‘Meer voldoendes door snellere herkansing’: dat was de kop boven een bericht over een pleidooi van de studentenraad (Delta 22, 30 juni jl.).Het herinnerde mij aan de tijd toen ik bij Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek voorzitter was van de onderwijs-commissie tot 1992.
Delen
In die tijd heb ik een experiment gedaan met een snellere herkansing in het tweede studiejaar. Daarvoor werden drie belangrijke vakken uitgekozen. De medewerking van de docenten (hoogleraren) werd met enige moeite verkregen. De bedoeling was dezelfde als genoemd in het Delta-artikel. Studenten die blijk hadden gegeven zich redelijk op een tentamen voorbereid te hebben, maar toch geen voldoende behaalden, kregen het cijfer 5 en mochten een nieuw aan te bieden tentamen circa twee weken later doen. Vrijwel alle herkansers zijn toen geslaagd. De animo van de docenten om het experiment te herhalen was nihil.
Zelf heb ik voor de toenmalige vakken Vliegtuigmaterialen 1 (vak in het tweede jaar) en Vliegtuigmaterialen 2 (in het vierde jaar) ervaring opgedaan met schriftelijk tentamineren, multiple choice, en mondeling tentamineren. Beide vakken lenen zich bij het tentamineren niet zo goed voor sommetjes maken. Het gaat meer om kennis en inzicht, begrijpen en dat toepassen op problemen. In het tweede-jaarsvak werkte multiple choice niet bevredigend; schriftelijk een vijftal kennis- en inzichtvragen werkte wel goed. Hoewel het aantal studenten in het tweede jaar toen al vrij groot was, was de tijd nodig om het schriftelijk werk na te kijken uitgedrukt in jaaruren voor de leerstoel een erg laag percentage.
In het vierde jaar heb ik zowel mondeling als schriftelijk getentamineerd. Het mondeling tentamineren was verreweg superieur. Het is verbluffend hoe snel met enkele vragen te constateren is of een student zich goed heeft voorbereid. Als dat niet het geval is, dan duurde het tentamen ongeveer een halfuur met een bespreking wat er aan kennis ontbreekt. Bij voldoende voorbereiding duurde het tentamen drie kwartier en werd het een goed gesprek over de inhoud van het vak. Ik bewaar daar goede herinneringen aan.
In het Delta-artikel wordt gewezen op het risico van strategisch gedrag van studenten bij een versnelde herkansing en hoe dat eventueel te vermijden is. Ik vind dat geen geslaagde benadering van wangedrag van studenten. In het proces van overdracht van kennis, ervaring en inzicht moeten de betrokkenen, dat wil zeggen docenten en studenten, in hun universiteit niet met elkaar omgaan met de studenten in het verdachtenbankje. Die omgang is in het algemeen ook niet gediend met multiple choice tentamineren. Het beantwoordt doorgaans niet aan het zo goed mogelijk toetsen, maar het wordt toch toegepast om met zo min mogelijk inspanning van de docenten het toetsen er doorheen te jagen. Over de verhouding docenten-studenten wordt in hetzelfde nummer van Delta een belangwekkende bijdrage van studenten gegeven.
Prof.dr. Jaap Schijve, emeritus professor of Aircraft Materials, faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek
‘Meer voldoendes door snellere herkansing’: dat was de kop boven een bericht over een pleidooi van de studentenraad (Delta 22, 30 juni jl.).
Het herinnerde mij aan de tijd toen ik bij Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek voorzitter was van de onderwijs-commissie tot 1992. In die tijd heb ik een experiment gedaan met een snellere herkansing in het tweede studiejaar. Daarvoor werden drie belangrijke vakken uitgekozen. De medewerking van de docenten (hoogleraren) werd met enige moeite verkregen. De bedoeling was dezelfde als genoemd in het Delta-artikel. Studenten die blijk hadden gegeven zich redelijk op een tentamen voorbereid te hebben, maar toch geen voldoende behaalden, kregen het cijfer 5 en mochten een nieuw aan te bieden tentamen circa twee weken later doen. Vrijwel alle herkansers zijn toen geslaagd. De animo van de docenten om het experiment te herhalen was nihil.
Zelf heb ik voor de toenmalige vakken Vliegtuigmaterialen 1 (vak in het tweede jaar) en Vliegtuigmaterialen 2 (in het vierde jaar) ervaring opgedaan met schriftelijk tentamineren, multiple choice, en mondeling tentamineren. Beide vakken lenen zich bij het tentamineren niet zo goed voor sommetjes maken. Het gaat meer om kennis en inzicht, begrijpen en dat toepassen op problemen. In het tweede-jaarsvak werkte multiple choice niet bevredigend; schriftelijk een vijftal kennis- en inzichtvragen werkte wel goed. Hoewel het aantal studenten in het tweede jaar toen al vrij groot was, was de tijd nodig om het schriftelijk werk na te kijken uitgedrukt in jaaruren voor de leerstoel een erg laag percentage.
In het vierde jaar heb ik zowel mondeling als schriftelijk getentamineerd. Het mondeling tentamineren was verreweg superieur. Het is verbluffend hoe snel met enkele vragen te constateren is of een student zich goed heeft voorbereid. Als dat niet het geval is, dan duurde het tentamen ongeveer een halfuur met een bespreking wat er aan kennis ontbreekt. Bij voldoende voorbereiding duurde het tentamen drie kwartier en werd het een goed gesprek over de inhoud van het vak. Ik bewaar daar goede herinneringen aan.
In het Delta-artikel wordt gewezen op het risico van strategisch gedrag van studenten bij een versnelde herkansing en hoe dat eventueel te vermijden is. Ik vind dat geen geslaagde benadering van wangedrag van studenten. In het proces van overdracht van kennis, ervaring en inzicht moeten de betrokkenen, dat wil zeggen docenten en studenten, in hun universiteit niet met elkaar omgaan met de studenten in het verdachtenbankje. Die omgang is in het algemeen ook niet gediend met multiple choice tentamineren. Het beantwoordt doorgaans niet aan het zo goed mogelijk toetsen, maar het wordt toch toegepast om met zo min mogelijk inspanning van de docenten het toetsen er doorheen te jagen. Over de verhouding docenten-studenten wordt in hetzelfde nummer van Delta een belangwekkende bijdrage van studenten gegeven.
Prof.dr. Jaap Schijve, emeritus professor of Aircraft Materials, faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek
Comments are closed.