Mijn broertje wil een beurs

Ik kwam binnen, slikte mijn kegel in en zoende mijn moeder. Ik vraag me al jaren af welke natuurwet ervoor zorgt dat je altijd brak bent als je naar je ouders gaat. Ze vroeg of ik een beetje opgeschoten was. Ik vraag me ook al jaren af of dat nou ironisch bedoeld is of niet. Ik groette mijn broertje die met een papiertje op me afkwam. ,,Hier, lees eens, wat vind je ervan?”

‘Best college van bestuur van de TU Delft,

Gisteren zag ik op het jeugdjournaal dat jullie geld over hebben. Ik zou jullie daar graag van af willen helpen. Daarom wil ik bij deze een aanvraag indienen voor één van die tweehonderdvijftig beurzen van vijfduizend gulden. Dat lijkt me wel wat. Ik voldoe heel erg aan de voorwaarden. Ik ga volgend jaar in Delft bouwkunde studeren en ik heb precies exact de goede cijfers. Voor wiskunde en voor natuurkunde en voor Nederlands en voor Engels een acht. Nooit geweten dat je met je eindexamencijfers zoveel geld kan verdienen. Ik heb een klasgenoot, Sam, die ook bouwkunde gaat doen. Hij had twee tienen, vier negens, een acht, maar voor Engels een zeven. Die kakt er dus net naast. Grappig hè? We hebben hem natuurlijk hard uitgelachen gisteren. Zelf vond hij het ook wel leuk, geloof ik.

Nu willen jullie zeker van mij horen waarom jullie het geld aan mij moeten geven en niet aan iemand anders. Eerst dacht ik: jullie willen dat geld natuurlijk geven aan degenen die het het hardst nodig hebben. Aan de armen zeg maar. Dat vind ik altijd zo lullig, dat die armen altijd maar bevoordeeld worden, met subsidies enzo. Terwijl de armen niet voor niks arm zijn, denk ik dan. Die zijn gewoon dommer. Daar hoeven wij toch niet onder te lijden? Ik kan er toch ook niks aan doen dat mijn ouders wel geld hebben? Daarom was ik erg blij toen ik hoorde dat deze beurzen voor iedereen bedoeld zijn. Dat het gewoon een commercieel lokkertje is. Dat is veel eerlijker.

Maar jullie willen wel een beetje selecteren, natuurlijk. Behalve op eindexamencijfers en op toeval – volgens mij is de helft van mijn concurrenten nu lekker onwetend aan het Interrailen; die halen die deadline van 1 augustus nooit – ook op motivatie. Nou, ik ben heel erg gemotiveerd. Wat willen jullie verder weten? Hier staat het: ‘Leg uit waarom techniek belangrijk is, en wat de maatschappelijke rol van techniek is’. Grappig, dat vroeg ik me ook net af. Ik dacht dat dat juist dingen waren die je pas leerde als je al in Delft zat. Dus ik vroeg het aan mijn broer, want die studeert er al zeven jaar. Maar die wist het ook niet. Misschien dat jullie die vragen juist daarom gebruiken als selectiecriterium: wil je als afgestudeerde Delftenaar de antwoorden op die vragen kunnen geven, dan moet je ze al kunnen geven voor je überhaupt met je studie begonnen bent.

Maar goed, dan leer je in Delft dus niet zo veel blijkbaar, enals je er niks leert, wat heb je er dan te zoeken, vroeg ik me af? Oja, vijfduizend piek natuurlijk. Vierduizend biertjes. Over bier gesproken, jullie vroegen wat mijn relevante hobby’s waren. Ik houd erg van Technisch Lego en van sleutelen aan mijn fietsbel. Verder…’

Ik legde de brief weer op tafel. ,,Hij is nog niet af”, zei ik tegen mijn broertje. ,,En misschien is het een goed idee om hem een klein beetje aan te passen?”

,,Ik ga hem opnieuw schrijven. Of eigenlijk: ik laat hem opnieuw schrijven.”

,,Hoe bedoel je?”

Mijn broertje gaf me de krant en wees me op een omcirkelde advertentie. ‘Budget Brief’, las ik. ‘Gespecialiseerd in TU-beursbrieven. Duizend piek. Niet goed, geld terug.’

Geniaal idee. Weg geldproblemen. Ik keek hem aan en legde een hand op zijn schouder. ,,Ik doe het voor de helft”, zei ik.

Colunm

Waar haal ik in godsnaam geld vandaan? Het had de hele reis door mijn hoofd gespookt en spookte er nog steeds rond toen ik de deur opendeed. Maar voorlopig woonde ik tenminste een paar dagen gratis thuis. Ik kwam binnen, slikte mijn kegel in en zoende mijn moeder. Ik vraag me al jaren af welke natuurwet ervoor zorgt dat je altijd brak bent als je naar je ouders gaat. Ze vroeg of ik een beetje opgeschoten was. Ik vraag me ook al jaren af of dat nou ironisch bedoeld is of niet. Ik groette mijn broertje die met een papiertje op me afkwam. ,,Hier, lees eens, wat vind je ervan?”

‘Best college van bestuur van de TU Delft,

Gisteren zag ik op het jeugdjournaal dat jullie geld over hebben. Ik zou jullie daar graag van af willen helpen. Daarom wil ik bij deze een aanvraag indienen voor één van die tweehonderdvijftig beurzen van vijfduizend gulden. Dat lijkt me wel wat. Ik voldoe heel erg aan de voorwaarden. Ik ga volgend jaar in Delft bouwkunde studeren en ik heb precies exact de goede cijfers. Voor wiskunde en voor natuurkunde en voor Nederlands en voor Engels een acht. Nooit geweten dat je met je eindexamencijfers zoveel geld kan verdienen. Ik heb een klasgenoot, Sam, die ook bouwkunde gaat doen. Hij had twee tienen, vier negens, een acht, maar voor Engels een zeven. Die kakt er dus net naast. Grappig hè? We hebben hem natuurlijk hard uitgelachen gisteren. Zelf vond hij het ook wel leuk, geloof ik.

Nu willen jullie zeker van mij horen waarom jullie het geld aan mij moeten geven en niet aan iemand anders. Eerst dacht ik: jullie willen dat geld natuurlijk geven aan degenen die het het hardst nodig hebben. Aan de armen zeg maar. Dat vind ik altijd zo lullig, dat die armen altijd maar bevoordeeld worden, met subsidies enzo. Terwijl de armen niet voor niks arm zijn, denk ik dan. Die zijn gewoon dommer. Daar hoeven wij toch niet onder te lijden? Ik kan er toch ook niks aan doen dat mijn ouders wel geld hebben? Daarom was ik erg blij toen ik hoorde dat deze beurzen voor iedereen bedoeld zijn. Dat het gewoon een commercieel lokkertje is. Dat is veel eerlijker.

Maar jullie willen wel een beetje selecteren, natuurlijk. Behalve op eindexamencijfers en op toeval – volgens mij is de helft van mijn concurrenten nu lekker onwetend aan het Interrailen; die halen die deadline van 1 augustus nooit – ook op motivatie. Nou, ik ben heel erg gemotiveerd. Wat willen jullie verder weten? Hier staat het: ‘Leg uit waarom techniek belangrijk is, en wat de maatschappelijke rol van techniek is’. Grappig, dat vroeg ik me ook net af. Ik dacht dat dat juist dingen waren die je pas leerde als je al in Delft zat. Dus ik vroeg het aan mijn broer, want die studeert er al zeven jaar. Maar die wist het ook niet. Misschien dat jullie die vragen juist daarom gebruiken als selectiecriterium: wil je als afgestudeerde Delftenaar de antwoorden op die vragen kunnen geven, dan moet je ze al kunnen geven voor je überhaupt met je studie begonnen bent.

Maar goed, dan leer je in Delft dus niet zo veel blijkbaar, enals je er niks leert, wat heb je er dan te zoeken, vroeg ik me af? Oja, vijfduizend piek natuurlijk. Vierduizend biertjes. Over bier gesproken, jullie vroegen wat mijn relevante hobby’s waren. Ik houd erg van Technisch Lego en van sleutelen aan mijn fietsbel. Verder…’

Ik legde de brief weer op tafel. ,,Hij is nog niet af”, zei ik tegen mijn broertje. ,,En misschien is het een goed idee om hem een klein beetje aan te passen?”

,,Ik ga hem opnieuw schrijven. Of eigenlijk: ik laat hem opnieuw schrijven.”

,,Hoe bedoel je?”

Mijn broertje gaf me de krant en wees me op een omcirkelde advertentie. ‘Budget Brief’, las ik. ‘Gespecialiseerd in TU-beursbrieven. Duizend piek. Niet goed, geld terug.’

Geniaal idee. Weg geldproblemen. Ik keek hem aan en legde een hand op zijn schouder. ,,Ik doe het voor de helft”, zei ik.