Times-ranking op de schop

Dat schrijft redacteur Phil Baty op de website InsideHigherEd. Met name de enquête onder wetenschappers zal volkomen worden herzien. In 2009 vulden ongeveer 3500 academici de vragenlijst in, terwijl er wereldwijd miljoenen academici zijn. “De steekproef was simpelweg te klein en de uitkomst woog te zwaar”, schrijft Baty. De steekproef wordt groter en representatiever, belooft hij.

De THE zal de academici voortaan niet alleen vragen welke universiteit de beste is, maar bijvoorbeeld ook waar de respondenten hun eigen studenten het liefst naartoe verwijzen. Een groep van vijftig universiteitsbestuurders denkt mee over de vragenlijst.

Ook de rest van de methodiek staat ter discussie. Het tijdschrift had al toegezegd dat de citatiescores van wetenschappelijke artikelen nader bekeken gaan worden, zodat het verschil tussen de diverse vakgebieden beter tot uitdrukking komt. In de oude opzet wegen exacte wetenschappen zwaarder dan alfa- en gamma-onderzoek.

Meer suggesties zijn welkom, aldus Baty. Is de student-stafratio bijvoorbeeld een goede indicator voor onderwijskwaliteit? En zo ja, hoe zwaar zou die moeten wegen?

Hij neemt geen afstand van ranking in het algemeen. “Geen enkele ranking kan het laatste woord hebben. Maar of je ze nu omarmt of verwerpt: rankings zullen niet meer verdwijnen.”

‘De RandstadRail is weer ontspoord’. Zo stond in de Spits van vrijdag 15 mei. Toen ik het stukje hardop voorlas aan een medestudent, was zijn enige reactie “Ja… dus?”. Hij is, samen met 1.5 miljoen andere Nederlanders deel van een subgroep mensen, de homo sapiens ennessius. Dit wezen onderscheidt zich door het dagelijks gebruik van de trein. Terwijl er protesten plaatsvinden om leefgebieden van bijzondere dieren te beschermen, wordt de leefomgeving van de homo sapiens ennessius met de dag beperkter. Vertraagde treinen, treinen die niet rijden of die overvol zijn, sprinters zonder toilet.
Het feit dat er zo nonchalant op een ontsporing gereageerd wordt, impliceert dat er meer aan de hand is. Niet alleen het treinstel van de RandstadRail is ontspoord, maar het gehele OV-concept.
“Dames en heren. De sneltrein naar Den Haag Hollands Spoor, Leiden Centraal en Amsterdam Centraal van 18 uur 45, vertrekt over ongeveer tien minuten.” We kijken er niet meer van op. Als een Japanner zoiets zou overkomen zou hij bijna een hartverzakking krijgen. Hij is vertragingen van een tiende van een seconde gewend. Wij vinden tien minuten niet erg, omdat we eraan wennen.
Terwijl de NS pronkt met 88 procent punctualiteit, is het aantal treinen dat op tijd rijdt sinds de nieuwe dienstregeling dramatisch gedaald naar 80 procent. Eén op de vijf treinen vertrekt met vertraging. De punctualiteitstatistieken waar de NS mee pronkt, houden uitsluitend rekening met vertrekkende treinen. Als een trein helemaal niet vertrekt, wordt deze niet opgenomen in de statistieken. Dit laatste staat nergens in het NS-artikel, ‘Tweede van Europa’, waar de NS met trots claimt de tweede hoogste punctualiteit in Europa te hebben. Pas als een kritische reiziger zich verdiept in hoe deze metingen plaatsvinden, wordt het via www.punctualiteit.nl duidelijk dat het hier alleen om rijdende treinen gaat.
Met zo’n meetmethode is het geen wonder dat een trein al snel uitvalt zodra die zijn vertraging niet snel genoeg kan inhalen.
Alsof 80 procent niet erg genoeg is. Dit zegt nog niets over de vele treindiensten die uitvallen door extreme achterstand. Zo oogt het alsof de punctualiteit beter is, terwijl mensen nu juist langer onderweg zijn, wachtend op een andere verbinding.
Tja, de NS is ontspoord. Onze hele infrastructuur is ontspoord. Zo is het normaal dat we uren in de file staan en dat er constant wegwerkzaamheden plaatsvinden. Terwijl verstoringen tot de orde van de dag behoren, veroorzaakt een verkeersoplossing juist enorme ophef. Kijk bijvoorbeeld naar het veertig jaar oude plan om de A4 te voltooien om zodoende filedruk op de A13 te verminderen. Zodra er een nationale oplossing komt, krijg je meteen één of andere ‘roodstaartmuis-’ of ‘groene rups-beschermactie’.
Dan toch maar met de trein. Hé, nu is het duidelijk waarom de NS hoofdsponsor is van de Boekenweek. Als je de treinen niet kan aanpassen, moet je de klanten maar aanpassen. Laat ze opgaan in een boek, zodat een langere treinrit juist fijner is!

Dat schrijft redacteur Phil Baty op de website InsideHigherEd. Met name de enquête onder wetenschappers zal volkomen worden herzien. In 2009 vulden ongeveer 3500 academici de vragenlijst in, terwijl er wereldwijd miljoenen academici zijn. “De steekproef was simpelweg te klein en de uitkomst woog te zwaar”, schrijft Baty. De steekproef wordt groter en representatiever, belooft hij.

De THE zal de academici voortaan niet alleen vragen welke universiteit de beste is, maar bijvoorbeeld ook waar de respondenten hun eigen studenten het liefst naartoe verwijzen. Een groep van vijftig universiteitsbestuurders denkt mee over de vragenlijst.

Ook de rest van de methodiek staat ter discussie. Het tijdschrift had al toegezegd dat de citatiescores van wetenschappelijke artikelen nader bekeken gaan worden, zodat het verschil tussen de diverse vakgebieden beter tot uitdrukking komt. In de oude opzet wegen exacte wetenschappen zwaarder dan alfa- en gamma-onderzoek.

Meer suggesties zijn welkom, aldus Baty. Is de student-stafratio bijvoorbeeld een goede indicator voor onderwijskwaliteit? En zo ja, hoe zwaar zou die moeten wegen?

Hij neemt geen afstand van ranking in het algemeen. “Geen enkele ranking kan het laatste woord hebben. Maar of je ze nu omarmt of verwerpt: rankings zullen niet meer verdwijnen.”