Een paar jaar geleden ontstond een discussie over de kwaliteit van de collegezalen bij de faculteit 3ME. De bankjes waren nog uit de jaren vijftig en de studenten waren inmiddels veel groter.
Delen
Pen en papier waren uit en de laptop was in. Er werd dus besloten het meubilair te vervangen.
De TU-organisatie zag de kans schoon om het in hun ogen stoffige imago van colleges aan te pakken. De schoolborden en de verduisteringsschermen werden verwijderd, de demonstratietafels en de gas-, water- en persluchtaansluitingen moesten er aan geloven ten faveure van youtube, facebook en twitter.
Dit werd in de zomer van 2010 doorgevoerd met een uiterst bedroevend resultaat en massaal wegblijvende studenten. Mooi voorbeeld hiervan: een wiskundedocent die een volledig wit scherm projecteerde met powerpoint en vervolgens met zelfgekochte whiteboard markers op de grote glazen plaat ging schrijven. Een collega ging met een houten bezemsteel als aanwijsstok college geven.
Na alle klachten zou je verwachten dat men terug zou gaan naar het oude vertrouwde systeem. Niets was minder waar. Men bleef halsstarrig investeren in de nieuwe technologie, want ja, het geld moet rollen. Met als resultaat dat de grote zaal van 3mE aan het begin van het collegejaar onbruikbaar is en het eerste halfjaar niet ingeroosterd kan worden. Door alle missers moeten de zeshonderd eerstejaars nu misschien uitwijken naar een andere faculteit, een tent of Theater de Veste.
Gelukkig hebben we inmiddels een nieuw bewegwijzeringssysteem op de campus, dus is het voor de studenten eenvoudig om de weg te vinden naar de juiste plek. Ware het niet dat op last van de gemeente de borden verwijderd zijn na de stormachtige julimaand. Het volgende debacle van de afdeling vastgoed is ook al in de maak, de samenvoeging van de acht kantines, of toch misschien het nieuwe werken?
Bendiks Jan Boersma, faculteit 3ME.
Het was normaal gesproken een hamerstuk. Had iemand meer dan zeven jaar lesgegeven aan de University of Illinois en ging hij met pensioen, dan kon hij zich emeritus noemen. Maar voor William Ayers ligt dat anders.
Extreem links
Ayers leidde in zijn radicale jonge jaren de Weather Underground, een extreem linkse beweging die met geweld tegen de Vietnamoorlog vocht. Tijdens de afgelopen presidentsverkiezingen is nog geprobeerd om Barack Obama als een terroristenvriend af te schilderen, omdat hij Ayers oppervlakkig kende.
Co-auteur
In 1974 was Ayers co-auteur van een boek dat werd opgedragen aan tweehonderd ‘politieke gevangenen’. In die lijst stond dom genoeg ook Sirhan Sirhan, de moordenaar van senator Robert F. Kennedy. Dat is diens zoon Christopher niet vergeten.
Eretitel
Christopher Kennedy zit in de raad van bestuur van de universiteit waar Ayers sinds 1987 doceerde. Nu Ayers met pensioen gaat, heeft Kennedy het bestuur ervan overtuigd dat die de eretitel ‘emeritus’ niet verdient – vanwege die opdracht in dat boek.
Afrekenen
De beslissing heeft ophef veroorzaakt. Conservatief Amerika juichte het toe, terwijl menig liberaal zich afvraagt hoe het formeel gezien zit: mag je iemand alsnog op zijn verleden afrekenen, als hij aan de universiteit jarenlang goed werk heeft verricht?
Nederland
In Nederland zal zoiets niet snel gebeuren, zegt Henk van Rinsum, die aan de Universiteit Utrecht de geschiedenis van universiteiten bestudeert. “Hier is ‘emeritus’ meer een woord dan een titel. Gewone mensen gaan met pensioen, maar hoogleraren en predikanten gaan met emeritaat. Wel kunnen hoogleraren de titel gaan voeren: prof. em. dr. Janssen. Dat zie je veel in overlijdensadvertenties”, aldus Van Rinsum.
Comments are closed.