‘Nederlandse vrouwen zijn niet echt ambitieus’

Soms ervaar ik dat bijna als seksistisch omdat er dan zelden naar mijn werk als hoogleraar wordt gevraagd.”

Prof.dr.ir. Sevil Sariyildiz is geboren en opgegroeid in Kayse in Turkije. Veertien jaar geleden kwam zij naar Nederland om haar studie architectuur af te ronden. Zij heeft zich voor haar promotie verdiept in de patroon-grammatica. Dit is software dat de ontwerper ondersteunt in de conceptfase van het ontwerp-proces. De patroon-grammatica maakt gebruik van geometrische patronen die door de jaren heen veel voorkomen in de architectuur en de kunst. Deze patronen werden niet alleen gebruikt als versiering maar ook voor de ordening van draagstructuren. Door deze patronen te vertalen in software, kunnen architecten ze gebruiken voor de verschillende fase van het ontwerp-proces.

Tot haar komst naar Nederland had zij er eigenlijk niet zo bij stilgestaan dat het niet overal zo gebruikelijk is dat vrouwen techniek studeren. Sariyildiz: ,,Enigszins verbaasd was ik daar wel over. Nederland is verder zo’n ontwikkeld land. In Turkije bijvoorbeeld is de rector van de technische universiteit in Istanboel een vrouw. En de meeste van mijn hoogleraren waren eveneens vrouw. Dat wordt door niemand als uitzonderlijk ervaren.”

Onlangs sprak Sariyildiz een vrouwelijke hoogleraar uit Turkije. ,,Zij beklaagde zich erover dat zij alleen maar vrouwelijke medewerksters heeft en dat ze graag nu ook eens een man zou willen aanstellen.”

Wat voor werk de mannen in Turkije doen, daar kan Sariyildiz geen antwoord op geven. ,,Wellicht zitten zij meer in de handel en commercie.”
Verschil

Sariyildiz heeft in de afgelopen jaren wel een groot verschil bemerkt tussen Nederlandse en Turkse vrouwen. ,,Nederlandse vrouwen zijn niet echt ambitieus. Een redelijke parttime baan is voor de meesten al voldoende. Nu zijn Nederlanders in het algemeen niet zo heel ambitieus. Wellicht heeft het iets te maken dat hier de inkomens sterk genivelleerd zijn. Iemand in een supermarkt verdient hier niet zoveel minder dan vrouwen in hogere functies. Bovendien ben je tegelijkertijd weer een groot deel van je salaris kwijt aan kinderopvang. Als je al een plaats in een crèche kan vinden. Overigens, als je die kunt vinden. De voorzieningen in Nederland laten nog al eens te wensen over. Zelf wacht ik bijvoorbeeld al twee jaar op een bedrijfsplaats.”

Waar het ambities betreft geeft Sariyildiz zelf wel het ‘goede voorbeeld’. Zij is coördinator van het wiskundeonderwijs bij Bouwkunde, directeur van de Onderzoekschool Bouw en voortrekker van de vakgroep technisch ontwerpen en informatica.

Maar dat niet alleen. ,,Bouwkundige informatica is een achtergesteld gebied in de architectuur. Pas de laatste twintig jaar worden de verworvenheden van de automatisering ingezet bij het ontwerpen. Maar het gaat hard, steeds meer architecten gebruiken de computer om driedimensionale visualisaties van hun ontwerpen te maken. De faculteit Bouwkunde heeft al een goede naam in de architectuurwereld. Het is mijn streven daarnaast ook een ‘centre of excellence’ te worden op het terrein van bouwkundige informatica. Hieraan wordt door mij en de tien andere mensen van de vakgroep hard gewerkt.”
Mens

Informatica is een vakgebied dat in de eerste plaats wordt gedomineerd door mannen. De vraag is of Sariyildiz door haar vrouw-zijn een andere invalshoek heeft dan haar collega’s. ,,Dat vind ik een moeilijk vraag om te beantwoorden. Zelf heb ik de indruk dat ik een bredere blik heb dan een deel van mijn collega’s. De vraag is echter: komt dat door mijn persoonlijkheid of doordat ik een andere culturele achtergrond heb of omdat ik een vrouw ben? Persoonlijk vind ik het heel moeilijk om daar een definitief antwoord op te geven. Ik kan alleen zeggen: ik doe als mens mijn best om goed werk af te leveren en iets te bereiken op mijn vakgebied.”

Eigenlijk heeft prof.dr.ir. S. Sariyildiz niet veel zin in een interview naar aanleiding voor vrouwendag op 8 maart. ,,Regelmatig word ik benaderd om te vertellen hoe het is één van de weinige vrouwelijke – en allochtone – hoogleraren te zijn. Soms ervaar ik dat bijna als seksistisch omdat er dan zelden naar mijn werk als hoogleraar wordt gevraagd.”

Prof.dr.ir. Sevil Sariyildiz is geboren en opgegroeid in Kayse in Turkije. Veertien jaar geleden kwam zij naar Nederland om haar studie architectuur af te ronden. Zij heeft zich voor haar promotie verdiept in de patroon-grammatica. Dit is software dat de ontwerper ondersteunt in de conceptfase van het ontwerp-proces. De patroon-grammatica maakt gebruik van geometrische patronen die door de jaren heen veel voorkomen in de architectuur en de kunst. Deze patronen werden niet alleen gebruikt als versiering maar ook voor de ordening van draagstructuren. Door deze patronen te vertalen in software, kunnen architecten ze gebruiken voor de verschillende fase van het ontwerp-proces.

Tot haar komst naar Nederland had zij er eigenlijk niet zo bij stilgestaan dat het niet overal zo gebruikelijk is dat vrouwen techniek studeren. Sariyildiz: ,,Enigszins verbaasd was ik daar wel over. Nederland is verder zo’n ontwikkeld land. In Turkije bijvoorbeeld is de rector van de technische universiteit in Istanboel een vrouw. En de meeste van mijn hoogleraren waren eveneens vrouw. Dat wordt door niemand als uitzonderlijk ervaren.”

Onlangs sprak Sariyildiz een vrouwelijke hoogleraar uit Turkije. ,,Zij beklaagde zich erover dat zij alleen maar vrouwelijke medewerksters heeft en dat ze graag nu ook eens een man zou willen aanstellen.”

Wat voor werk de mannen in Turkije doen, daar kan Sariyildiz geen antwoord op geven. ,,Wellicht zitten zij meer in de handel en commercie.”
Verschil

Sariyildiz heeft in de afgelopen jaren wel een groot verschil bemerkt tussen Nederlandse en Turkse vrouwen. ,,Nederlandse vrouwen zijn niet echt ambitieus. Een redelijke parttime baan is voor de meesten al voldoende. Nu zijn Nederlanders in het algemeen niet zo heel ambitieus. Wellicht heeft het iets te maken dat hier de inkomens sterk genivelleerd zijn. Iemand in een supermarkt verdient hier niet zoveel minder dan vrouwen in hogere functies. Bovendien ben je tegelijkertijd weer een groot deel van je salaris kwijt aan kinderopvang. Als je al een plaats in een crèche kan vinden. Overigens, als je die kunt vinden. De voorzieningen in Nederland laten nog al eens te wensen over. Zelf wacht ik bijvoorbeeld al twee jaar op een bedrijfsplaats.”

Waar het ambities betreft geeft Sariyildiz zelf wel het ‘goede voorbeeld’. Zij is coördinator van het wiskundeonderwijs bij Bouwkunde, directeur van de Onderzoekschool Bouw en voortrekker van de vakgroep technisch ontwerpen en informatica.

Maar dat niet alleen. ,,Bouwkundige informatica is een achtergesteld gebied in de architectuur. Pas de laatste twintig jaar worden de verworvenheden van de automatisering ingezet bij het ontwerpen. Maar het gaat hard, steeds meer architecten gebruiken de computer om driedimensionale visualisaties van hun ontwerpen te maken. De faculteit Bouwkunde heeft al een goede naam in de architectuurwereld. Het is mijn streven daarnaast ook een ‘centre of excellence’ te worden op het terrein van bouwkundige informatica. Hieraan wordt door mij en de tien andere mensen van de vakgroep hard gewerkt.”
Mens

Informatica is een vakgebied dat in de eerste plaats wordt gedomineerd door mannen. De vraag is of Sariyildiz door haar vrouw-zijn een andere invalshoek heeft dan haar collega’s. ,,Dat vind ik een moeilijk vraag om te beantwoorden. Zelf heb ik de indruk dat ik een bredere blik heb dan een deel van mijn collega’s. De vraag is echter: komt dat door mijn persoonlijkheid of doordat ik een andere culturele achtergrond heb of omdat ik een vrouw ben? Persoonlijk vind ik het heel moeilijk om daar een definitief antwoord op te geven. Ik kan alleen zeggen: ik doe als mens mijn best om goed werk af te leveren en iets te bereiken op mijn vakgebied.”