Onderzoekers van de Universiteit Twente en het Mesa+ Research Instituut zijn erin geslaagd een spontaan magneetveld te creëren.De Twentenaren zetten twee supergeleidende materialen, die zelf niet magnetisch actief zijn, in een hoekvorm tegen elkaar.
Delen
Na afkoeling, tot vlakbij het absolute nulpunt (minus 273 graden Celsius), ontstond er spontaan een magneetveld. Resultaat: een zogenaamde half-fluxkwantum, een soort elementaire hoeveelheid magneetveld. Dit magneetveld kan – zoals elk magneetveld – twee richtingen aannemen. De onderzoekers van de Twentse faculteit Technische Natuurwetenschappen koppelden meerdere van deze kwanta achter elkaar en manipuleerden die: ze klapten het magneetveld om. Deze ontdekking biedt perspectieven voor supergeleidende elektronica en wellicht voor kwantumcomputers. Vandaag staan de Twentenaren met hun resultaten in het wetenschappelijke tijdschrift ‘Nature’.
In Delft wordt ook hard gewerkt aan onderdelen voor de toekomstige kwantumcomputer. Toch hebben de Delftenaren niet zo veel aan de vinding van de Twentenaren. ,,De Delftse club die zich bezighoudt met kwantumcomputerelementen gebruikt een essentieel ander materiaal voor de totstandkoming van supergeleiding”, zegt dr. Kees Harmans van de sectie Quantum transport (TNW). ,,In Twente gebruiken ze een zogenaamde hogetemperatuursupergeleider. Daarin zitten nogal wat ‘ordinaire elektronen’. Deze gelden als ‘sporen’ van de oorspronkelijk niet-supergeleidende staat van het materiaal.”
De Delftse onderzoekers menen daarom dat het Twentse materiaal minder geschikt is voor kwantumcomputers. ,,Er worden dan kwantumeigenschappen aan niet-kwantumeigenschappen gekoppeld, en dat vinden kwantumdeeltjes niet fijn, dat gaat vaak fout. Daarom zien wij er minder muziek in. Maar voor informatieopslag in toekomstige kwantumtoepassingen kan de Twentse aanpak best aantrekkelijk zijn”, aldus Harmans. Dat is volgens hem een reden om met Twente samen te werken. (HOP/IL)
Onderzoekers van de Universiteit Twente en het Mesa+ Research Instituut zijn erin geslaagd een spontaan magneetveld te creëren.
De Twentenaren zetten twee supergeleidende materialen, die zelf niet magnetisch actief zijn, in een hoekvorm tegen elkaar. Na afkoeling, tot vlakbij het absolute nulpunt (minus 273 graden Celsius), ontstond er spontaan een magneetveld. Resultaat: een zogenaamde half-fluxkwantum, een soort elementaire hoeveelheid magneetveld. Dit magneetveld kan – zoals elk magneetveld – twee richtingen aannemen. De onderzoekers van de Twentse faculteit Technische Natuurwetenschappen koppelden meerdere van deze kwanta achter elkaar en manipuleerden die: ze klapten het magneetveld om. Deze ontdekking biedt perspectieven voor supergeleidende elektronica en wellicht voor kwantumcomputers. Vandaag staan de Twentenaren met hun resultaten in het wetenschappelijke tijdschrift ‘Nature’.
In Delft wordt ook hard gewerkt aan onderdelen voor de toekomstige kwantumcomputer. Toch hebben de Delftenaren niet zo veel aan de vinding van de Twentenaren. ,,De Delftse club die zich bezighoudt met kwantumcomputerelementen gebruikt een essentieel ander materiaal voor de totstandkoming van supergeleiding”, zegt dr. Kees Harmans van de sectie Quantum transport (TNW). ,,In Twente gebruiken ze een zogenaamde hogetemperatuursupergeleider. Daarin zitten nogal wat ‘ordinaire elektronen’. Deze gelden als ‘sporen’ van de oorspronkelijk niet-supergeleidende staat van het materiaal.”
De Delftse onderzoekers menen daarom dat het Twentse materiaal minder geschikt is voor kwantumcomputers. ,,Er worden dan kwantumeigenschappen aan niet-kwantumeigenschappen gekoppeld, en dat vinden kwantumdeeltjes niet fijn, dat gaat vaak fout. Daarom zien wij er minder muziek in. Maar voor informatieopslag in toekomstige kwantumtoepassingen kan de Twentse aanpak best aantrekkelijk zijn”, aldus Harmans. Dat is volgens hem een reden om met Twente samen te werken. (HOP/IL)
Comments are closed.