TU moet professioneler met kritiek omgaan

Het lukt de TU Delft maar niet om professioneel om te gaan met kritiek. En juist dat kan schade toebrengen, vaak zelfs meer dan de negatieve berichten zelf. De eigen reactie bepaalt mede de omvang van eventuele imagoschade. De universiteit lijkt dat niet te beseffen. Daardoor komt de organisatie in een steeds lastiger parket. Voorlopig dieptepunt was het tendentieuze Telegraaf-bericht van afgelopen vrijdag: ‘TU Delft slechtste universiteit’.

Een half jaar geleden begon de glijvlucht. NRC Handelsblad schreef toen over belangenverstrengeling door decaan Marco Waas. Collegevoorzitter Van den Berg verklaarde daarop dat er in 2005 over was gesproken, dat er niets aan de hand was, maar dat hij er in 2010 wel een einde aan had gemaakt. Voor de buitenwacht klinkt dat ongeloofwaardig. Of er is iets aan de hand, of niet. In het eerste geval zeg je welke fouten er zijn gemaakt, door wie en wat je doet om ze voortaan te voorkomen.

Ook in een NRC-artikel van 22 oktober kwam de zaak-Waas weer naar voren, net als niet-rechtsgeldig besteed overheidsgeld en verloren vastgoedmiljoenen. Nog dezelfde zaterdag ging de universiteit vol in de tegenaanval met een zeven pagina’s lang verweerschrift. Volgens het college schetste NRC een vertekend en gedateerd beeld, bevatte het veel onjuistheden, werd de universiteit onrecht aangedaan en was er zelfs sprake van toegebrachte schade.



Toch is de vraag wat schadelijker was, het artikel of de reactie erop. Als een kwaliteitskrant zo’n artikel schrijft, zal er toch wel iets aan de hand zijn, denkt de gemiddelde lezer. In je reactie moet je daar rekening mee houden. Steek dus op een paar punten onvoorwaardelijk de hand in eigen boezem. Hoe rustiger de toon waarop je dat doet, hoe hoger de de-escalerende werking. Hoe feller je van leer trekt, hoe sterker je het beeld bevestigt dat je blijkbaar in het nauw zit.



Niet reageren is geen optie. Maar juist dat gebeurde afgelopen vrijdag wél. De Telegraaf noemde de TU Delft de slechtste van Nederland wat onderwijs betreft. Hoewel de universiteit diezelfde week nog trots had gemeld dat de onderwijskwaliteit in een externe evaluatie juist heel positief was beoordeeld, bleef een reactie op het kritische bericht, dat inmiddels over internet raasde, uit. De voorlichters twitterden zoals altijd, alleen met geen woord over de Telegraaf-aanval.

Zelf zoekt de TU graag de media, maar ze weet niet goed hoe ze met negatieve berichtgeving moet omgaan. Juist in het tijdperk van sociale media vormen die kritische berichten de lakmoesproef. Juist als je onder vuur ligt, moeten voorlichters het veld in – zelfverzekerd, open en oprecht. Iedere organisatie maakt fouten, iedere instelling heeft sterke en zwakke kanten. Het durven toegeven daarvan maakt je sterker. Hoogste tijd dus om het roer om te gooien.

TU-alumnus ir. Remco de Boer, directeur De Boer Communicatie – techniek & wetenschap, Amsterdam 

In vijftien jaar tijd kan veel gebeuren. Zo werd alleen al in 1996 de dienstplicht afgeschaft, de eerste zoekmachine van Nederland – Ilse – gelanceerd en vliegtuigbouwer Fokker failliet verklaard. Schaakcomputer Deep Blue versloeg voor de eerste keer wereldkampioen Garri Kasparov, kloonschaap Dolly werd geboren en de kaskraker ‘Trainspotting’ kwam uit. Net als de eerste single van de Spice Girls trouwens: ‘Wannabe’. En in Delft werd Theater de Veste opgericht. Met stapels ambitieuze plannen en bergen artiesten die stonden te trappelen om voet te zetten op een nieuw theater in de Randstad.

Nu, vijftien jaar later, staat het theater op plek 2 van theaters met het jongste publiek van Nederland. Dan kun je op de verjaardag zelf wel terugblikken op al het moois dat vijftien jaar Delfts theater heeft voortgebracht, en dat gebeurt dit theaterseizoen dan ook nog genoeg, maar theaterdirecteur Jan Bartels pakt het liever eigentijds aan. Hij vroeg vier jonge, Delftse programmeurs het tweedaagse programma ‘No.15 – Verhullen en Onthullen’ samen te stellen: Gideon Rozendaal (programmacoördinator van Speakers), Nina Voets (creatief directeur van Ciccionina), filmmaker en programmeur Kim Schonewille en Mariska Verhulst (artistiek leider van de Mooi Weer Spelen).
“We hadden eigenlijk maar één opdracht”, zegt Gideon Rozendaal (29), elfdejaars student industrieel ontwerpen: “Stel je ultieme theateravond samen en benut iedere centimeter van het theater.” Een kijkje achter de schermen dus en meer dan dat, met voorstellingen in de kleedkamers en karaoke op het toilet. “Eigenlijk kregen we carte blanche.”

Gedurfd. Want jonge programmeurs betekenen misschien wel een controversiële programmering. En zit het publiek van Theater de Veste daar wel op te wachten? Rozendaal: “Met een andere programmering trek je inderdaad een ander publiek. Dus hebben we ook rekening gehouden met de huidige bezoekers. De ene act is meer mainstream dan de andere. Al met al is het een compleet programma geworden. We komen allemaal uit een andere culturele hoek en vullen elkaar goed aan. Het moet een feestje worden voor iedereen.”

Bovendien: Theater De Veste en Speakers wisselden al langer publiek uit. Rozendaal: “In de comedyprogrammering, bijvoorbeeld. De Comedy Train speelde eerst vier keer bij ons, en deed daarna de afsluiting in Theater De Veste. Zo trek je theaterpubliek naar een popzaal als Speakers, en krijg je poppubliek het theater in.”
Voor een ratjetoe aan acts op het jubileumprogramma is de IO’er niet bang. “Op Lowlands staat ook van alles en nog wat. Eigenlijk is komend weekend gewoon een multidisciplinair festival.”

Rozendaal nam bij de programmering van ‘No.15’ vanzelfsprekend de bands voor zijn rekening. En ja, dat bleek inderdaad even anders dan een popprogramma in elkaar draaien. “Niet omdat het erg afwijkt van wat ik deed bij Speakers (de programmeur legde eind vorig jaar zijn functie neer om zich te richten op zijn afstuderen – red.), maar vooral omdat het festival qua muziek net onhandig getimed is. Komend weekend vindt in Groningen namelijk ook Eurosonic/Noorderslag plaats. Daardoor kon ik veel namen niet boeken. Behalve Schradinova (de band rond Janne Schra, zangeres van Room Eleven) en Dazzled Kid, van Voicst-zanger Tjeerd Bomhof gelukkig, die op een andere dag in Groningen staan.” Het moeten de publiekstrekkers worden.

Maar er staan nog veel meer spannende acts op het programma. Een overnachting in het theater bijvoorbeeld. Een unieke ‘slaapervaring’ volgens Rozendaal, verzorgd door de kunstenares van Motel Mozaïque. En de choreografie ‘Blade Runner’, geïnspireerd op de gelijknamige film. Ook bijzonder is PipsLab met ‘Wortal Combat II’, een interactieve gameshow met levensechte gamehelden. Natuurlijk wordt er ook gefeest, in de garage van het theater. Een totaalpakket om bij te watertanden, zeker als TU-student.

‘No.15 – Verhullen en Onthullen’, jubileumweekend in het kader van 15 jaar Theater De Veste. Op vrijdag 14 en zaterdag 15 januari. Toegang: € 15. www.tv15jaar.nl