Oekraïners in Delft: ‘Mijn ouders kunnen geen kant op’

Postdoc Dmytro Kolenov woont met zijn vrouw nu zo’n 5 jaar in Nederland.

“Mijn familie vertelde me donderdag om 05.00 uur dat de oorlog was uitgebroken. Ze wonen in Charkov, een stad van 1,4 miljoen inwoners en in Charkov oblast (een bestuurlijke eenheid, red). Beiden liggen dicht tegen de grens met Rusland aan. Ik maak me veel zorgen. Om mijn ouders, maar ook om mijn neven en nichten, vrienden en oud-schoolgenoten. Mijn ouders en ik bellen elk uur met elkaar. Vluchten kunnen ze niet meer. De vliegvelden zijn woensdagavond al gesloten en inmiddels zijn er een aantal vliegvelden gebombardeerd.

Wie eigen vervoer heeft, kan alsnog op de vlucht slaan. Maar waar moeten ze naartoe? Polen of Roemenië misschien, maar verder kunnen ze geen kant op. Mijn ouders blijven dus. Een oorlog hoort te gaan om gevechten tussen soldaten, maar ik ben bang dat er ook burgerslachtsoffers gaan vallen. Het enige wat ze nu kunnen doen is een schuilkelder opzoeken als er bombardementen uitbreken. Dat er een full scale war ging uitbreken, stond al een tijdje vast. Maar ik had niet verwacht dat het zó snel zou gaan. Volgens de huidige prognoses is het Russische leger vanavond al in Kiev, dat is razendsnel. Ik ben blij dat de EU met sancties is gekomen. Wat mij betreft is het des te meer, des te beter. Helaas lijkt het Poetin nauwelijks te deren. Hopelijk komt de EU ook snel met humanitaire hulp en zijn Europese landen bereid om Oekraïense vluchtelingen op te vangen. Mijn vrouw en ik volgen het nieuws op de voet. Dat is het enige wat we voorlopig kunnen doen.”

Het zijn bange tijden voor de mensen in Oekraïne en datzelfde geldt voor Oekraïense burgers in het buitenland. Zij werken en studeren ook aan de TU Delft. Delta sprak met twee van hen.

Dmytro Kolenov is postdoc bij de optics research group aan de faculteit Technische Natuurwetenschappen. Hij en zijn vrouw wonen ongeveer vijf jaar in Nederland.

^{Dmytro Kolenov: “Ik ben bang dat er ook burgerslachtsoffers gaan vallen.” (Foto: Kolenov)}

Het was 05.00 in de ochtend toen postdoc dr. Dmytro Kolenov een telefoontje ontving van zijn ouders: de oorlog was uitgebroken, vertelden ze hem. Zijn familie woont in Charkiv, een stad van 1,4 miljoen inwoners, en omgeving. Het gebied ligt dicht tegen de grens met Rusland. Kolenov maakt zich veel zorgen. “Om mijn ouders, maar ook om mijn neven en nichten, vrienden en oud-schoolgenoten. Mijn ouders en ik bellen elk uur met elkaar. Vluchten kunnen ze niet meer. De vliegvelden zijn woensdagavond al gesloten en inmiddels is een aantal vliegvelden gebombardeerd. Alleen wie eigen vervoer heeft, kan alsnog op de vlucht slaan.”

Als Kolenovs ouders al weg zouden kunnen, waarheen dan? Polen of Roemenië misschien, maar verder kunnen ze geen kant op en dus blijven zijn ouders waar ze zijn. De postdoc vreest het ergste. “Een oorlog hoort te gaan om gevechten tussen soldaten, maar ik ben bang dat er ook burgerslachtsoffers gaan vallen. Het enige dat burgers nu kunnen doen, is een schuilkelder opzoeken tijdens bombardementen.”

Dat er een full scale war ging uitbreken, stond voor Kolenov al een tijdje vast. Maar hij had niet verwacht dat het zó snel zou gaan. “Volgens de huidige prognoses is het Russische leger donderdagavond al in Kyiv, dat is razendsnel. Ik ben blij dat de Europese Unie met sancties is gekomen. Hoe meer, hoe beter. Helaas lijkt het Poetin nauwelijks te deren.” Kolenov hoopt dat de EU snel humanitaire hulp opzet en dat Europese landen bereid zullen zijn om Oekraïense vluchtelingen op te vangen. “Mijn vrouw en ik volgen het nieuws op de voet. Dat is het enige wat we voorlopig kunnen doen.”

Natalia Kadenko: “Ik hoop dat mensen in West-Europa zich realiseren dat ook hun veiligheid in het geding is.” (Foto: Kadenko)

Natalia Kadenko, postdoc en expert cybersecurity bij de faculteit Techniek Bestuur en Management

 

Vanuit hun woning horen de ouders van dr. Natalia Kadenko bommen inslaan op een vliegveld in de buurt van Kyiv. “Om half zes vanochtend belde mijn moeder om te vertellen dat de oorlog was uitgebroken”, vertelt Kadenko, postdoc en expert cybersecurity bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management. “Mijn ouders verlaten hun huis niet. Ze vrezen voor hun leven. Maar wat mijn moeder nog meer angst inboezemt dan bominslagen, is de kans om onder Russische bezetting te moeten leven.”

 

Kadenko’s vader komt oorspronkelijk uit de regio Donetsk. Een deel van die regio, waaronder de gelijknamige stad, wordt sinds 2014 door de separatistische en aan Rusland gelieerde Volksrepubliek Donetsk bestuurd. Het conflict met Rusland bevindt zich daardoor al jaren dicht in hun belevingswereld. “Wij kennen in dat gebied veel mensen. En we horen al jaren verhalen over de desinformatie die er wordt verspreidt. Dat Rusland de oorlog opvoert, verbaast me niet. Maar dat het zo snel en op deze schaal gebeurt wel.”

De postdoc volgt het nieuws uit Oekraïne op de voet. Tijdens het gesprek komt er app van haar moeder binnen. “Tjonge, jonge, Russische soldaten lopen nu het gebied rondom Tsjernobyl binnen”, leest ze van haar telefoon voor. “Ik ben vandaag naar de TU gekomen om ook wat afleiding te zoeken. En om met mensen te praten. Dat is belangrijk. Al doet het pijn. Ik hoop dat mensen in West Europa zich realiseren dat ook hun veiligheid in het geding is.”

Het is ongewis wanneer Kadenko weer naar Oekraïne kan. Normaal gaat ze regelmatig op familiebezoek (voor zover dat kon met corona). “Ik denk niet dat ik daar veilig ben als Rusland er de baas is. Behalve cybersecurity-onderzoeker ben ik politicoloog, en ik heb duidelijke standpunten.”  

Door Annebelle de Bruijn en Tomas van Dijk