Sport – Delta 7

Niet zo maar een wedstrijd, want er vielen voor zowel de degenisten als de sabreurs keiharde punten te verdienen voor de zogeheten Knas-lijsten. Die lijsten zijn belangrijk voor wie zich wil plaatsen voor NK, EK of WK. Buiten enkele buitenlandse deelnemers verschenen er dan ook diverse nationale toppers in de TU-sporthal. Voor de puur recreatieve vereniging Prometheus was het niveau te hoog om leden in te schrijven. DFC gooide wel enkele toppers in de strijd. Van hen kwam sabreuse Marlies Mulder het verst. In de finale kwam zij echter tekort (10-15) om het Lisa van der Linden van het Zutphense Déropement moeilijk te maken. De winnaar bij de heren Olivier Zurel deed eveneens onder de naam van DFC mee, maar traint feitelijk bij Déropement waar hij ook gecoacht wordt. In de halve finale versloeg de Italiaanse Nederlander zijn papieren Delftse clubgenoot Rik Adema met 15-8.

Een dag eerder stond op hetzelfde adres de zaalkorfbaltopper tussen Paal Centraal en ‘t Capproen uit Hellevoetsluis geprogrammeerd. De spelers van PC hadden er zelfs op vrijdagavond hun gebruikelijke ‘biergelag’ voor achterwege gelaten. Rechtstreekse inzet van het treffen: de kampioenstitel in de vierde klasse K. Geen absolute topsport natuurlijk, maar de strijd en spanning waren er niet minder om. De gelijk opgaande eerste helft leverde halverwege een minimale 6-5 voorsprong op voor de Delftse studenten. De gelijkmaker vlak na rust was voor de thuisploeg het sein om de wedstrijd naar zich toe te trekken. ’t Capproen kwam nog terug tot 10-8, maar daarna was het gedaan met de gasten die uiteindelijk met 16-8 klop kregen. Marco Rot was met vijf rake schoten topscorer namens de Delftenaren. Het kampioenschap, en de promotie naar de derde klasse, werden vervolgens uitbundig gevierd met taart en bier.

Intussen zijn ook de veldhockeyers na lange tijd langzaamaan uit hun winterholen aan het kruipen. Nog niet allemaal, maar de heren van DSHC kwamen zondag volop in actie. De kampioenskandidaat verspeelde op eigen veld wel meteen twee punten tegen laagvlieger Derby. De Zwijndrechters sleepten een 2-2 remise uit Delft weg. De twee andere ploegen uit de top-3, Cartouche en Zwart-Wit, maakten geen fout en wonnen beiden hun partij.

Nooit eerder klonk het Allez Lagaai harder en overtuigder dan zondagavond aan de Amstel. “Het zag rood van Lagaaiers”, vertelt een enthousiaste president Sean Pieters. De wedstrijd Head of the River, hét jaarlijkse strijdtoneel van de verenigingsachten, bood een uitstekende ambiance voor de doop en de daarbij behorende rituelen. Hopelijk hebben ze het aan de overzijde van de Amstel bij Nereus, Neerlands beste roeivereniging, goed gehoord.

De boot is genoemd naar Bart Struwe die een belangrijke rol speelde in de recente ontwikkeling van Laga. De voorzitter van de oud-ledenvereniging gooide zelf de honderd jaar oude, met bier gevulde Laga-beker over de boeg. “In 2005 ging het met Laga niet best”, vertelt Pieters. “Weinig leden, weinig aanwas, prestaties waren niet best. Er is aan de bel getrokken. Leden en oud-leden zaten bij elkaar: wat willen we bereiken.” Er kwam onder meer een meerjarenplan. Het ledenaantal groeide van 200 tot 720 nu, dankzij een actievere werving, ook buiten DSC.

“We hebben een structuur neergezet, gezorgd voor continuïteit in de organisatie en samenwerkingsverbanden gezocht. Bij andere verenigingen staken we ons licht op, over zaken als coachingstructuren, sponsoring, het aantrekken van talenten. We zijn eigenlijk op zoek gegaan naar de succesformules van andere verenigingen. Dat laatste gaf de doorslag voor de prijs. We hebben heilige huisjes omvergegooid in de conservatieve roeiwereld. Er werd zondag met lof over gesproken.”

Hard varen, daar gaat het uiteindelijk om. “Het maakt niet uit op welk niveau, als je maar gaat voor het maximaal haalbare. Niet zomaar trainen, maar trainen om beter te worden. Een groot verschil met vroeger. Om dat doel te bereiken is het goed om een moderne invulling te geven aan je tradities. Niet meer hetzelfde doen als in 1876. Geen diner geven vlak voor een wedstrijd, om maar wat te noemen. Tegelijkertijd zijn er meer sociale activiteiten gekomen.”

Laga speelt in eigen bewoordingen ‘een voortrekkersrol in baanbrekende, de vereniging overstijgende projecten’. “Met Aegon en de KNRB zijn wij bezig met een Talenten Identificatie Project. We willen actief scouten op middelbare scholen op roeitalent. Het Verenigd Koninkrijk stort miljoenen in de roeisport. Hier in Nederland, met onze typische verenigingenstructuur, kun je zoiets met vrijwilligers opzetten. Binnenkort ga ik bij de jeugdopleiding van Ajax kijken naar de omgevingsfactoren, zoals studiebegeleiding, de relatie met ouders. Met oud-toproeier Henk Jan Zwolle ben ik bezig uit te zoeken welke testen we via de gymleraren kunnen houden op scholen om talenten te onderkennen. Hoe je roeien cool kan maken voor scholieren. We willen een pilot doen in Delft. Met Proteus en het Rotterdamse Skadi zijn we bezig met het opzetten van een regionaal talentencentrum.”

De definitieve aanleg van een roeibaan in Rotterdam helpt om het zwaartepunt te verschuiven van Amsterdam naar hier. “Het TU-sportcentrum denkt met ons mee vanuit hun kennis en expertise. We hebben er met Proteus een rapport over gemaakt, dat wordt gepresenteerd aan het college van bestuur, ‘Toproeien Delft’. Het is naïef om te denken dat je als Laga alleen naar de top kunt, daar heb je sterke partners voor nodig. Dat was voor Laga een belangrijke eyeopener.”

Dit alles met behoud van de eigen cultuur, ondanks de explosieve ledengroei. “Wat die cultuur is? Altijd streven naar verbetering, gaan voor de ultieme prestatie met trots en plezier voor je vereniging. Cultuur is ook het saamhorigheidsgevoel. Dat je je één voelt.”
De prestaties zijn vooruitgegaan. “Vorig jaar hadden we de beste eerstejaarsacht van Nederland en gingen zes roeiers naar het studenten-WK. De basis ligt er, nu moeten we de volgende stap maken zodat we een van de beste clubs worden en blijven. We gaan nu Nereus uitdagen.”