‘Met praten kom je niet altijd verder’

Uw naam staat onder het pamflet van H.NU als één van de initiatiefnemers. Hoe raakte u betrokken?

“Dat klopt niet helemaal. Ik ben niet echt verbonden aan het platform, maar eerder een sympathisant. Ik doe dus niet actief mee.”



In het pamflet van H.NU wordt beschreven hoe er een ‘breed gedeelde onvrede’ is ontstaan op de universiteiten. Individualisering zou een rol spelen. Veel medewerkers zouden zijn murw geslagen door top down opgelegde maatregelen. Hoe breed speelt deze onvrede op de TU Delft?

“Hoe breed het op de TU speelt, weet ik niet precies. Als je hier een paar jaar rondloopt, hoor je wel veel mensen klagen over dat allerlei zaken die aan de top worden besloten. Ik heb niet het idee dat medewerkers echt worden geraadpleegd en dat er iets gebeurt met de suggesties en ideeën die er zijn.”



Kunt u voorbeelden geven van de door H.NU beschreven ‘doorgeslagen economisering, hiërarchisering en bureaucratisering’ aan de TU?

“Een voorbeeld van economisering is dat het binnenhalen van extern geld hoger wordt gewaardeerd dan een mooie publicatie. Een voorbeeld van hiërarchisering is dat bij de herijking volgens mij niet veel is gedaan om duidelijk te krijgen wat mensen doen. Zo konden de ‘verkeerde’ mensen op de ‘afval-lijstjes’ terecht komen. Tenminste, zo ging dat op mijn afdeling bij TBM. Bureaucratisering komt tot uiting in al die studiereglementen en onderwijskwaliteitsregels.”



Studenten worden beoordeeld op tempo en niet op kwaliteit, stelt het platform. Volgens het college van bestuur eist de tijdgeest dat studenten sneller studeren.

“Ook op de TU worden studenten gepusht om haast te maken. Op zich is dat niet slecht, maar het mag niet ten koste gaan van de kwaliteit.  De TU moet zich er gewoon over uitspreken dat we hoge kwaliteit willen hebben en dat de snelheid van studeren niet op de eerste plaats staat.”



In het H.NU-stuk staan een aantal hoofddoelen voor hervorming. Die hebben betrekking tot onderzoek, onderwijs, bestuur en de maatschappelijke rol van  universiteiten. Hoe moet het debat daarover op de TU gevoerd worden?

“Ik weet dat niet precies. Ik denk dat het niet lukt om dat formeel te doen. Dat heeft waarschijnlijk ook geen zin. Er moeten een paar hoogleraren opstaan die het ‘anders’ gaan doen. Met praten kom je niet altijd verder.”



Het platform pleit voor een andere, meer informele medezeggenschap. Waarom proberen medewerkers die onvrede ervaren het niet eerst via de ondernemingsraad?

“Geen idee. Mijn ervaring is dat de or niet heel kritisch is. Dat kunnen ze misschien niet zijn, maar ik denk dat veel mensen twijfel hebben aan wat de or voor hen kan doen.”