‘Online onderwijs: niet als doetje achterblijven’

Rector Karel Luyben en student Wouter Verbeek mochten elkaar maandag 18 maart bestoken met respectievelijk argumenten vóór en tegen online onderwijs, maar Verbeek was diep in zijn hart eigenlijk voor.

Het was dan ook gemakkelijk scoren voor Luyben. Hij betoogde dat universiteiten gefinancierd worden met openbare middelen en dat er een wereldwijd stijgende vraag is naar hoger onderwijs: drie universiteiten per week de komende twintig jaar. En dus geldt volgens hem: hoe breder onderwijs beschikbaar is, hoe beter.

Verder gaat volgens Luyben de kwaliteit van het onderwijs omhoog als anderen over de schouder van de docent meekijken. Verbeek vond het ‘raar’ dat docenten dan pas hun onderwijs verbeteren. Het bewees volgens Luyben dat docenten ook maar mensen zijn. “Door het onderwijs open te gooien is een goede internationale vergelijking te maken”, zei de rector.

“Luyben denkt weer aan lijstjes waarin de TU bovenaan kan staan”, zei Verbeek. Verwijzend naar de roadmap (de toekomstvisie) van het college van bestuur vond hij dat de universiteit beter wat kon doen aan het verhogen van het studierendement en het verbeteren van de didactische vaardigheden van docenten.

Voor het geld dat de TU in open courseware stopt, zouden volgens Verbeek honderdvijftig studenten één dag per week, één jaar lang als student-assistent kunnen werken. “Beter het onderwijs verbeteren dan dit breder beschikbaar maken. Studenten hebben meer baat bij honderdvijftig student-assistenten dan bij het online plempen van het onderwijs.”

Luyben legde uit dat het vooral TU-studenten zijn die de open courseware van de universiteit bekijken en dat de MOOC’s (Massive Open Online Courses) er vooral zijn om de TU bekendheid te geven. “En bij het online masteronderwijs laten we maximaal tien studenten toe van buiten de TU. We stoppen er anderhalf miljoen euro op jaarbasis in: dat is één procent van onze omzet in het onderwijs. We zijn ook verplicht om wat aan de maatschappij terug te geven.”

Een studente vond dat de TU beter kon kijken naar integratie van onderwijs dat al online staat. Zelf had ze veel gehad aan filmpjes van de Kahn Academy, waarin een drievoudige integraalberekening werd uitgelegd. Verbeek haakte er gretig op in: “Thermodynamica 1 hier online zetten, is dat nou zo goed?” Luyben was het er mee eens, maar zei dat de TU nog maar een begin had gemaakt. “Een online master watermanagement heb je niet overal.”

Toen een student vroeg of het niet juist goed was om te laten zien wat de TU doet, zei Verbeek dat je ook in de Nuna kunt investeren. “Dus liever tweemaal Nuna dan eenmaal plus open courseware?”, vroeg een ander. “Colleges hier zijn niet de top”, zei Verbeek, “de Nuna wel.”

Sommigen in de zaal vroegen zich af wat nu eigenlijk het doel was van online onderwijs. “Zijn we altruïstisch en willen we iets terugdoen voor de maatschappij, of zijn we egocentrisch en willen we met MOOCs bekendheid creëren? Wie wil je helpen: de TU zelf, de studenten aan de TU, de rest van de wereld?”

Luyben wilde het allemaal: “En Nuna én open education én idealen én zichtbaarheid én bereikbaar onderwijs én middelen teruggeven aan de maatschappij. Bij MOOCs gaat het erom tienduizenden te laten zien wat we doen, we starten een online master om er mee te experimenteren. We moeten niet achterblijven als een doetje in de hoek. We doen het echt niet alleen voor ons imago.”

Gevraagd naar de veranderende rol van de universiteit bij online onderwijs zei Luyben dat de universiteit meer mensen moet helpen goed onderwijs te krijgen en dat het online onderwijs het lokale onderwijs versterkt.

Studenten in de zaal vonden online onderwijs het een goede manier van innoveren en zeiden blij te zijn met Collegerama. “Ik kijk 75 procent van mijn colleges via Collegerama en ik haal alle vakken, dus het kan wel.”