Dutch universities have seen their performance drop according to the 2010 World University Rankings, published by the Times Higher Education (THE) supplement.
In the THE ranking of the world’s Top 200 universities, TU Eindhoven is ranked highest among Dutch universities, at 114th. Delft is ranked 151st.
The University of Utrecht and University of Amsterdam are the biggest losers in the new THE ranking: they saw their rankings drop to 143rd and 165th, compared to last year, when they ranked 49th and 70th, respectively.
The Netherland’s highest ranked universities were still not good enough to crack the world’s Top 50. TU Eindhoven climbed up the ranking from 120th to 114th, while the country’s other two universities of technology lagged rather far behind: TU Delft at 151 (compared to 83rd in 2009) and Twente University, ranked 185th. Completely left off of the THE ranking were the universities of Nijmegen, Tilburg and Maastricht. Leiden University (ranked 124th) and VU Amsterdam University (139th) were the second and third highest ranking Dutch universities in the THE ranking.
The Netherlands occupied the fifth position in the country ranking; however, in the previous THE ranking, the Netherlands was ranked third, tied with Canada and Japan. In this year’s list, the top four countries are the United States, the United Kingdom, Germany and Canada. The US is home to the world’s top five universities (Harvard, California Institute of Technology, MIT, Stanford and Princeton), with Cambridge and Oxford sharing sixth place on the ranking.
It was expected that something would change in this ranking of the leading British educational magazine. Earlier this year the editorial board announced that the previous ranking, which was compiled together with QS, a research agency, would be totally revaluated and modified. The magazine decided to work with another research agency, expand the data used for compiling the ranking, issue more scientific surveys and seek better balance among all the various criteria.
The quality of the education now accounts for 30 percent of the final evaluation, the number of publications by scientific staff for 32.5 percent, and the research reputation, capacity and financing of the universities collectively for 40 percent of the final score. A healthy mix of nationalities among staff and students accounts for 5 percent, while income generated from private enterprise accounts for another 2.5 percent.
The biggest difference from the past methodology is the influence of reputation. The image of the university previously accounted for half the score: 40 percent for the academic reputation and 10 percent for the reputation among employers. Now however the weigh of such opinion is reduced to 34.5 percent: 19.5 percent for research reputation and 15 percent for education reputation.
The number of students per member of the teaching staff also now has less influence on the score: 20 percent last year, compared to 4.5 percent this year. This is because this data is easy to manipulate and moreover says little about the quality of the education. Or, as the editor of the THE ranking said: the number of waiters in a restaurant says nothing about the quality of the food. However, unlike modern restaurant guides, the THE ranking does not yet include the opinions of the customers (i.e. students) in its ranking criteria.
Meanwhile, QS, the former partner of THE, has published its own university ranking, in which the University of Maastricht and Radboud University Nijmegen do appear, ranked 111th and 149th, respectively.
www.timeshighereducation.co.uk
Dat blijkt uit gesprekken met docenten en een programmamedewerker naar aanleiding van een brandbrief van ex-fotografiedocent Ruud van den Houte. Hij stapte begin oktober op bij cultuur. Bij de vertrokken of ontslagen docenten gaat het om Frank Diemel (fotografie), Egbert de Vries (gitaar), Diederick Manné, Bert Tayara en Freek Muurling (allen sport) en Edwin Uytenbroek (programmamedewerker muziek). Delta sprak vijf van hen.
Onafhankelijk van elkaar uiten ze een stroom aan klachten, verwijten en frustratie. Onveranderd krijgt ‘het management’ van SNC de zwarte piet. Volgens de betrokkenen wordt de afdeling op een onzalige manier verzakelijkt en vermarkt. Het zou nu vooral gaan om ‘de buitenkant’ en de cijfers en minder om inhoud en kwaliteit. “Prostitutie in plaats van passie”, zegt Edwin Uytenbroek.
Vooral oudere docenten of docenten die al langer voor SNC werk(t)en voelen zich vaak geschoffeerd nadat ze suggesties, tegenspraak of kritiek uitten. Ze stellen botweg ontslagen te zijn of ineens geconfronteerd met vage klachten over hun functioneren.
Ook zouden bij zowel bij sport als cultuur managers lastig te benaderen zijn en voerde het management op cultuur een nieuw lesblokkensysteem in, waarop geen kritiek of uitzondering mogelijk was. Daarnaast laken enkelen de slechte werving via de site en het negeren van de roep om het ooit succesvolle cursusboekje in ere te herstellen.
Ook ‘blijvers’ hebben kritiek. Fotografiedocent Jaap Oldenkamp herkent de kritiek in Van den Houte’s brief ‘volledig’. Camiela Warringa (portrettekenen en schilderen) herkent ‘wat van de kritiek’. Beiden zijn in gesprek met het management.
O&S-directeur Anka Mulder stelt in een reactie: ‘Het management van het sport- en cultuurcentrum en ik nemen het zeer serieus dat bij een deel van de docenten frustraties leven en betreuren het als dit tot het vertrek van een aantal bevlogen mensen heeft geleid. Zowel in de organisatie als in de communicatie kunnen en moeten er dingen beter. Ik zal daarom op korte termijn onderzoeken hoe we het functioneren van het centrum en de verstoorde verhoudingen kunnen verbeteren. Daarbij wil ik nadrukkelijk vaststellen dat de verzakelijking van het sport- en cultuurcentrum een bewuste keuze is van de TU Delft: het huidige cultuurcentrum is er om studenten en medewerkers de mogelijkheid te geven zich optimaal te ontplooien. Dat beleid heeft ertoe geleid dat veel meer mensen gebruikmaken van het centrum en dat de programmering gevarieerder en flexibeler is geworden. De logische keerzijde is dat het daarmee minder een instituut ten behoeve van de cultuur is geworden. Daardoor voelen sommige betrokkenen zich er minder thuis. Dat betreur ik, maar is onvermijdelijk.’
Zie ook: ‘Hommeles bij SNC: brandbrief Ruud van den Houte’ en ‘Hommeles bij SNC: kritiek (ex-)docenten’
Comments are closed.