Campus

Student opent Afghaans restaurant

Ali Aslam zette in vijf maanden zijn eigen restaurant op en maakte het tot een goedlopende zaak. Toch wil hij beslist zijn TU-studie niet opgeven. “Ik wil het combineren.”

Ali Aslam in Kite, zijn Afghaanse restaurant. (Foto: Mirjam van der Ploeg)

Het is twee uur ’s middags. Ali Aslam staat achter de glimmende bar, die een prominente plek heeft midden in het restaurant. Oudroze stoelen en donkergroene bankjes staan netjes om de lichthouten tafels. Op de menukaarten valt in strakke letters ‘Kite’ te lezen. In de keuken is zijn vader al bezig. “Om vijf uur gaan we open”, zegt hij. “Alle dagen van de week.”



Psychische klachten

Tien jaar geleden had de inmiddels 29-jarige ondernemer nooit gedacht nu eigenaar te zijn van een restaurant. “Ik was altijd gefocust op mijn studie. Na mijn middelbare school ben ik bouwkunde gaan studeren aan de hogeschool. Daarna wilde ik een TU-master doen, maar daarvoor moest ik eerst een schakelprogramma volgen.” In 2012 begon hij vol goede moed aan de eerste schakelvakken.




“De eerste twee jaar ging dit goed. Maar toen kreeg ik last van psychische klachten en werd ik depressief.” Dit belemmerde hem om verder te studeren. Hij schreef zich telkens opnieuw in voor het schakeljaar, maar niet met het gewenste resultaat. Op dit moment staan er nog drie vakken open. “Ik kon mezelf er telkens niet toe zetten om te studeren. Toen heb ik hulp gezocht bij verschillende psychiaters. Mijn klachten zijn nog steeds niet helemaal weg.”


Therapeutisch effect

In deze periode begon hij ook aan een bijbaan in de horeca. “Ik vond dat super leuk. Toen ik daar werkte ervaarde ik heel veel positiviteit, van collega’s en van de gasten van het restaurant. Dat voelde zo goed, dat ik dacht: kan ik hier wat mee doen?” Het horeca-werk leek een therapeutisch effect op hem te hebben: “Als je studeert ben je veel met je hoofd en je gedachten bezig. Daar, in de keuken, bij het afwassen of tijdens het bedienen, kon ik alles opzij zetten.”



Het gaf hem de energie om na te denken over een eigen onderneming. Toen zijn vader stopte met zijn toenmalige baan als kok, werd het plan concreter. “Het was een optelsom. Mijn vader zocht een nieuwe baan en had veel ervaring in de keuken. Daarnaast waren er nog maar weinig Afghaanse restaurants. Het was het perfecte moment. Mijn studie kwam altijd op nummer één, maar door mijn klachten wilde het studeren niet lukken. Dus ik dacht: ik ga dit gewoon proberen en dan kijken wat er gebeurt.”


Tegenslagen

Met behulp van leningen van vrienden, kennissen en de bank, huurde hij een pand en kon het opbouwen beginnen. Dat ging niet zonder tegenslagen: “Aannemers die afspraken niet nakwamen, een nieuwe airco van twintigduizend euro … Er zijn momenten geweest waarop ik dacht: dit gaat niet meer goedkomen, ik moet het weer verkopen.” Toch wist hij na vijf maanden de deuren van zijn restaurant te openen. Inmiddels is Kite volgens hem elke avond voor tachtig procent gevuld.



Zijn omgeving reageerde in eerste instantie verbaasd op het plan. “Sommige vrienden waren verbijsterd. Ze waren bang dat ik mijn studie weg zou gooien, terwijl ik er zoveel energie in had gestoken. Maar dat zou ik nooit doen. Ik wil nog steeds graag een master halen. Sommige mensen studeren om later een goede baan te krijgen, maar ik heb al een baan en zelfs een eigen bedrijf. De enige reden waarom ik nog wil studeren, is omdat ik het leuk vind. Niet omdat het moet.” Hoewel het hem veel tijd zal kosten, denkt Aslam dat het restaurant en zijn studie te combineren zijn. “Overdag kan ik studeren, ’s avonds heb ik het restaurant. Die avonden geven me denk ik juist de energie om overdag mijn studie te kunnen volgen.” Het lijkt hem leuk om in de toekomst TU-studenten in zijn restaurant tegen te komen. “Als ze hun campuskaart laten zien, zal ik ze twintig procent korting geven”, zegt Aslam enthousiast.


‘Hoe goed je ook bent als ingenieur, als je geen sociale kwaliteiten hebt kom je niet ver’


Heeft hij tot nu toe al wat aan zijn technische achtergrond gehad? “Door bouwkunde heb ik een goed ruimtelijk inzicht, dat kwam van pas tijdens het bouwen”, zegt Aslam. Verder heeft hij bij het runnen van een eigen bedrijf weinig aan zijn studie, vindt hij: “De praktijk is een totaal andere wereld. Op de TU leer je niks over de omgang met mensen. Hier hangt je succes juist af van andere mensen. Dat is een uitdaging. Het gaat niet alleen om hoe slim je bent en hoe goed je een som kunt maken, maar ook om hoe goed je mensen kunt inschatten en beïnvloeden. Hoe goed je ook bent als ingenieur, als je geen sociale kwaliteiten hebt kom je niet ver.”


Mirjam van der Ploeg / Stagiaire

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.