Hoe is het om wereldkampioen te zijn?
“Heel bijzonder, ik had het echt niet verwacht. Toen ik finishte was ik in eerste instantie kapot, daarna ben ik droge kleren gaan aantrekken. Toen ik op de hot seat ging zitten, moesten er nog drie concurrentes arriveren. Na de laatste binnenkomst was ik ineens wereldkampioen. Heel raar eigenlijk.”
Wat gebeurde er daarna?
“Groot feest onder alle begeleiders. Er werd gejuicht en omhelsd. Ik moest de pers te woord te staan, het hoofd werd mij op hol gebracht. Daarna volgde de podiumceremonie. Ik wist echt niet wat ik moest doen. De wedstrijd werd live uitgezonden op Eurosport. Vooraf had ik een interview voor de camera, in het Engels, daar ben je helemaal niet mee bezig dan.”
Kon je je nog voorbereiden op de wegwedstrijd van drie dagen later?
“Je leeft even op een wolk. Na de ceremonie heb ik drie uur bij de dopingcontrole gezeten, zonder telefoon. Daarna zag ik pas de vele reacties. Na één dag lag de focus weer op het Nederlands team voor de wegwedstrijd. Uiteindelijk is het ook maar een wedstrijd die je wint, er volgt altijd weer een nieuwe. Bij de wegwedstrijd ben ik twintigste geworden.”
Je bent in augustus aan een studie werktuigbouwkunde begonnen. Is dat te combineren met het wielrennen?
“Ik volg alleen de werkcolleges, andere colleges kijk ik thuis terug. Kwestie van goed plannen. Ik woon nog thuis, in De Lier. Als ik van de TU kom ga ik een paar uur trainen, eet wat en doe mijn huiswerk. Nee, ik heb geen tijd voor een sociaal studentenleven. Nu volgt er een rustige periode tot maart volgend jaar. Bij zo’n WK zit je met alle Nederlandse WK-renners aan tafel. Ze zeggen allemaal: ‘eerst lekker je studie doen, daarna zie je wel weer’. Dat is belangrijk, met vrouwenwielrennen kun je niet echt je geld verdienen.”
Hoe is bij jou het wielervirus begonnen?
“Toen ik 11 was won ik een Dikke Bandenrace. Toen ik daarna ook het NK won, bood wielervereniging Westland Wil Vooruit mij een gratis lidmaatschap en een setje kleding aan, als ik naar een inhuldigingsavond zou komen. Ik ben daar een tijd lid gebleven.”
Wat zijn je ambities?
“Ik rijd nu in het APB junior women development team, volgend jaar stap ik over naar de eliterijders, maar nog niet naar het hoogste niveau. Daar had ik vorig jaar nog niet van kunnen dromen. Over een paar jaar wil ik prof worden.”
Jimmy Tigges / Redacteur Sport
Comments are closed.