De studievereniging van technische aardwetenschappen, de Mijnbouwkundige Vereeniging, is dit jaar als eerste een phd-commissie gestart. Promovendi blijken daardoor uit hun isolement te komen.
Delen
De phd-commissie is een initiatief van Jan Dirk Jansen, afdelingshoofd van geosciences and engineering (faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen) en Randy Calis, president van de Mijnbouwkundige Vereeniging (MV). “Als studievereniging zagen we phd’s als werknemers”, vertelt Calis. “Maar bekijk je ze als studenten, dan ligt het voor de hand ze meer bij de vereniging te betrekken, zoals Jansen graag wilde.”
Naast Calis en zijn bestuursgenote en onderwijscommissaris Marieke Selles zitten er tien promovendi in de commissie, twee van iedere afdeling en sectie. Zij komen eens in de maand bijeen en bedenken dan activiteiten die geschikt zijn voor phd’s. Het doel is simpel: meer interactie tussen promovendi onderling en tussen promovendi en studenten, want daar ontbrak het aan.
Promovenda bij petroleum engineering Saskia Roels zit nu elf maanden voor haar promotie, maar zij herinnert zich nog goed hoe eenzaam het grootste deel van haar werkdagen verliepen. “In het begin waren er binnen mijn sectie geen gezamenlijke bijeenkomsten. De hele dag zat ik alleen op mijn kamer te werken. Mensen van andere secties kende ik niet.”
Sociale contacten
Roels zit nu in de phd-commissie, net als Andrea Forzoni, sinds drie jaar promovendus bij toegepaste geologie. Ook hij zegt het: promovendi kennen elkaar en studenten niet of nauwelijks. “Je hebt geen idee van wie er een verdieping hoger zit.” Forzoni krijgt een salaris van de TU en in die zin ziet hij zichzelf als werknemer. “Maar sociaal zie ik mezelf als student.” De Italiaanse phd, die studeerde in Amsterdam en vloeiend Nederlands spreekt, heeft zelf niet zoveel moeite met sociale contacten leggen, zegt hij.
Maar dat zal niet voor iedereen gelden. De 137 promovendi die de MV in haar bestand heeft, komen overal vandaan, al zitten er relatief veel Iraniërs tussen. De MV organiseerde eerder dit jaar een pubquiz voor promovendi. Selles zag ook de stillere mensen genieten, herinnert ze zich. Verder hielden vier phd’s een lezing over hun werk.
Want hoewel studenten promovendi vaak wel als docent tegenkomen, hebben ze vaak geen idee van wat promoveren is, aldus Selles. “Die kennis is helemaal niet vanzelfsprekend, vooral bij bachelors. Als ze er meer over weten, kunnen ze later gemakkelijker dingen gaan doen die ze leuk vinden.”
En er zijn meer voordelen, denkt Roels. “Als onderzoekers moeten we concurreren met de onderzoeksafdelingen van grote bedrijven. Zij werken altijd in teams, die bestaan uit mensen die ieder hun eigen sterke punten hebben. Wij werken alleen, maar nu we elkaar leren kennen, kan er op onderzoeksgebied interactie ontstaan. Daardoor gaat de kwaliteit omhoog.”
Grote stap
Om elkaar nog beter te leren kennen, staat er deze week een avondje bowlen op het programma. Komend jaar wil de commissie vakgerelateerde excursies en een voetbaltoernooi organiseren. Verder zijn phd’s bij alle MV-activiteiten welkom. Lid hoeven ze daarvoor niet perse te worden.
Promovendi en studenten die sociaal met elkaar omgaan, leidt dat niet tot lastige situaties als er beoordelingen aankomen en de promovendus geen vriend maar docent is? Roels denkt van niet. “Beoordelen en cijfers geven doe je als phd niet alleen, maar met een commissie.” De MV is de eerste studievereniging die met een phd-commissie probeert promovendi bij haar activiteiten te betrekken, vertelt Calis. “Voor andere studieverenigingen kan dit een grote stap zijn, aangezien er een aantal zijn die zelfs niet veel met masterstudenten doen.”
Comments are closed.