Stalled nuclear renaissance

The MIT technology magazine, ‘Technology Review’, recognises that despite federal loan guarantees (of up to 80 percent of the new plant’s building costs), strong political backing from US President, Barack Obama, and support from Bill Gates and influential environmentalist Stewart Brand, the actual building of nuclear reactors in the United States and much of the rest of the world has nearly come to a standstill. Obstacles, postponements, delays and problems crop up everywhere. China though is the exception: 24 reactors are under construction there. So what’s holding back the West? In a word: money.
Dr Aad Correlje (Technology, Policy and Management) explains why. In the 1970s, when the current reactors were built, the market economy had not developed to the present level. In those days, power companies worked together with the government in order to arrive at an acceptable price for power, which was based on the building costs and estimated lifetime, plus acceptable revenue levels for the power company. The bottom line was: they had no price risk.

In the US they operated the same system, called the ‘cost-of-service’ regulation. ‘Technology Review’ says the system is still used in some southern US states, which incidentally are the same places were the industry still shows ‘some signs of life’. Other states have adopted the auctioning model, as used in the European power market. ‘Technology Review’ explains: ‘All generators get the same price for their electricity; that price is usually determined by the cost of natural gas…making building a new nuclear plant unthinkable.’
Correlje adds that gas prices in the US were relatively high after the national production of gas reached its peak; however, the recent winning of shale gas has increased production and dropped the gas price. And hence, the power price fell as well.

‘Carbon pricing alone could immediately make nuclear far more attractive’, says the MIT magazine. Already 10 dollars per tonne of CO2 could tip the balance. Analysts even speculated on carbon prices of 60 to 80 dollars per tonne. But that never materialised because America did not get a Climate Bill. ‘And right now there’s a lot of uncertainty whether we ever will’, Jay Apt, from Carnegie Melon University, told ‘Technology Review’.

So are we going to see one or two new nuclear reactors in the Netherlands as the government has proposed? Correlje doesn’t think any power company can pull it off. The investments and the risks are simply too high, and the prices for power and CO2 emissions are too uncertain. 

Technology Review, Giant holes in the Ground, 12 November 2010

Ad Winkels is gegrepen door het milieu- en besparingsvirus. Maar tussen dat aanpakken op de TU en dat privé ook doen… Daar wringt ‘m nog een beetje de schoen, geeft hij wat schuldbewust toe. Op de TU is Winkels verantwoordelijk voor onder meer energievoorziening, logistiek en milieu. “Maar voor mezelf speelt het minder.”

Voor wat betreft zijn werk aan de TU hoeven we ons geen zorgen te maken. “Zaken als milieu, energie en geld spelen een grote rol. Ik zit bijvoorbeeld bij de ontwikkeling van Technopolis bij overleg over hoe je het straks aanpakt met openbaar vervoer en een warmte-koudevoorziening. Met zo’n collectieve voorziening kun je veel meer winnen dan als ieder dat voor zich doet.”
Er wordt ook gewerkt aan verbeteringen van bestaande voorzieningen. Het vervangen van de warmtekrachtmotoren van de TU bijvoorbeeld. “Die zijn onderdeel van een meerjarenafspraak van de Nederlandse universiteiten om per jaar twee procent op energie te besparen. Die motoren worden drie keer zo groot als nu. Dat kost 6,5 miljoen euro, maar je bespaart 1,7 miljoen per jaar aan stroomkosten.” Verder bespaart de TU onder meer ‘door slim aanbesteden’. “Gassen bijvoorbeeld. Je hebt geen idee hoeveel gas er omgaat op de TU.”

Bij Winkels uitleg over wat er op de TU wordt gedaan aan gescheiden afvalinzameling ziet hij een contrast met thuis. Op de TU gaat het om onder meer papier en karton, gevaarlijk afval als chemicaliën en computers en sloopafval. Thuis gaat het moeizamer. “Ik scheid groen en grijs afval. En natuurlijk papier, maar mijn vrouw moet me wel pushen. Je zou afval scheiden eigenlijk veel gemakkelijker moeten maken”, constateert hij. “En dat neem ik dan mee naar de TU: stuur mensen de goede kant op.”

Dat laatste kan ook veel energie besparen. “Ik heb hier een knop voor de verwarming en aan de andere kant van de kamer een voor de koeling”, wijst hij. “Die systemen kunnen tegen elkaar in werken. En bij die van de koeling kun je niet zien welke kant je op moet draaien.”

Dat regelen heeft hij thuis beter geregeld, bedenkt Winkels, die door zijn kinderen af en toe wordt omschreven als ‘mr. Green’ omdat hij vaak vertelt over wat hij aan de TU doet. “Ik heb een goede klokthermostaat gekocht, maar ik heb te weinig spaarlampen in huis. Dat komt door de investering die je ervoor moet doen.” Terwijl hij het zegt, vindt hij het een beetje raar van zichzelf ‘want je kunt uitrekenen dat je er voordeel van hebt’. Er stroomt in huize Winkels ook geen groene stroom door de snoeren. Bewust. “Een milieumaatregel moet voor mij direct zichtbaar zijn, geen papieren transactie.”

Extra stappen om in 2010 de kosten en milieu te sparen, ziet hij de TU niet snel maken. “De in twee of drie jaar terug te verdienen maatregelen hebben we wel gehad. We moeten het hebben van stappen op het geheel, bijvoorbeeld het omzetten van de tamelijk ouderwetse cv met hoge temperatuur naar een systeem met lage temperatuur. Dan kun je gebruikmaken van zonnecollectoren en aardwarmte. Daarvoor krijg je de kans als de gevels wordt aangepakt, zoals bij EWI en Civiel de bedoeling is.” Voor de verdere toekomst hoopt Winkels op het ‘samenbrengen van kennis en bedrijfsvoering’. “We weten hier veel van duurzaamheid en energiebesparing, maar we gebruiken er voor de TU zelf weinig van.”

Privé wil Winkels in 2010 een zichtbare bijdrage leveren: zonnepanelen. “Mijn dak is er ideaal voor, de ligging is goed en buren hebben ze al. Daar moet ik nu maar eens in duiken. En mijn vrouw overtuigen.” En het autorijden? “Mensen zullen altijd auto blijven rijden, hoe duur je het ook maakt. Ik ook. Het is de vrijheid om privé en comfortabel overal te komen, maar het mag voor mij wel elektrisch rijden worden.”