Professor strijdt voor behoud ‘design baby’

Professor Mick Eekhout is in ‘intellectuele rouw’ om de Glazen Muziekzaal. Die constructie van kozijnloze glazen panelen staat een kleine 25 jaar in de grote Graanbeurszaal van de Beurs van Berlage. Eekhout ontwierp deze eerste glazen muziekzaal in 1988 samen met architect Pieter Zaanen. Gisteren begon de sloop van hun ‘design baby’, die volgens Eekhout geldt als ‘één van de oerontwerpen op het gebeid van ‘Zappi’, het onbreekbare glas dat alles kan’.



“Het is een bijzondere constructie”, vertelt de hoogleraar productontwikkeling. “Die bovendien van een grote culturele betekenis is. Jarenlang was het de repetitieruimte van het Kamermuziekorkest, iedere zondag waren er concerten. Ook vonden er allerlei congressen en symposia plaats. Tijdens de beëdiging van koning Willem-Alexander was het een perscentrum.”



De akoestiek is ‘fantastisch’, gaat Eekhout door. Ondanks al dat harde glas. “Absorptie-elementen, geperforeerde stalen platen gevuld met staalwol, hebben de geluidsreflectie gereduceerd. Samen met de plexiglazen koepels in het dak en de zeilen langs de wanden, die ook zijn gevuld met glaswol.”



Eekhouts rouw maakt hem niet lamgeslagen. Hij heeft de afgelopen maanden contact gehad met zeker vijftien partijen die de muziekzaal wellicht onderdak zouden kunnen bieden. De Oude Kerk in Delft bijvoorbeeld, de RAI, de Jaarbeurs, de Brabanthallen en een muziekcentrum in Praag. “Nu nog is er contact met Nieuw Zeeland en een congrescentrum in Stadskanaal”, vertelt Eekhout.



Vandaar dat hij de slopers in de Beurs van Berlage heeft gevraagd zich nog even in te houden. “Eén glasplaat is helaas al kapot, maar ik heb nog één dag de tijd gekregen. Het lijkt mij sowieso beter om het muziekzaal niet te slopen en naar het stort te brengen, maar te demonteren en op te slaan.” Voor het geval een belangstellende zich later meldt.



Maar de Beurs van Berlage wil vaart maken. Die wil de Graanbeurszaal geschikt maken voor groepen van zevenhonderd man. Nu passen er tweehonderd mensen in de Glazen Muziekzaal. De glasconstructie is dertien meter breed, tien meter hoog en 22 meter lang. Het eventuele nieuwe onderkomen moet dus behoorlijk wat groter zijn.



Buiten kan de design baby niet staan. Hij is niet van dubbel glas, zoals zijn opvolgers. “Maar hij is wel de eersteling van deze bijzondere glastechniek”, aldus Eekhout, die inmiddels iets weet wat veel architecten zich volgens hem niet realiseren. “In India is de god van de schepping dezelfde als de god van de destructie. Het hoort bij elkaar.”