“Het leven van een TU-student draait heel veel om het sportcentrum”, constateert student Shahir (25). Hij doet aan voetbal, volleybal, judo en fitness.
(Foto: Andrew Choy)
Naam: Edwin de Kreij (22, L&R)
Dream team: Greenchoice Forze (www.formulazero.tudelft.nl)
Functie: Chief Engineer
Hoewel Edwin de Kreij geen Italiaanse roots heeft, staat hij bij het Delftse waterstof raceteam bekend als de Spaghetti Koning. “Omdat ik lang bezig ben geweest om alle slangen van het koelsysteem in de kart kwijt te kunnen. Dat is niet te doen op de computer, dat kun je het beste gewoon uitproberen.” Uiteindelijk lukte het. “De wirwar leek nog het meeste op een bord spaghetti, vandaar mijn bijnaam. We eten tegenwoordig jaarlijks blauwe spaghetti om het te vieren, erg gezellig.” Minder gezellig was het voor De Kreij toen hij bij de eerste race in Rotterdam merkte dat de doorstroming in zijn ‘spaghetti’ niet voldoende was en de kart niet genoeg koeling had. “Onze teammanager liet toen bij een lokale viswinkel droogijs halen voor meer koeling. Daar schoten we echter iets mee uit en het droogijs van -80 graden bevroor het koelsysteem dicht waardoor het helemaal niet meer werkte! Gelukkig was het op tijd ontdooid om die race te winnen. De stoom van het droogijs zag eruit als rook, andere teams dachten dat de kart in de fik stond, ze schrokken zich rot!”
Shahir Burhani (volleybal, judo, fitness, voetbal)Shahir Burhani (volleybal, judo, fitness, voetbal)
Shahir Burhani (volleybal, judo, fitness, voetbal)
“Het leven van een TU-student draait heel veel om het sportcentrum”, constateert Shahir Burhani (25). De op zijn dertiende naar Nederland gekomen Afghaan is als zesdejaars student luchtvaart- en ruimtevaarttechniek bezig aan zijn afstudeerstage bij KLM E&M. Op zondagen staat hij soms achter de bar bij de unit sport en cultuur. “Er is veel verbeterd hier, zoals de vernieuwde fitnessruimte. Als medewerker van het sportcentrum heb ik een gratis fitnesskaart, daar maak ik regelmatig gebruik van.”
Zijn hoofdsport is volleybal. Dat doet hij in heren-6 van Punch, ook wel bekend als ‘Sixy Bitches’. “Afghanen houden veel van volleybal. Ik deed het vroeger vaak op straat in Afghanistan. Het enige dat je nodig hebt is twee palen, een stukje touw als net en een bal, dan kun je altijd spelen. Op de TU lopen zo’n vijftig, zestig Afghanen rond. Je merkt ze niet op, omdat ze elkaar niet opzoeken. Afghanen zijn best sociaal, vóór het regime van de Taliban was Afghanistan een gewoon land.”
Aan volleyballen bevalt hem vooral het teamsportaspect. “We doen veel buiten het sporten om, waardoor je veel mensen leert kennen. Met heren-6 eten we voor de wedstrijd altijd samen bij iemand thuis. Ze komen graag bij mij. Wat ik kook mijn eigen verzinsels, maar als ik er wat kruiden bij gooi denken ze al snel dat ze iets typisch Afghaans eten.”
Burhani, die twee keer per week traint, is buitenaanvaller. “Ik ben niet zo lang, maar ik kan hard slaan en hoog springen. Binnen de lijnen ben ik heel fanatiek, zweep ik de rest op.” Het seizoen begon met louter nederlagen. “We hadden een nieuw team. Nu we beter op elkaar zijn ingespeeld gaat het stukken beter.” Bij Punch draait het voor zestig, zeventig procent om de gezelligheid, volgens Burhani. “Als het gezellig is, is het geslaagd.”
Zijn tweede sport naast volleybal is judo. Tijdens zijn middelbareschooltijd in Nieuwegein won hij daar veel prijzen mee. “Ik heb de bruine band, maar nog geen tijd gehad om examen te doen voor de zwarte. Ik ga het weer oppakken, hier op het sportcentrum. Met judo kun je jezelf kapot-moe maken, meer dan bij andere sporten. Het is heel intensief.”
Hij heeft altijd willen sporten. “Als ik niet sport, dan mis ik iets. In 2008 hadden we een heel leuk voetbalteam, dat meedeed aan de kunstgrascompetitie. Dertien L&R-studenten van dertien verschillende nationaliteiten. Mensen uit China, Egypte, Israel. Er zat ook iemand bij uit Bangladesh. Die liet daar goedkope tenues voor ons maken, 2,50 euro voor een heel setje. Met opdruk van naam en rugnummer. Allemaal gepassioneerde mensen, iedereen had een andere emotie. We hadden ook wel ’s ruzie daardoor. Nee, we zijn geen kampioen geworden.”
In de nieuwe rubriek ‘Sportgek’ laat Jimmy Tigges een Delftse sporter aan het woord over zijn sportbeleving.
De op zijn dertiende naar Nederland gekomen Afghaan is als zesdejaars student luchtvaart- en ruimtevaarttechniek bezig aan zijn afstudeerstage bij KLM E&M. Op zondagen staat hij soms achter de bar bij de unit sport en cultuur. “Er is veel verbeterd hier, zoals de vernieuwde fitnessruimte. Als medewerker van het sportcentrum heb ik een gratis fitnesskaart, daar maak ik regelmatig gebruik van.”
Zijn hoofdsport is volleybal. Dat doet hij in heren-6 van Punch, ook wel bekend als ‘Sixy Bitches’. “Afghanen houden veel van volleybal. Ik deed het vroeger vaak op straat in Afghanistan. Het enige dat je nodig hebt is twee palen, een stukje touw als net en een bal, dan kun je altijd spelen. Op de TU lopen zo’n vijftig, zestig Afghanen rond. Je merkt ze niet op, omdat ze elkaar niet opzoeken. Afghanen zijn best sociaal, vóór het regime van de Taliban was Afghanistan een gewoon land.”
Aan volleyballen bevalt hem vooral het teamsportaspect. “We doen veel buiten het sporten om, waardoor je veel mensen leert kennen. Met heren-6 eten we voor de wedstrijd altijd samen bij iemand thuis. Ze komen graag bij mij. Wat ik kook mijn eigen verzinsels, maar als ik er wat kruiden bij gooi denken ze al snel dat ze iets typisch Afghaans eten.”
Shahir, die twee keer per week traint, is buitenaanvaller. “Ik ben niet zo lang, maar ik kan hard slaan en hoog springen. Binnen de lijnen ben ik heel fanatiek, zweep ik de rest op.” Het seizoen begon met louter nederlagen. “We hadden een nieuw team. Nu we beter op elkaar zijn ingespeeld gaat het stukken beter.” Bij Punch draait het voor zestig, zeventig procent om de gezelligheid, volgens Shahir. “Als het gezellig is, is het geslaagd.”
Zijn tweede sport naast volleybal is judo. Tijdens zijn middelbareschooltijd in Nieuwegein won hij daar veel prijzen mee. “Ik heb de bruine band, maar nog geen tijd gehad om examen te doen voor de zwarte. Ik ga het weer oppakken, hier op het sportcentrum. Met judo kun je jezelf kapot-moe maken, meer dan bij andere sporten. Het is heel intensief.”
Hij heeft altijd willen sporten. “Als ik niet sport, dan mis ik iets. In 2008 hadden we een heel leuk voetbalteam, dat meedeed aan de kunstgrascompetitie. Dertien L&R-studenten van dertien verschillende nationaliteiten. Mensen uit China, Egypte, Israel. Er zat ook iemand bij uit Bangladesh. Die liet daar goedkope tenues voor ons maken, 2,50 euro voor een heel setje. Met opdruk van naam en rugnummer. Allemaal gepassioneerde mensen, iedereen had een andere emotie. We hadden ook wel ’s ruzie daardoor. Nee, we zijn geen kampioen geworden.”
In de nieuwe rubriek ‘Sportgek’ laat Jimmy Tigges een Delftse sporter aan het woord over zijn sportbeleving.
Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.