverwege

“Woningcorporaties geven hun klanten, de huurders van hun panden, de laatste tijd meer keuzevrijheid. Ze laten bewoners bijvoorbeeld zelf de kleur van de keukenkastjes kiezen bij vervanging en geven ze de mogelijkheid om de huurwoning te kopen. Ik onderzoek of de huurders wat hebben aan die vrijheid, en wat ze ervan vinden.

De corporaties hebben zelf ook onderzoek gedaan naar de tevredenheid onder de bewoners. Er wordt bijvoorbeeld de vraag gesteld of ze tevreden zijn dat ze hun huurwoning kunnen kopen. Uit het onderzoek kwam naar voren dat veel huurders daar positief tegenover staan. Echter, bewoners mogen alleen antwoorden of ze tevreden zijn. Naar de reden waarom ze dat zijn, wordt niet gevraagd. De enquêtes zijn meestal gesloten vragenlijsten waarbij vooral naar redenen om te kopen wordt gevraagd, niet naar de redenen om er vanaf te zien. Dat vraag ik wel. Ik ga bij de mensen thuis langs met een vragenlijst van vier kantjes en praat anderhalf uur met ze.

Ik heb nog geen rode draad kunnen ontdekken in de redenen waarom mensen wel en niet hun huurwoning kopen. Soms zijn het mensen van 65-plus, een andere keer weer gaat het om een jong stelletje. Ik kijk ook hoe bewoners het bod van de woningcorporaties waarderen. Bewoners die al lang huren, zijn vaak ontevreden met het bod. Zij vinden dat ze de hypotheek van het huurhuis bij wijze van spreken al hebben afgelost, omdat ze al zo lang huur betalen.

De gesprekken bij mensen thuis zijn ongelooflijk interessant. Je hoort de levensverhalen van mensen en het verhaal van de ontwikkeling van steden gedurende de afgelopen vijftig jaar. Alles wat ik tijdens mijn studie heb geleerd over stadsontwikkeling en stedenbouw, kom ik in de verhalen van huurders tegen. Je hoort terug wat er in de steden en stadswijken is gebeurd met de populatie. Een huurder vertelde hoe hij vanuit het centrum van Rotterdam steeds verder ‘verjaagd’ werd naar de rand van de stad. Nu dacht hij erover te verhuizen naar een Vinex-wijk.

Tegenwoordig bieden woningcorporaties hun huurders heel veel keuzes aan. Bij een renovatie kunnen huurders bijvoorbeeld kiezen wat voor kozijnen ze willen. En of ze een erker willen. Vaak krijgen bewoners dikke handleidingen waarin wordt uiteengezet wat ze kunnen kiezen. Maar veel huurders weten niet wat bijvoorbeeld een erker met hun huis zal doen. Tekeningen zijn vaak onbegrijpelijk voor bewoners. Daardoor snappen ze niet goed wat ze kunnen kiezen en maken ze geen gebruik van de aanbieding. Ik heb nu vooral huurders in de zuidelijke Randstad aan de tand gevoeld. De komende jaren wil ik kriskras door Nederland huurders ondervragen. Ik ben benieuwd naar hun verhalen.” (RV)