TU-colleges saai? Stan en Sander sluipen binnen en doen verslag. Onaangekondigd, onbevangen, ongefundeerd.Eigenlijk wilden we liever sneeuwballen gooien.
Delen
De TU-wijk is volgestroomd met vakantie vierende schooljeugd en uit hun schulp gekropen Aziaten. Massaal glijden ze van de babypiste op de bieb. Terwijl zij zich slippend en sleeënd vermaken, besluiten wij ons te verdiepen in de werktuigbouwkunde.
Wanneer we door de deur de faculteit binnendraaien, is de witte buitenwereld gauw vergeten. Meteen valt ons oog op de twee delftsblauwe bolides die zij aan zij in de hal staan te blinken. Rondom staat een aantal studenten goedkeurend knikkend koffie te drinken. Helemaal in de stemming lopen we achter een vertrekkend groepje aan, op weg naar hun college.
Vooraan in de enorme collegezaal staat prof.dr.ir. Frans Nieuwstadt in zijn donkerblauwe schipperstrui. Stromingsleer 2 is typisch zo’n college vol formules, sommen en afgeleide studenten. Maar al gauw is duidelijk dat Nieuwstadt er liever een beetje omheen fantaseert. Van een vlakke plaat maakt Nieuwstadt een Boeing 747 waarmee we naar Spanje gaan. De stroming rond een vleugelprofiel is eigenlijk hetzelfde als rond de toren van Elektro. En wie dat niet gelooft, moet er straks maar even proefondervindelijk langs fietsen. “Met dank aan onze bouwkundige vrienden, die de toren loodrecht op de dominante westenwind hebben geconstrueerd.”
De stromingsdeskundige vult het uurtje op routine, en met de mededeling dat vaste invalskracht Delfos het college na de pauze voortzet, eindigt deel één van dit college een beetje onbevredigend. Op zoek naar motivatie halen we koffie en kijken we naar de raceauto’s.
Deel twee van het college wordt een stuk interessanter. Werktuigbouwers worden pas echt gelukkig wanneer zij hun wiskundige formules in actie zien. Delfos heeft dat begrepen, en gebruikmakend van de formules die nog op het bord staan, ontrafelt hij het ene mysterie na het andere.
Als eerste is er het geheim achter het schaatsstrookje, een dun bandje wat je om je hoofd doet om de luchtstroming te verstoren. Resultaat is een turbulent hoofd, waarmee je veel harder kunt schaatsen. Vervolgens vraagt Delfos wat de toonhoogte is wanneer hij zijn aanwijsstok door de lucht zwiept. “Zijn er mensen van Krashna Musika in de zaal?” Enkele berekeningen verder blijkt dat die vraag overbodig was, omdat onomstotelijk vast staat dat het een B moet zijn geweest.
Dan begint Delfos vervaarlijk een liniaal aan een touwtje rond te slingeren. Op de eerste rij duikt een aantal mensen weg, omdat hij de lat niet helemaal onder controle lijkt te hebben. Maar een simpele som verklaart waarom de slinger alle kanten op draait. Een spectaculair filmpje over een even hard zwiepend brugdek vormt de klap op de vuurpijl. Voor de echte liefhebbers zijn er meer filmpjes te downloaden op de collegesite. Werktuigbouwkunde is cool. Sneeuw nog net iets cooler.
Stan en Sander
(Foto: Stan en Sander)
TU-colleges saai? Stan en Sander sluipen binnen en doen verslag. Onaangekondigd, onbevangen, ongefundeerd.
Eigenlijk wilden we liever sneeuwballen gooien. De TU-wijk is volgestroomd met vakantie vierende schooljeugd en uit hun schulp gekropen Aziaten. Massaal glijden ze van de babypiste op de bieb. Terwijl zij zich slippend en sleeënd vermaken, besluiten wij ons te verdiepen in de werktuigbouwkunde.
Wanneer we door de deur de faculteit binnendraaien, is de witte buitenwereld gauw vergeten. Meteen valt ons oog op de twee delftsblauwe bolides die zij aan zij in de hal staan te blinken. Rondom staat een aantal studenten goedkeurend knikkend koffie te drinken. Helemaal in de stemming lopen we achter een vertrekkend groepje aan, op weg naar hun college.
Vooraan in de enorme collegezaal staat prof.dr.ir. Frans Nieuwstadt in zijn donkerblauwe schipperstrui. Stromingsleer 2 is typisch zo’n college vol formules, sommen en afgeleide studenten. Maar al gauw is duidelijk dat Nieuwstadt er liever een beetje omheen fantaseert. Van een vlakke plaat maakt Nieuwstadt een Boeing 747 waarmee we naar Spanje gaan. De stroming rond een vleugelprofiel is eigenlijk hetzelfde als rond de toren van Elektro. En wie dat niet gelooft, moet er straks maar even proefondervindelijk langs fietsen. “Met dank aan onze bouwkundige vrienden, die de toren loodrecht op de dominante westenwind hebben geconstrueerd.”
De stromingsdeskundige vult het uurtje op routine, en met de mededeling dat vaste invalskracht Delfos het college na de pauze voortzet, eindigt deel één van dit college een beetje onbevredigend. Op zoek naar motivatie halen we koffie en kijken we naar de raceauto’s.
Deel twee van het college wordt een stuk interessanter. Werktuigbouwers worden pas echt gelukkig wanneer zij hun wiskundige formules in actie zien. Delfos heeft dat begrepen, en gebruikmakend van de formules die nog op het bord staan, ontrafelt hij het ene mysterie na het andere.
Als eerste is er het geheim achter het schaatsstrookje, een dun bandje wat je om je hoofd doet om de luchtstroming te verstoren. Resultaat is een turbulent hoofd, waarmee je veel harder kunt schaatsen. Vervolgens vraagt Delfos wat de toonhoogte is wanneer hij zijn aanwijsstok door de lucht zwiept. “Zijn er mensen van Krashna Musika in de zaal?” Enkele berekeningen verder blijkt dat die vraag overbodig was, omdat onomstotelijk vast staat dat het een B moet zijn geweest.
Dan begint Delfos vervaarlijk een liniaal aan een touwtje rond te slingeren. Op de eerste rij duikt een aantal mensen weg, omdat hij de lat niet helemaal onder controle lijkt te hebben. Maar een simpele som verklaart waarom de slinger alle kanten op draait. Een spectaculair filmpje over een even hard zwiepend brugdek vormt de klap op de vuurpijl. Voor de echte liefhebbers zijn er meer filmpjes te downloaden op de collegesite. Werktuigbouwkunde is cool. Sneeuw nog net iets cooler.
Stan en Sander
(Foto: Stan en Sander)
Comments are closed.