Soldaatje spelen voor studenten

/em> En met dat ‘vooroorlogs’ bedoelde de schrijver natuurlijk niet de oorlog in Irak.

Bestaat deze uit 1890 stammende ondervereniging van het corps nog, vroeg Delta zich af. En waarom wil iemand lid zijn van een club die het leuk vindt zich ’te bekwamen in den schietvaardigheid’? Soldaatje spelen in een tijd waarin juist de dienstplicht is afgeschaft, dat vraagt om een toelichting.

Student Floris gebeld. Floris neemt zijn taak serieus. Als ‘president’ van de Weerbaarheid ben je nou eenmaal niet gewoon maar voorzitter. Floris moet dus eerst zijn ‘bestuursgenootjes’ raadplegen. En allemaal drukdrukdruk, zo aan het begin van het studiejaar. Natuurlijk, Floris. Het gaat overigens maar om een beetje achtergrondinfo hoor, dus we hoeven echt niet urenlang met een zware delegatie om de tafel te zitten. Eentje is al genoeg.

Na twee dagen zijn de bestuursgenootjes eindelijk uitgedrukt. En Floris mag de blijde boodschap brengen: ze willen wel met Delta praten, ,,maar in dit soort gevallen laten wij een standaardcontractje tekenen”. Laten wij een contractje tekenen, huh? En wat staat er dan wel in dat document, Floris? ,,Nou, dat wij het artikel vóór publicatie in Delta mogen inzien, en dat er niet wordt gepubliceerd als wij het niet eens zijn met de inhoud.”

Tjonge. Daar zijn we bij Delta wel even stil van. Delftse studenten die willen bepalen wat er wordt geschreven over Delftse studenten. De bestuursgenootjes denken zeker dat we nog in 1890 leven. Sorry boys! We leven wél in de eenentwintigste eeuw. De tijd van heeren met vest die de domme verslaggever wel even zouden vertellen wat die moest schrijven ligt ver achter ons.

Ruim vijfhonderd TU’ers zijn lid van de Delftsche Studenten Weerbaarheid (DSW). Daar zou je als lezer van Delta misschien wel eens wat meer over willen weten. Wat de jongens en meiden (ook ja) van de DSW nou eigenlijk bindt bijvoorbeeld, behalve de TU-breed gevoelde behoefte aan borrelen.

Wie de moeite neemt om de website van de ondervereniging in zijn geheel tot zich te nemen, ontdekt namelijk dat het goddank met die schietvaardigheid van de DSW’ers niet best gesteld kan zijn. Omdat de landmacht problemen heeft met de staat van de schietbanen wordt er tegenwoordig geen schot meer gelost. En ook de gebruikelijke excursies naar de diverse krijgsmachtonderdelen blijken voorlopig uitgesteld. Je vraagt je af waarom.

Blijft dus over voor een mannetje of twintig: het ‘staan’. In een ouderwets militair pakje en met een geweer waarin zelfs de losse flodder ontbreekt. In de erewacht voor Koningin en Vaderland, op Prinsjesdag, en bij koninklijke bruiloften en begrafenissen. En daar hebben ze dus een contract voor!

Intussen circuleert nog steeds het hardnekkige gerucht dat de Delftsche Weerbaarheid jarenlang uit diezelfde erewacht werd geweerd omdat leden ervan zich schuldig zouden hebben gemaakt aan een foute actie. Gemiste kans, jongens, om nu eindelijk eens aan de lezer uit te leggen hoe dat nou precies zat.

Ien Deltrap is freelance journalist en oud-eindredacteur van Delta

Delftsche Studenten Weerbaarheid. – Pardon?

‘Weerbaarheid! Vooroorlogs woord’, schreef J. Bernlef ooit, ‘uit papa’s leven overgewaaid’. En met dat ‘vooroorlogs’ bedoelde de schrijver natuurlijk niet de oorlog in Irak.

Bestaat deze uit 1890 stammende ondervereniging van het corps nog, vroeg Delta zich af. En waarom wil iemand lid zijn van een club die het leuk vindt zich ’te bekwamen in den schietvaardigheid’? Soldaatje spelen in een tijd waarin juist de dienstplicht is afgeschaft, dat vraagt om een toelichting.

Student Floris gebeld. Floris neemt zijn taak serieus. Als ‘president’ van de Weerbaarheid ben je nou eenmaal niet gewoon maar voorzitter. Floris moet dus eerst zijn ‘bestuursgenootjes’ raadplegen. En allemaal drukdrukdruk, zo aan het begin van het studiejaar. Natuurlijk, Floris. Het gaat overigens maar om een beetje achtergrondinfo hoor, dus we hoeven echt niet urenlang met een zware delegatie om de tafel te zitten. Eentje is al genoeg.

Na twee dagen zijn de bestuursgenootjes eindelijk uitgedrukt. En Floris mag de blijde boodschap brengen: ze willen wel met Delta praten, ,,maar in dit soort gevallen laten wij een standaardcontractje tekenen”. Laten wij een contractje tekenen, huh? En wat staat er dan wel in dat document, Floris? ,,Nou, dat wij het artikel vóór publicatie in Delta mogen inzien, en dat er niet wordt gepubliceerd als wij het niet eens zijn met de inhoud.”

Tjonge. Daar zijn we bij Delta wel even stil van. Delftse studenten die willen bepalen wat er wordt geschreven over Delftse studenten. De bestuursgenootjes denken zeker dat we nog in 1890 leven. Sorry boys! We leven wél in de eenentwintigste eeuw. De tijd van heeren met vest die de domme verslaggever wel even zouden vertellen wat die moest schrijven ligt ver achter ons.

Ruim vijfhonderd TU’ers zijn lid van de Delftsche Studenten Weerbaarheid (DSW). Daar zou je als lezer van Delta misschien wel eens wat meer over willen weten. Wat de jongens en meiden (ook ja) van de DSW nou eigenlijk bindt bijvoorbeeld, behalve de TU-breed gevoelde behoefte aan borrelen.

Wie de moeite neemt om de website van de ondervereniging in zijn geheel tot zich te nemen, ontdekt namelijk dat het goddank met die schietvaardigheid van de DSW’ers niet best gesteld kan zijn. Omdat de landmacht problemen heeft met de staat van de schietbanen wordt er tegenwoordig geen schot meer gelost. En ook de gebruikelijke excursies naar de diverse krijgsmachtonderdelen blijken voorlopig uitgesteld. Je vraagt je af waarom.

Blijft dus over voor een mannetje of twintig: het ‘staan’. In een ouderwets militair pakje en met een geweer waarin zelfs de losse flodder ontbreekt. In de erewacht voor Koningin en Vaderland, op Prinsjesdag, en bij koninklijke bruiloften en begrafenissen. En daar hebben ze dus een contract voor!

Intussen circuleert nog steeds het hardnekkige gerucht dat de Delftsche Weerbaarheid jarenlang uit diezelfde erewacht werd geweerd omdat leden ervan zich schuldig zouden hebben gemaakt aan een foute actie. Gemiste kans, jongens, om nu eindelijk eens aan de lezer uit te leggen hoe dat nou precies zat.

Ien Deltrap is freelance journalist en oud-eindredacteur van Delta