Pech voor Delftse zonneboot

Het teleurstellende resultaat was het gevolg van ontstellende pech op zondag. Een voor de politie op de vlucht geslagen persoon probeerde in Leeuwarden te ontkomen via het water en liep daarbij over de Delftse zonneboot. Daarbij raakte volgens het Delftse team ‘een deel van onze nieuwste en beste cellen’ beschadigd. Volgens het TU-team kan de schade niet meer hersteld worden binnen het verloop van de race.

Proloog
Voordat de schade ontstond wist de Delftse zonneboot in de proloog en in de sprintwedstrijd niet op het podium te komen. Ondanks de niet geheel te herstellen schade ging het Delftse team maandag vol goede moed van start in de eerste etappe over 44 kilometer van Leeuwarden naar Sloten.

Uiteindelijk bleef de schade beperkt tot 34 minuten op de winnaar en 27 minuten op de nummer twee, Gowrings Energy uit Maasdam. De tweede etappe voert vandaag van Sloten naar Bolsward, een afstand van 58 kilometer en daarmee de langste etappe van de wedstrijd.

Meer informatie over competitie staat op de site van de Frisian Solar Challenge en die van het Delftse team.

Naam: Daniëlle Stekelenburg (27)
Woonplaats: Amsterdam
Studie: Technische bestuurskunde (TU Delft), econometrie (University of Western Ontario)
Afstudeerrichting: Energie & industrie
Afstudeerjaar: 2007 (Delft), 2008 (Canada)
Loopbaan: In september 2008 ging Daniëlle Stekelenburg als associate consultant aan de slag bij Bain&Company in Amsterdam. Ze geeft adviezen over marketing en strategie aan grote Nederlandse en internationale bedrijven.

Daniëlle Stekelenburg mag dan nog maar 27 jaar zijn, haar paspoort staat vol stempels van landen waar ze afgelopen jaren studeerde en onderzoek deed. Frankrijk, Amerika, Canada: Stekelenburg is er allemaal geweest. Ze is, kortom, geen ‘dertien in een dozijn’ alumna technische bestuurkunde (TB)
“Ik ging technische bestuurskunde doen omdat ik nooit kan kiezen wat ik wil. Ik wil mijn opties open houden. Technische bestuurskunde is een brede studie, waarbij je goed leert analyseren en er veel oog is voor techniek.” Wat haar vooral aansprak was dat TBM een jonge faculteit is. “En experimenteel. De groep was klein en er werd goed naar studenten geluisterd. Ik ben commissaris onderwijs van studievereniging Curius geweest en kon me zo actief inzetten voor de studie. Zo wilden we de faculteit hechter maken door een café in het gebouw. Veel masterstudenten volgen hun vakken bij andere faculteiten omdat TB zo klein is. We wilden de groep bij elkaar houden met een faculteitscafé. Dat het er nu is, vind ik geweldig.”
Maar in Delft studeren en zich inzetten voor de faculteit, was voor Stekelenburg niet genoeg. “Ik wilde heel graag naar het buitenland tijdens mijn studie. Ik wilde meemaken hoe andere culturen in elkaar steken.” Dus ging ze naar Azië om te leren ‘hoe je met andere mensen uit een heel andere cultuur succesvol kunt samenwerken’.

Verbazing
Ze kwam in Hongkong terecht, op een verdieping met Aziaten. “De cultuurverschillen waren heel groot. Chinezen hebben veel ontzag voor hun professoren. Ze gaan niet met ze in discussie, zoals in Delft. Wat je professor zegt is waar. Maar tegelijkertijd bellen ze wel gewoon met hun mobieltje tijdens de les.”
Ze viel van de ene in de andere verbazing. “Toen ik op een avond, tijdens de periode dat er vogelgriep heerste, mijn eten stond te koken, knipte een Chinese studente een stuk kip met een schaar tot kleine stukjes. En die schaar verdween vervolgens gewoon in de la.”
Stekelenburg onderzocht samen met een andere TU’er aan welke gebruikseisen een mobiele dienst via UMTS moest voldoen voor toeristen die informatie wilden opzoeken in Hongkong. “We hebben daarvoor veel toeristen ondervraagd en we hebben ons samen met hen verbaasd over Chinese gewoonten en gebruiken.”
Maar Stekelenburg observeerde niet alleen. “De studenten van mijn verdieping vertelden me ook over hun problemen. Als je in Hongkong een vriendje hebt, kun je alleen met hem in het park terecht. Veel studenten wonen nog bij hun ouders en de kleine kamers in studentenflats worden allemaal gedeeld. De huur ligt heel hoog. Normaal gesproken durven ze nooit over die problemen te praten, maar achter gesloten deuren lieten ze nog wel wat los. Het park bekijk je vanaf dat moment met heel andere ogen.”
Na drie maanden Azië had Stekelenburg nog lang niet genoeg van reizen. “Het smaakte naar meer.” Ze schreef zich in voor het Unitech-programma, een programma dat gesponsord wordt door grote technische bedrijven om techneuten kennis te laten maken met management en het bedrijfsleven. Verschillende prestigieuze internationale universiteiten werken aan het programma mee. Studenten die tot het programma worden toegelaten, volgen voor twintig ECTS management-getinte vakken. Ze mogen kiezen of ze die vakken op hun eigen universiteit volgen, of op een universiteit in het buitenland.

Glas wijn
Stekelenburg ging een half jaar naar het école des Mines, een prestigieuze Grande école in het centrum van Parijs. “De studenten daar waren gemotiveerd en werkten hard aan hun projecten. Ze steken je daarmee wel aan. Maar ik vond het, omdat alles in het Frans ging, ook lastig.” De tb’er koos niet alleen voor de Grande école vanwege het goede imago. “Ik had ook naar de école Polytechnique kunnen gaan, maar die zat in een buitenwijk en de école des Mines in het Jardin du Luxembourg. Dan is kiezen niet zo moeilijk, vooral niet als je met je medestudenten na een college in het gras kunt zitten met een stokbroodje en glas wijn. Ik voelde me daar perfect geïntegreerd.”
Maar niet alle Hollandse gewoonten werden aan de kant gezet in Parijs. “Ik ging overal op mijn fiets naar toe. Mijn medestudenten vonden het wel raar, maar het was hartstikke handig.”
Na Parijs ging Stekelenburg voor acht maanden naar een gehucht vlakbij Boston in de Verenigde Staten, waar ze voor het Duitse bedrijf Schott onderzoek deed naar de verbetering van glasvezels voor endoscopen. De gebruikseisen van endoscopen liggen erg hoog omdat ze gebruikt worden tijdens operaties in het menselijk lichaam. “Maar die gebruikseisen liggen zo hoog, dat ze zelden worden gehaald”, zegt Stekelenburg. “Ik heb een inventarisatie gemaakt van de factoren die de gebruikseisen beïnvloeden. Die waren daarvoor onbekend. Ik heb geanalyseerd welke factoren van invloed zijn, en hoe je ze kunt verbeteren. Aan sommige factoren viel niets te verbeteren, maar aan een factor zoals de luchtvochtigheid wel.”
Stekelenburg studeerde ook op het onderwerp af in Delft. Maar ze stortte zich in Amerika niet alleen op haar werk. Ze ging op hockey en speelde met haar team tegen de grote universiteitsteams van bijvoorbeeld Cornell en Harvard. “Zo kreeg ik daar vrienden bij wie ik het hele weekend doorbracht. Dat was erg leuk, en vooral praktisch. Want ik woonde in een gehucht dat de hele winter vol sneeuw lag. Door het hockeyen maakte ik veel mee.”

Wonder
De warme, hartelijke mentaliteit van de Noord-Amerikanen sprak haar zo aan, dat ze graag wilde blijven na haar afstuderen in Delft. Ze schreef zich in voor een studie econometrie op de University of Western Ontario. “Ik heb mijn mastertitel uiteindelijk gehaald, maar dat vind ik eigenlijk een wonder”, zegt ze achteraf. “Het was zo mathematisch en daardoor niet zo leuk.” Ter afleiding ging ze ook in Canada op hockey, bij het Varsity-team. “Daardoor had ik een geweldige tijd. Die meiden gingen tot het uiterste. We stonden doordeweeks om vijf uur op om te trainen en in het weekend speelden we wedstrijden. Ze waren zo fanatiek, daar leefde ik helemaal van op.”
Die gedrevenheid heeft Stekelenburg zelf ook. Of ze nu studeert, onderzoek doet of hockeyt, ze stort zichzelf erop. Die werkinstelling vond ze ook bij Bain&Company, waar ze sinds september 2008 werkt. “Hier werken alleen mensen die op de universiteit erg goed presteerden. Ik vind mijn collega’s inspirerend. Ik ben er nu net een jaar bij, maar ik ben onderdeel van het team en draag zo bij aan belangrijke projecten.”
Stekelenburg werkt op projectbasis. Zo adviseert ze grote bedrijven over hoe zij hun organisatie effectiever kunnen inrichten of welke investeringen ze de komende jaren moeten doen om een bepaalde groei te realiseren. Voor een bedrijf dat consumentenproducten ontwikkelt, analyseerde ze samen met haar collega’s welke producten de meeste potentie hebben. “Het management van grote bedrijven heeft zoveel zaken aan hun hoofd dat zij niet altijd tijd hebben om op strategisch niveau te bekijken waarop ze moeten focussen. Wij richten ons volledig op het uitdenken van een nieuwe strategie. Doordat wij een outsidersblik hebben, zien we soms dingen die anderen over het hoofd zien.”
Het werk bevalt haar. “Ik ben erg ongeduldig en vind het daarom lekker dat ik steeds aan andere projecten werk.” Voorlopig blijft ze wel in Amsterdam. “Ik heb tweeënhalf jaar gereisd en steeds ergens anders gewoond. Ik vind het prettig ergens te wonen waar ik de cultuur helemaal begrijp en mijn vrienden en familie in de buurt zijn. Het buitenland zal altijd blijven trekken. Maar voorlopig zit ik prima hier in Amsterdam.”

Het teleurstellende resultaat was het gevolg van ontstellende pech op zondag. Een voor de politie op de vlucht geslagen persoon probeerde in Leeuwarden te ontkomen via het water en liep daarbij over de Delftse zonneboot. Daarbij raakte volgens het Delftse team ‘een deel van onze nieuwste en beste cellen’ beschadigd. Volgens het TU-team kan de schade niet meer hersteld worden binnen het verloop van de race.

Proloog
Voordat de schade ontstond wist de Delftse zonneboot in de proloog en in de sprintwedstrijd niet op het podium te komen. Ondanks de niet geheel te herstellen schade ging het Delftse team maandag vol goede moed van start in de eerste etappe over 44 kilometer van Leeuwarden naar Sloten.

Uiteindelijk bleef de schade beperkt tot 34 minuten op de winnaar en 27 minuten op de nummer twee, Gowrings Energy uit Maasdam. De tweede etappe voert vandaag van Sloten naar Bolsward, een afstand van 58 kilometer en daarmee de langste etappe van de wedstrijd.

De Frisian Solar Challenge is een tweejaarlijkse wedstrijd waarbij de deelnemers met hun zonneboten het parcours volgen van de Elfstedentocht. Er is dit jaar een recordaantal deelnemende boten van vijftig.

Meer informatie over competitie staat op de site van de Frisian Solar Challenge en die van het Delftse team.