‘Nothing left to produce but tulips and weed’

All was quiet on the ‘Delftse front last week, but elsewhere around the country Dutch students hit the streets to protest the Dutch government’s plans for higher education. Dutch university students will see their grants cut from four years down to three, and students will be charged between 3,000-5,000 euro for every ‘extra’ year (beyond four years for Bachelor’s and two years for Master’s students) it takes them to complete their degrees and graduate.
The government says this will save money and motivate students to study harder. Many students and educators say the plans will decimate Dutch educational standards in a misguided effort to fix a system that isn’t broke.
This clash of ideals led to two organised student protest last week in Amsterdam and Wageningen, which, following the recent violent student protests in London, added an edge of excitement to the proceedings. For many international students, protests in our home countries are either forbidden; a ‘luxury’ we can’t afford given our time/money pressures; or end with gangs of thuggish police beating protestors with truncheons.

The protests by Dutch students last week in Amsterdam and Wageningen were however something quite different. Rather than violent anger, as in London, there was more an air of mocking derision and hypocrisy aimed at top Dutch politicians. In Wageningen students started protesting at 12 noon on Friday, December 10 with typical ‘hup-Holland-hup’ style’ songs – ‘Beste meneer Rutte, daar gaat uw ideaal’ (‘Dear Mr Rutte, there goes your personal model’) – that targeted the inherent hypocrisy of politicians – Prime Minister Mark Rutte, Economic Minister Maxime Verhagen, and State Secretary for Education Halbe Zijlstra – who themselves collectively took many ‘extra’ years to graduate but were now implementing a plan forcing today’s students to pay for what they got for free. Economics Minister Verhagen particularly came in for much abuse, as it took him 11 years to complete his undergraduate history degree.

So what was it, many students asked: were these ‘slow-studying’ politicians admitting that their entire careers were based on nothing but laziness and luck? That the new Dutch government was run by lazy misfits who had once abused the Dutch higher education system? That these three Dutch politicians should thus resign from government as an honest statement of the ‘old’ Dutch educational system’s failure? Or, rather, should they simply admit that their obvious career successes – Dutch Prime Minister, Economics Minister – were proof that the ‘good old’ Dutch education system actually worked?

Opposition
In Wageningen, the protest involved hundreds of students congregating on campus, supported by various Wageningen University (WUR) alumni and professors.
“Generally, it’s unwise policy to cut on education and research, because a very high percentage of the international Dutch economy is based on this and we’d like to keep it that way,” said Professor Pim Brascamp, director of WUR’s education and research centre. “It’s an issue of priorities, and if university wants to cut finances, then it’s definitely not the way it should be done. To make studying more efficient and effective, I’m not be against a financial trigger, but this one is too heavy.”
In fact many WUR students and academics were not protesting against the extra fees but rather fighting for the Netherlands’ future. “The only way for the Netherlands to remain part of the world economy is to produce knowledge,” said Gilles Havik, a WUR MSc student. “The country’s small, and if education goes down then we’ll have nothing left to produce but tulips and weed. Fact is we can’t produce anything else but knowledge, and that’s why I’m protesting.”
With no burnt tires, broken store windows or beaten citizens, WUR’s protest was a decidedly tranquil affair.

Dam square
On to Amsterdam, where thousands of student protesters marched around the city centre in opposition to the government. Gathering at Amsterdam’s Dam Square were students, political party representatives and policemen. Here though the atmosphere was more tense and international in character, with a member of the Trotskyite international Socialists Party, who preferred to remain anonymous and had also been involved in London’s student protests, warning: “We’re not here today to change the government’s decision but rather to show we’re serious and there will be more demonstrations and protests – this is only the first step.”

Talking to various Dam Square protestors, the general points of contention seemingly centred on the issue of ‘rich vs poor’ and a government stupidly ignoring the long-term problems that will arise from the education policy.
“The poor are getting poorer and rich people will simply continue at the same pace,” said Jan van Veen, a Socialist Party representative. “If you work to pay fees, you might not cope with the pace of the study, so you take longer, and eventually you have to pay additional fees and work more, decreasing your education level, so that the people who don’t have much money get the worst of it.”

Bas Block, a Bachelor’s student in social sciences at Utrecht University: “We’re spoiled people here in the Netherlands and do need some motivation. So I’m not against the fee. My problem is with how the new policies were presented to students. The government obviously must make exceptions for students who delay their studies to do useful things like organising student association activities.”

Interestingly, rather than wielding truncheons, policemen monitoring the protest shared some of students’ concerns (although anonymously), saying the government’s controversial policy would both positively and negatively impact students and the country.
For this foreign correspondent, the protests were, ultimately, an inspiring example of how when citizens and governors disagree, open communication is the only viable point of reference for the two groups. And the Dutch students were mature enough to peacefully gather in the streets and coherently express their views on the issues.

Ultimately though – as many international students from less prosperous countries will recognise – the issue was really about money. “I’m against fees, because this shows that education is becoming more controlled by money, which dissolves the purpose of education, which is about expanding ideas, growth and making yourself a better person,” said Maxime van de Broek, a history student at VU Amsterdam University. “Studies like philosophy, history and other social sciences will be abandoned, because student’s will simply aim to educate themselves in ways that lead to higher paid jobs so they can pay off their student loans.”

Na de laatste presentatie worden de studenten de zaal uit gestuurd. De jury, bestaande uit drie ondernemers en een docent, krijgt een half uur de tijd om te besluiten aan welk project ze de cheque van duizend euro wil schenken. Met een drankje evalueren de studenten alle presentaties en speculeren over welk project zal winnen.

De minor international entrepreneurship & development is vorig jaar voor het eerst van start gegaan en is een initiatief van het Delft Centre for Entrepreneurship (DCE). Het interfacultaire onderwijsprogramma trekt studenten van alle faculteiten. Er is onder studenten veel animo om projecten te doen op het gebied van duurzaam ondernemen en ontwikkelingssamenwerking vanuit technologisch perspectief. Het maximum van vijfenveertig studenten was dan ook al na twee dagen bereikt. Esther Blom van het DCE snapt waarom de minor zo populair is: “De studenten krijgen de kans om echte projecten voor echte opdrachtgevers met echte resultaten te doen, waar ook echt iets mee gebeurt. Daarnaast gaat het om actuele onderwerpen.”

Na een half uurtje nemen de vijfenveertig gespannen studenten weer plaats in de zaal en wachten hoopvol op de uitslag van de jury. De jury heeft gelet op veel aspecten. Hoe is technologie gebruikt? Hoe innovatief is het plan? Zit het ondernemersplan goed in elkaar? Hoe wordt met andere culturen rekening gehouden? Wat is het toekomstperspectief? “Het was moeilijk kiezen”, zegt juryvoorzitter Han Wijns van Yes!Delft, “maar uiteindelijk hebben we een top drie samengesteld van de projecten die volgens ons de meeste potentie hebben.”

Focus onVision
“De derde plaats is voor een project met een sterke presentatie en een goed ondernemersplan: Focus onVision”, zo maakt juryvoorzitter Wijns vervolgens bekend.
Studententeam Students 4 Vision, bestaande uit Rianne Houba, Anne Graas, Dorine Poelhekke en Mark Schipper, hield zich het afgelopen half jaar bezig met dit project. De opdracht was om het distributievraagstuk op te lossen zodat de bril ‘focusspec’ succesvol kon worden geïntroduceerd in Ghana.
“Een miljard mensen op de wereld hebben een oogcorrectie nodig, maar kunnen een simpele oplossing als een bril niet betalen of hebben geen toegang tot een specialist of opticien”, vertelt Houba. “De focusspec kost vijf Ghana Cedi, dat is ongeveer tweeënhalve euro.” De sterkte van de brillenglazen is gemakkelijk zelf aan te passen door twee lenzen ten opzichte van elkaar te verschuiven en kan variëren tussen +0,5 en +4,5 en -1 en -5.
Het team schreef een businessplan voor stichting ‘Focus onVision’ om de focusspec, ontworpen aan de TU Delft door Frederik van Asbeck, te verspreiden binnen Ghana. Dit deden ze vanuit Nederland. Ze analyseerden de slechtziendheid in Ghana, legden contacten en wierven fondsen. Komende zomer vertrekken ze zelf naar Ghana om een pilot te starten en scholen te bezoeken om docenten en kinderen bekend te maken met de focusspec.
Het team eindigde niet alleen als derde, maar sleepte ook een extra prijs in de wacht. Eén van de aanwezigen, Arnold Verschuyl, deed op persoonlijke titel een schenking van duizend euro. “Daar zijn we natuurlijk ontzettend blij mee”, zegt Houba. “We willen een educatieve film maken om de Ghanese bevolking te informeren. Daar kunnen we deze bijdrage heel goed voor gebruiken.” Verschuyl had maar één eis: “Laat me over een jaar even weten hoe het met het project gaat.”

Solarbear
“De tweede plaats is voor een project waar over tien jaar veel over wordt gesproken, maar vandaag nog niet. Het heeft misschien wel de meeste potentie van alle projecten, maar het concept moet nog bekend worden op de markt.” Juryvoorzitter Wijns heeft het over de Solarbear.
De Solarbear is een koelkast die werkt op zonne-energie, ontworpen voor ontwikkelingslanden waar elektriciteit schaars is en zon meestal in overvloed beschikbaar. “Wereldwijd leven zo’n 1,6 miljard mensen zonder toegang tot elektriciteit, laat staan betrouwbare koeling. Dit betekent een vergrote kans op gezondheidsproblemen door het eten van bedorven voedsel”, meldt Bharti Girjasing, één van de studenten uit het Solarbear team.

Terwijl Solarbear studenten Job Veltman en Ismail Osman in Nederland werkten aan een marketingplan voor de Solarbear, vertrok Girjasing met teamgenoot Sandeep Mahabir naar Suriname. Ze verbleven daar ruim drie maanden om een haalbaarheidsonderzoek te doen en uit te vinden op welke manieren de Solarbear op de markt gebracht zou kunnen worden. ‘We werden gebeld door een geïnteresseerde die meteen tien Solarbears wilde kopen. Jammer dat we nog niet zo ver zijn’, meldde Girjasing half november op de Solarbear weblog.

De koelkast, ontworpen door TU-masterstudenten Leonard Schurg en Jonas Martens, bestaat uit een koelelement in een isolerende box. “Als de box in de zon staat, warmt hij heel snel op tot ongeveer honderd graden Celcius. Haal je hem uit de zon, dan begint het snelle afkoelingsproces, tot net onder het vriespunt”, legt Girjasing uit. Dat het afkoelen zo snel gaat en dat de temperatuur in de box lager wordt dan de omgevingstemperatuur komt door de koelvloeistof, waarvan het recept nu nog geheim is. De koelkast blijft minimaal twaalf uur koud. Elke dag moet de box opnieuw in de zon worden gezet om het proces op gang te houden. Het is de bedoeling dat ijs, dat in de koelkast is gevormd, de producten koud houdt terwijl de box tijdelijk in de zon staat. Het prototype is intussen gemaakt en door tests zal de komende tijd duidelijk worden of het ontwerp naar tevredenheid werkt.

Fresh water
“De eerste plaats en de cheque van duizend euro is voor een project waarvan we denken dat een hele grote impact zal hebben”, licht juryvoorzitter Wijns de keus voor het winnende project toe. “De waterwindmolen van ‘Fresh water from the sea’.”

Het afgelopen half jaar heeft het vierkoppige team, bestaande uit Hilke Frankemolle, Liselotte den Ouden, Floor Govers en William Walhout, een businessplan geschreven om de waterwindmolen op de markt te brengen in Somaliland. De windmolen, ontworpen door TU-studenten van de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen, ontzout zeewater door een proces van omgekeerde osmose. “Schoon drinkwater kan hiermee goedkoop worden geproduceerd, een stuk goedkoper zelfs dan het water dat nu wordt gebruikt”, legt Frankemolle uit.

Het studententeam heeft een plan bedacht waardoor ondernemers in ontwikkelingslanden een waterwindmolen aan kunnen schaffen en exploiteren. “Zogenaamde ‘directing units’ stellen sets samen, waar alles in zit wat de ondernemers nodig hebben, zoals een stuk land, educatie en de windmolen. De ondernemer kan de set in vijf jaar afbetalen met het geld dat hij verdient door het drinkwater dat hij met de molen produceert aan consumenten te verkopen”, legt Govers uit.

De studenten hadden wel gedacht dat ze kans zouden maken op de eerste plaats. “Het was heel spannend”, vertelt Walhout achteraf. “Toen we niet de derde en tweede plaats hadden, hoopten we natuurlijk dat onze naam zou worden genoemd voor de eerste plaats.” Komende zomer gaat het team naar Somaliland om een uitgebreid marketingonderzoek te doen en voorbereidingen te treffen voor de eerste onderneming. “De duizend euro komt dus goed terecht”, voegt Walhout toe. 

www.focus-on-vision.org
www.solarbearproject.nl
dce.youngzaphod.org