TU Noord moet behouden blijven

. Met dit voorstel moet de huisvesting veilig gesteld worden.

Bekend is dat de TU in een te ruim jasje zit (te veel vloeroppervlak) en dat niet alle gebouwen aan moderne eisen voldoen. De oplossing: concentreer de huisvesting in het middengebied, stoot TU Noord af en pleeg een ‘kwaliteitsimpuls’ in de rest van de wijk. Een flitsende, ultra-moderne universiteit, met de Mekelweg als een ‘boulevard met uitstraling’. Het eilandenrijk dat de TU nu vormt zou zo ingepolderd worden.

Echter, in dit voorstel zouden wèl de gebouwen in TU Zuid behouden blijven. In het HLO-gebouw (toevluchtsoord voor L&R en in de toekomst voor TA), en ook in het inmiddels asbestvrije L&R zijn miljoenen guldens geïnvesteerd. Zonde om af te stoten. Maar zijn het juist niet deze gebouwen die de TU tot een eilandenrijk omtoveren?

Waarom zouden we de prachtige oude gebouwen van TU Noord, met een grote pr- en cultuurhistorische waarde, niet behouden en renoveren? Te duur! – heet het dan.

Er is een variant in het Vastgoedplan waarbinnen behoud mogelijk is. Echter, hier wordt uitgegaan van zo’n onrealistische benadering dat het financieel onhaalbaar wordt. De TU zou zich in deze variant concentreren in TU Noord met als gevolg dat er nieuwbouw zou moeten komen, en dat zelfs het totaal afgeschreven gebouw van Gele Scheikunde voor tientallen miljoenen wordt gerenoveerd.

Een meer realistische opzet van de noordelijke variant wordt van de tafel geschoven, omdat het het eilandenrijk in stand zou houden. Eilanden zijn onderling te verbinden, zoals elke civieler weet. En de afstand naar de HLO/L&R-eilandjes in de polder is nog steeds groter dan naar het hoofdgebouw. Een variant waarbij een aantal gebouwen in TU Noord behouden blijft en voldoet aan de moderne eisen, behoort, ook financieel, zeker tot de mogelijkheden.

Hoewel de TU al jaren bezig is met de voorbereiding van haar vastgoedplan, moet nu in twee weken een beslissing vallen zonder dat TU-breed meegedacht is over de vraag hoe in de komende vijftien jaar zo’n 650 miljoen gulden moet worden geïnvesteerd in de huisvesting. En dit niet op grond van stedebouwkundige aspecten en uitstraling, maar alleen op basis van ‘nuttig vloeroppervlak’ en ‘financiën’. De alternatieven zijn niet goed afgewogen of worden niet bekeken.

Het is onmogelijk de oudste technische universiteit van Nederland de allure als TU Noord niet in haar bezit is.

Het college van bestuur heeft plannen gelanceerd voor een compacte TU-wijk waarvan de Aula en de nieuwe bibliotheek het hart vormen. Maar ‘middengebied-plus’ betekent in ambtelijke termen ook het einde voor het mooiste en oudste deel van de TU, namelijk TU Noord (WTM, Mijnbouw, hoofdgebouw etc.). Met dit voorstel moet de huisvesting veilig gesteld worden.

Bekend is dat de TU in een te ruim jasje zit (te veel vloeroppervlak) en dat niet alle gebouwen aan moderne eisen voldoen. De oplossing: concentreer de huisvesting in het middengebied, stoot TU Noord af en pleeg een ‘kwaliteitsimpuls’ in de rest van de wijk. Een flitsende, ultra-moderne universiteit, met de Mekelweg als een ‘boulevard met uitstraling’. Het eilandenrijk dat de TU nu vormt zou zo ingepolderd worden.

Echter, in dit voorstel zouden wèl de gebouwen in TU Zuid behouden blijven. In het HLO-gebouw (toevluchtsoord voor L&R en in de toekomst voor TA), en ook in het inmiddels asbestvrije L&R zijn miljoenen guldens geïnvesteerd. Zonde om af te stoten. Maar zijn het juist niet deze gebouwen die de TU tot een eilandenrijk omtoveren?

Waarom zouden we de prachtige oude gebouwen van TU Noord, met een grote pr- en cultuurhistorische waarde, niet behouden en renoveren? Te duur! – heet het dan.

Er is een variant in het Vastgoedplan waarbinnen behoud mogelijk is. Echter, hier wordt uitgegaan van zo’n onrealistische benadering dat het financieel onhaalbaar wordt. De TU zou zich in deze variant concentreren in TU Noord met als gevolg dat er nieuwbouw zou moeten komen, en dat zelfs het totaal afgeschreven gebouw van Gele Scheikunde voor tientallen miljoenen wordt gerenoveerd.

Een meer realistische opzet van de noordelijke variant wordt van de tafel geschoven, omdat het het eilandenrijk in stand zou houden. Eilanden zijn onderling te verbinden, zoals elke civieler weet. En de afstand naar de HLO/L&R-eilandjes in de polder is nog steeds groter dan naar het hoofdgebouw. Een variant waarbij een aantal gebouwen in TU Noord behouden blijft en voldoet aan de moderne eisen, behoort, ook financieel, zeker tot de mogelijkheden.

Hoewel de TU al jaren bezig is met de voorbereiding van haar vastgoedplan, moet nu in twee weken een beslissing vallen zonder dat TU-breed meegedacht is over de vraag hoe in de komende vijftien jaar zo’n 650 miljoen gulden moet worden geïnvesteerd in de huisvesting. En dit niet op grond van stedebouwkundige aspecten en uitstraling, maar alleen op basis van ‘nuttig vloeroppervlak’ en ‘financiën’. De alternatieven zijn niet goed afgewogen of worden niet bekeken.

Het is onmogelijk de oudste technische universiteit van Nederland de allure als TU Noord niet in haar bezit is.