Promoveren in stijl

Het academiegebouw van de Universiteit Utrecht grijpt je bij de strot. Alleen al de locatie: het ligt direct naast de Dom. Als je vervolgens binnenkomt, slaat de academische geest (wat dat ook is) op je neer. Hier worden jaren van kennis weerspiegeld in een blinkende parketvloer, zijn alle balken versierd en loopt het personeel in smoking. Hier promoveer je in stijl.

In Delft hebben we daarvoor de aula. Die maakt vooral indruk omdat je bang bent dat het ding bij de ingang op je kop valt. De promotie vindt plaats in de senaatszaal: houten schrootjes, naar tapijt en tl-licht. Gevolgd door een receptie in de Van Hasseltzaal. Een grotere belediging voor een verzetsheld kun je denk ik niet verzinnen. Een betonnen spelonk die ‘versierd’ is met kale gloeilampen en van die gordijnen waar alle kleuren inzitten (zodat iedereen er wel iets mooi aan kan vinden, waardoor niemand ze echt mooi vindt).

Een charmante oude bibliotheek met te weinig studieplekken en een onhandige indeling. Weg- en waterbouw. Met de trappen waarop Frans van Hasselt zijn toespraak hield om het ontslag van joodse professoren niet zonder protest voorbij te laten gaan. Het hoofdgebouw, met het beeld van Prometheus, de herdenkingsplaquette voor ’40-’45, de hoge ramen, de trappartijen. Mij doet het allemaal wel wat. Het maakt je klein en groot tegelijk. Maar erg praktisch zijn deze gebouwen niet meer. En er zijn genoeg mensen die in een ‘gebouw met karakter’ willen wonen. Dus zijn ze verkocht aan projectontwikkelaars. Terecht, want dat levert bakken met geld op, waar we dan weer een prachtig Mekelpark, verbouwde faculteiten en nieuwe computers voor terug krijgen.

Zo ruilen we historie voor vooruitgang. Maar je geschiedenis verkoop je maar één keer. Misschien moeten we hier en daar een ornamentje laten zitten. Hier en daar moet je gewoon kunnen voelen, proeven uit je omgeving, dat rondlopen op een universiteit echt gaat over ‘standing on the shoulders of giants’. Eén ornament kan soms meer waard zijn dan honderd computers.

Wat ik bedoel, is dat ik over drie jaar graag in een mooie, indrukwekkende, fijne zaal zou willen promoveren. Of dat even geregeld kan worden.

Jasper van Kuijk

Hier worden jaren van kennis weerspiegeld in een blinkende parketvloer, zijn alle balken versierd en loopt het personeel in smoking. Hier promoveer je in stijl.



In Delft hebben we daarvoor de aula. Die maakt vooral indruk omdat je bang bent dat het ding bij de ingang op je kop valt. De promotie vindt plaats in de senaatszaal: houten schrootjes, naar tapijt en tl-licht. Gevolgd door een receptie in de Van Hasseltzaal. Een grotere belediging voor een verzetsheld kun je denk ik niet verzinnen. Een betonnen spelonk die ‘versierd’ is met kale gloeilampen en van die gordijnen waar alle kleuren inzitten (zodat iedereen er wel iets mooi aan kan vinden, waardoor niemand ze echt mooi vindt).



Een charmante oude bibliotheek met te weinig studieplekken en een onhandige indeling. Weg- en waterbouw. Met de trappen waarop Frans van Hasselt zijn toespraak hield om het ontslag van joodse professoren niet zonder protest voorbij te laten gaan. Het hoofdgebouw, met het beeld van Prometheus, de herdenkingsplaquette voor ’40-’45, de hoge ramen, de trappartijen. Mij doet het allemaal wel wat. Het maakt je klein en groot tegelijk. Maar erg praktisch zijn deze gebouwen niet meer. En er zijn genoeg mensen die in een ‘gebouw met karakter’ willen wonen. Dus zijn ze verkocht aan projectontwikkelaars. Terecht, want dat levert bakken met geld op, waar we dan weer een prachtig Mekelpark, verbouwde faculteiten en nieuwe computers voor terug krijgen.



Zo ruilen we historie voor vooruitgang. Maar je geschiedenis verkoop je maar één keer. Misschien moeten we hier en daar een ornamentje laten zitten. Hier en daar moet je gewoon kunnen voelen, proeven uit je omgeving, dat rondlopen op een universiteit echt gaat over ‘standing on the shoulders of giants’. Eén ornament kan soms meer waard zijn dan honderd computers.



Wat ik bedoel, is dat ik over drie jaar graag in een mooie, indrukwekkende, fijne zaal zou willen promoveren. Of dat even geregeld kan worden.



Jasper van Kuijk