Vorige maand overleed prof.drs. F. Walter, hoogleraar in de geothermie. Ir. J.J. van der Vuurst de Vries, emeritus hoogleraar en oud-decaan van de faculteit Mijnbouwkunde en Petroleumwinning, gedenkt hem:
Delen
if”>
Na een succesvolle carrière bij TNO te hebben afgesloten, wijdde Frans Walter zijn professionele diensten aan de faculteit der Mijnbouwkunde en Petroleumwinning, sinds kort der Technische Aardwetenschappen. Als geoloog qua opleiding had hij zich bij TNO onder meer toegelegd op de winning van aardwarmte, een voor Nederland met zijn grote gasvoorraden niet zo’n voor de hand liggende vorm van primaire energie. Naar mate de maatschappelijke discussie over de gevolgen van het gebruik van fossiele brandstoffen zich toespitste, werd het belang van toepassing van een schone energiebron urgenter. Frans Walter toonde zich een warm pleitbezorger van de winning van aardwarmte in Nederland.
Hoewel zijn aanstelling slechts van beperkte omvang was, heeft hij met grote inzet en toewijding het voor de TU nieuwe vakgebied van de geothermie gestalte gegeven. Daarbij heeft hij zich bijzonder ingezet voor het verwerven van externe financiering van het door hem geïnitieerde onderzoek, waarvoor facultaire middelen nauwelijks beschikbaar waren. Via regelmatige technische publicaties, bijvoorbeeld door zijn niet aflatende inzet voor het totstand brengen van een proefproject voor aardwarmtewinning in het Westland, wist hij de geothermie in Nederland op de politieke agenda geplaatst te krijgen.
Tijdens zijn relatief korte verbondenheid met de faculteit heeft hij vijf generaties studenten ingewijd in de geheimen van het vak. De excursies die hij organiseerde naar geothermische projecten in het buitenland mochten zich verheugen in een grote belangstelling bij de studenten die zijn colleges volgden. Vooral de excursies naar IJsland, waar aardwarmte letterlijk voor het oprapen ligt – maar ook opgeraapt wordt – waren populair.
De ziekte die hem trof, heeft hem volkomen onverwacht en bijna letterlijk van de ene dag op de andere uit ons midden gerukt, slechts enkele maanden voordat hij met emeritaat zou gaan. Menselijkerwijze gedacht, zou hij zich nog menig jaar hebben kunnen wijden aan een van zijn hobbies: de lokale politiek. Het heeft niet zo mogen zijn. Voor zijn vrouw en overige familie zal de grote belangstelling bij zijn uitvaart, niet het minst van de kant van studenten en oud-leerlingen, een steun geweest zijn bij dit smartelijk verlies.
Vorige maand overleed prof.drs. F. Walter, hoogleraar in de geothermie. Ir. J.J. van der Vuurst de Vries, emeritus hoogleraar en oud-decaan van de faculteit Mijnbouwkunde en Petroleumwinning, gedenkt hem:
Na een succesvolle carrière bij TNO te hebben afgesloten, wijdde Frans Walter zijn professionele diensten aan de faculteit der Mijnbouwkunde en Petroleumwinning, sinds kort der Technische Aardwetenschappen. Als geoloog qua opleiding had hij zich bij TNO onder meer toegelegd op de winning van aardwarmte, een voor Nederland met zijn grote gasvoorraden niet zo’n voor de hand liggende vorm van primaire energie. Naar mate de maatschappelijke discussie over de gevolgen van het gebruik van fossiele brandstoffen zich toespitste, werd het belang van toepassing van een schone energiebron urgenter. Frans Walter toonde zich een warm pleitbezorger van de winning van aardwarmte in Nederland.
Hoewel zijn aanstelling slechts van beperkte omvang was, heeft hij met grote inzet en toewijding het voor de TU nieuwe vakgebied van de geothermie gestalte gegeven. Daarbij heeft hij zich bijzonder ingezet voor het verwerven van externe financiering van het door hem geïnitieerde onderzoek, waarvoor facultaire middelen nauwelijks beschikbaar waren. Via regelmatige technische publicaties, bijvoorbeeld door zijn niet aflatende inzet voor het totstand brengen van een proefproject voor aardwarmtewinning in het Westland, wist hij de geothermie in Nederland op de politieke agenda geplaatst te krijgen.
Tijdens zijn relatief korte verbondenheid met de faculteit heeft hij vijf generaties studenten ingewijd in de geheimen van het vak. De excursies die hij organiseerde naar geothermische projecten in het buitenland mochten zich verheugen in een grote belangstelling bij de studenten die zijn colleges volgden. Vooral de excursies naar IJsland, waar aardwarmte letterlijk voor het oprapen ligt – maar ook opgeraapt wordt – waren populair.
De ziekte die hem trof, heeft hem volkomen onverwacht en bijna letterlijk van de ene dag op de andere uit ons midden gerukt, slechts enkele maanden voordat hij met emeritaat zou gaan. Menselijkerwijze gedacht, zou hij zich nog menig jaar hebben kunnen wijden aan een van zijn hobbies: de lokale politiek. Het heeft niet zo mogen zijn. Voor zijn vrouw en overige familie zal de grote belangstelling bij zijn uitvaart, niet het minst van de kant van studenten en oud-leerlingen, een steun geweest zijn bij dit smartelijk verlies.
Comments are closed.