Nooit eerder is de Nederlandse aardbodem tot een diepte van dertig kilometer onderzocht. Delftse onderzoekers wagen een poging.
Delen
Aardwetenschappers van de TU, de Vrije Universiteit Amsterdam, de Universiteit Utrecht en de afdeling seismologie van het Knmi proberen van 8 tot en met 20 oktober de bodem in het zuiden van ons land met geluidsgolven in kaart te brengen.
,,Niet eerder is op zulke grote diepten, tussen de vijf en dertig kilometer, in de Nederlandse bodem gekeken”, zegt prof.dr.ir. Jacob Fokkema enthousiast. Terwijl juist op die diepte aardbevingen plaatsvinden zoals die bij Roermond in 1992. Toen beefde de aarde op meer dan vijftien kilometer diepte. ,,We zijn vooral zeer benieuwd of onze techniek überhaupt werkt. Werkt het, dan gaan we op zoek naar breuken in de aardkorst.”
In de aardkorst, die ongeveer 25 tot 30 kilometer dik is, liggen breuken die mogelijk aardbevingen veroorzaken. Als twee breuken ten opzicht van elkaar bewegen begint een kleine aardbeving. ,,Sommige breuken leiden tot aardbevingen, andere niet”, aldus Fokkema. ,,Met dit experiment willen we achterhalen welke breuken aardbevingen kunnen veroorzaken.”
Om op zulke diepten breuken in kaart te brengen, gebruiken de wetenschappers geluidsgolven. Op enkele tientallen meters diepte wordt de bodem letterlijk opgeblazen met dynamiet. De ontstane geluidsgolven verdwijnen de diepte in. Scheuren, breuken of andere discontinuïteiten, zoals de scheiding tussen aardkorst en de mantel op dertig kilometer diepte, weerkaatsen de geluidsgolf. Trillingssensoren of geofoons vangen tenslotte de weerkaatste geluidsgolven op.
Aut. Ingrid Leeuwangh
Aardwetenschappers van de TU, de Vrije Universiteit Amsterdam, de Universiteit Utrecht en de afdeling seismologie van het Knmi proberen van 8 tot en met 20 oktober de bodem in het zuiden van ons land met geluidsgolven in kaart te brengen.
,,Niet eerder is op zulke grote diepten, tussen de vijf en dertig kilometer, in de Nederlandse bodem gekeken”, zegt prof.dr.ir. Jacob Fokkema enthousiast. Terwijl juist op die diepte aardbevingen plaatsvinden zoals die bij Roermond in 1992. Toen beefde de aarde op meer dan vijftien kilometer diepte. ,,We zijn vooral zeer benieuwd of onze techniek überhaupt werkt. Werkt het, dan gaan we op zoek naar breuken in de aardkorst.”
In de aardkorst, die ongeveer 25 tot 30 kilometer dik is, liggen breuken die mogelijk aardbevingen veroorzaken. Als twee breuken ten opzicht van elkaar bewegen begint een kleine aardbeving. ,,Sommige breuken leiden tot aardbevingen, andere niet”, aldus Fokkema. ,,Met dit experiment willen we achterhalen welke breuken aardbevingen kunnen veroorzaken.”
Om op zulke diepten breuken in kaart te brengen, gebruiken de wetenschappers geluidsgolven. Op enkele tientallen meters diepte wordt de bodem letterlijk opgeblazen met dynamiet. De ontstane geluidsgolven verdwijnen de diepte in. Scheuren, breuken of andere discontinuïteiten, zoals de scheiding tussen aardkorst en de mantel op dertig kilometer diepte, weerkaatsen de geluidsgolf. Trillingssensoren of geofoons vangen tenslotte de weerkaatste geluidsgolven op.
Aut. Ingrid Leeuwangh
Comments are closed.