In memoriam: prof.ir. Dick Dicke (1924 – 2003)

Als constructeur had hij een imposante staat van dienst. Onder zijn leiding werden de constructies van de Rotterdamse Bijenkorf en de Amerikaanse ambassade in Den Haag gerealiseerd. Destijds spraakmakende gebouwen: de buitenkolommen van de ambassade bijvoorbeeld waren in de ogen van vakgenoten verbazingwekkend rank.

Ook op de TU-campus baarde Dicke als constructeur opzien: de ‘kikker’, het aulacomplex van architecten Bakema en Van den Broek dat werd opgeleverd in 1970, was een controversieel staaltje van ‘brutalistische’ architectuur. Tijdens de constructie werd de vloerbak van het auditorium gevuld met water om te voorkomen dat de nog ‘dakloze’ kikker niet zou gaan draaien.

Dicke deed ook de constructie van de faculteit Bouwkunde, waar hij zelf van 1968 tot 1979 mechanica doceerde. Na 1979 was Dicke tot aan zijn pensioen in 1990 hoogleraar algemene constructieleer

De huidige hoogleraar algemene constructieleer, prof.ir. Leo Wagemans beschrijft Dicke als ,,een begenadigd docent en een aimabel mens dat met veel humor in lastige situaties oplossingen wist te bedenken die voor iedereen acceptabel waren”. Die eigenschap kwam Dicke van pas in de roerige jaren zeventig, denkt Wagemans. ,,Bouwkunde was het Delftse broeinest van de toenmalige studentenoproer.”

Dickes pogingen om na zijn aantreden bij civiele techniek de kloof met bouwkunde te dichten, maakten dat sommige civiele collega’s hem niet wetenschappelijk genoeg vonden, herinnert Wagemans zich. ,,Iets wat hem tot en met zijn afscheid verdriet heeft gedaan. Maar de studenten zagen het anders. Die waardeerden zijn heldere en humorvolle colleges ten zeerste.”

Eén van de bekendste oud-studenten van Dicke, prof.dr.ir Mick Eekhout (Bouwkunde) spreekt in een reactie van een ,,zeer inspirerende hoogleraar”. Eekhout: ,,Zijn vakgebied was beslist niet één van de makkelijkste voor bouwkundestudenten. Maar met humor en beeldend materiaal wist hij zijn colleges te verrijken en interessant te maken.”

Eekhout denkt dat Dickes voorbeelden veel studenten zijn bijgebleven. ,,Ik herinner me dat hij het bord uitveegde met een natte spons en op die spons quasi-terloops in een beker koffie plaatste. Toen die beker na een tijdje omviel omdat het water uit de spons was gelopen, had hij daarmee heel beeldend een stukje werking van de grondmechanica laten zien. Ik moest aan die les denken bij het nieuws over ingedroogde veendijken afgelopen zomer.”

Dicke had een passie voor waarschijnlijkheidsberekeningen en hield bij de opening van het raadhuis in Terneuzen een gloedvol betoog met als strekking dat zelfs hij als constructeur de absolute veiligheid van het gebouw niet voor honderd procent kon garanderen. ‘De Telegraaf’ sloeg de volgende ochtend meteen alarm.

Na een langdurige ziekte is op 11 september prof.ir. Dick Dicke op 79-jarige leeftijd overleden.

Dicke, oud-hoogleraar algemene constructieleer bij Citg, heeft een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van het architectenbureau dat tegenwoordig D3BN heet. Als constructeur had hij een imposante staat van dienst. Onder zijn leiding werden de constructies van de Rotterdamse Bijenkorf en de Amerikaanse ambassade in Den Haag gerealiseerd. Destijds spraakmakende gebouwen: de buitenkolommen van de ambassade bijvoorbeeld waren in de ogen van vakgenoten verbazingwekkend rank.

Ook op de TU-campus baarde Dicke als constructeur opzien: de ‘kikker’, het aulacomplex van architecten Bakema en Van den Broek dat werd opgeleverd in 1970, was een controversieel staaltje van ‘brutalistische’ architectuur. Tijdens de constructie werd de vloerbak van het auditorium gevuld met water om te voorkomen dat de nog ‘dakloze’ kikker niet zou gaan draaien.

Dicke deed ook de constructie van de faculteit Bouwkunde, waar hij zelf van 1968 tot 1979 mechanica doceerde. Na 1979 was Dicke tot aan zijn pensioen in 1990 hoogleraar algemene constructieleer

De huidige hoogleraar algemene constructieleer, prof.ir. Leo Wagemans beschrijft Dicke als ,,een begenadigd docent en een aimabel mens dat met veel humor in lastige situaties oplossingen wist te bedenken die voor iedereen acceptabel waren”. Die eigenschap kwam Dicke van pas in de roerige jaren zeventig, denkt Wagemans. ,,Bouwkunde was het Delftse broeinest van de toenmalige studentenoproer.”

Dickes pogingen om na zijn aantreden bij civiele techniek de kloof met bouwkunde te dichten, maakten dat sommige civiele collega’s hem niet wetenschappelijk genoeg vonden, herinnert Wagemans zich. ,,Iets wat hem tot en met zijn afscheid verdriet heeft gedaan. Maar de studenten zagen het anders. Die waardeerden zijn heldere en humorvolle colleges ten zeerste.”

Eén van de bekendste oud-studenten van Dicke, prof.dr.ir Mick Eekhout (Bouwkunde) spreekt in een reactie van een ,,zeer inspirerende hoogleraar”. Eekhout: ,,Zijn vakgebied was beslist niet één van de makkelijkste voor bouwkundestudenten. Maar met humor en beeldend materiaal wist hij zijn colleges te verrijken en interessant te maken.”

Eekhout denkt dat Dickes voorbeelden veel studenten zijn bijgebleven. ,,Ik herinner me dat hij het bord uitveegde met een natte spons en op die spons quasi-terloops in een beker koffie plaatste. Toen die beker na een tijdje omviel omdat het water uit de spons was gelopen, had hij daarmee heel beeldend een stukje werking van de grondmechanica laten zien. Ik moest aan die les denken bij het nieuws over ingedroogde veendijken afgelopen zomer.”

Dicke had een passie voor waarschijnlijkheidsberekeningen en hield bij de opening van het raadhuis in Terneuzen een gloedvol betoog met als strekking dat zelfs hij als constructeur de absolute veiligheid van het gebouw niet voor honderd procent kon garanderen. ‘De Telegraaf’ sloeg de volgende ochtend meteen alarm.