Al helemaal in zomerstemming ga ik aan het eind van de zomer op vakantie. Niet het afstrepen van de dagen in mijn agenda, maar de renovaties bij de TU Library veroorzaken mijn uitgelatenheid.&
Delen
nbsp;
Sinds de trappen zijn ‘gezandstraald’ (inschatting van de gebruikte techniek door mijn lekenoog) kan ik elke dag mijn zonnebril op.
Dit zet mij aan het nadenken over de invloeden van de TU-omgeving. Open kantoren zijn zogenaamd slecht voor het brein, planten maken de lucht schoon en gaan ziekteverzuim tegen, mobiele telefoons zijn mogelijk carcinogeen, bètagolven bevorderen concentratie en van neuspeuteren kan niet bewezen worden dat het schadelijk is (oké, dit laatste heeft weinig relatie tot de TU).
Naast al deze fysieke invloeden merk ik persoonlijk eigenlijk vooral dat de collega’s het verschil maken. De manager in vakantiestemming, de altijd vrolijke positivo, de ongeorganiseerde artistiekeling, of de gehaaste
stresskip en alle mogelijke combinaties hiervan. Vooral voor haast en stress ben ik gevoelig. Zo heb ik nu alvast een traineeplek voor november geregeld, wanneer we moeten wisselen van project. Niet omdat ik daar zelf al erg mee bezig was, maar omdat mijn medetrainees al naarstig op zoek waren naar hun nieuwe uitdaging. Gelukkig kan ik nu rustig ademhalen. Bijna, want ook op mijn plek in de Library is er altijd wel iemand die een deadline heeft of absoluut nu mijn input nodig heeft. Daarnaast is het collegejaar net weer begonnen. Meestal zijn de eerstejaars onuitgeslapen, groen van hun kater maar stressvrij. Met de langstudeerdersboete en masterlening in het vooruitzicht weet ik niet of ik zo jaloers moet blijven op de studenten. Besturen geven aan dat ze problemen hebben met het vinden van nieuwe bestuursleden. Twijfelaars zitten vast aan een studiekeuze die hen niet ligt en daarnaast worden we ook nog eens TU Leiden. En waar gaan alle gestreste studenten heen die zo hard moeten studeren? Juist, naar de bieb. Of daar werk je dan in ieder geval aan. Voelt een beetje dubbel.
Het zou niet uitzonderlijk, maar doodgewoon moeten zijn dat studenten een tijdje in het buitenland studeren, schrijft de Europese Commissie bij haar voorstel. Zij wil graag dat Europese burgers zich vrij voelen voor hun werk of opleiding door heel Europa te reizen. Ondanks allerlei studiebeurzen en intentieverklaringen is dat nog lang niet zo.
Stappen
Er zijn wel een paar belangrijke stappen gezet. Vrijwel overal is het bachelor-masterprogramma ingevoerd en de meeste Europese universiteiten en hogescholen werken met het studiepuntensysteem ECTS, zodat onderwijsprogramma’s beter vergelijkbaar zijn geworden.
Struikelblokken
Toch blijven er genoeg struikelblokken over, zoals informatievoorziening, talenkennis en geldgebrek. Daar moeten de landen iets aan doen, vindt de Europese Commissie. Elke twee jaar wil zij een scorebord openbaar maken met de voortgang op zulke punten.
Talenonderwijs
Waarschijnlijk zal Nederland bij aanvang vrij goed scoren. Het talenonderwijs is hier niet slecht en studenten mogen hun studiebeurs meenemen naar het buitenland, wat twee belangrijke problemen wegneemt. Ook bevordert Nederland transnationale onderwijsprogramma’s, die sinds kort een ‘joint degree’ mogen uitreiken.
Honkvaster
Steeds meer Nederlandse hbo’ers volgen een deel van hun opleiding in het buitenland: tegenwoordig doet 21,5 procent dit. Academici worden juist honkvaster: slechts 26,6 procent studeerde een poosje in het buitenland, terwijl zeven jaar geleden 36 procent van hen dit deed.
Comments are closed.