Mars

,,Het was ook niet de bedoeling dat we met een superontwerp kwamen. Het gaat er gewoon om dat we een beetje met de materie bezig zijn, wat dat betreft is een vlucht naar Mars ook maar gewoon een onderwerp”, vertelt Peter Meerman, mede-organisator van de door het ruimtevaartdispuut opgezette workshop. Meerman: ,,De tijd is ook te beperkt voor spectaculaire oplossingen. Om in twee weken hetzelfde te doen als Nasa in een jaar doet, is natuurlijk onmogelijk.”

Alle L&R-studenten mochten meedoen. Zo ook eerstejaarsstudent Jonas Norrby: ,,Ik kan misschien niet zo diep gaan als de ouderejaars, en zeker met baanberekening hoef ik me niet bezig te houden. Maar je kunt wel met frisse ideeën komen en zo toch heel waardevol zijn.”

Toch is ruimtevaart erg moeilijk en ingewikkeld. Een moeder die vooraf nog enthousiast tegen haar kleuters zei: ,,Er komt zo iemand die iets gaat vertellen en straks komt er een film”, druipt al na twee sheets vol baanberekeningsfiguren af. En wanneer na een half uur het geluid in de zaal eindelijk optimaal werkt, is de meerderheid van de toeschouwers al weer teruggelopen. Op zoek naar Wubbo Ockels’ echte ruimtepak, zijn zelfuitgevonden ruimteslaapzak, een replica van zijn lab of andere Hollandse ruimtevaart-relikwieën. Want Ockels staat gelijk aan voor een groot publiek begrijpelijke wetenschap. ,,En dat is waar het om gaat. Je moet de zaken wel kunnen verkopen, geld binnenhalen. Wubbo kan dat”, meent een medewerker van Space Expo. ,,Dat is volgens mij ook wat de studenten hier hebben kunnen leren: je kunt wel goed bezig zijn, maar het moet ook overgebracht kunnen worden.”

Daar kan het ruimtevaartmuseum zelf ook nog wat van opsteken, zo vindt organisator Andreas von Richter: ,,Space Expo heeft niet erg meegewerkt. Voor ons deel van de tentoonstelling hadden we heel veel dia’s verzameld. Maar over bijvoorbeeld een diaprojector werd heel erg moeilijk gedaan. De communicatie is zeker niet optimaal geweest.”

Daar zullen de echt serieuze marsgangers dan maar aan moeten wennen: door de enorme afstand duurt het zo’n veertig minuten voor een boodschap van de aarde op een Marsbasis ontvangen wordt. Dat maakt een telefoontje op moederdag tot iets van een ver aards verleden.

,

Een beetje Marsreiziger zit er niet mee. Want botontkalking, stralingsbombardementen en uit ontlasting gerecycled drinkwater horen er nou eenmaal bij. Maar om levend te verbranden zoals ooit een Apollobemanning op weg naar de Maan overkwam, zien de meeste toeschouwers niet zitten. Het is tenslotte moederdag.

In de zaal van Noordwijk Space Expo is het erg leeg. Slechts familieleden van de presenterende studenten en wat mensen die met een middagje Mars de landerige zondagroutine proberen te doorbreken, zijn geïnteresseerd in de resultaten van de workshop ‘Mars – The next step’.

Twee weken lang dachten twintig studenten lucht- en ruimtevaarttechniek na over baanberekening, Marsexploitatie, energievoorziening en het creëren van een mensvriendelijke leefomgeving op de zo vijandige rode planeet. Want dat het er gevaarlijk is wordt tijdens de presentaties wel duidelijk. Een reis van bijna een jaar, slechts door een dunne wand gescheiden van het meedogenloos lege niets dat de ruimte is. ,,Vooral het verhaal van dat ongeluk met die Apollovlucht was nogal gruwelijk”, zegt een oudere bezoeker, ,,maar ik vond het tweede deel waarin het ruimteschip werd gepresenteerd wel heel boeiend. Jammer dat ik niet meer mee kan.”

,,Het was ook niet de bedoeling dat we met een superontwerp kwamen. Het gaat er gewoon om dat we een beetje met de materie bezig zijn, wat dat betreft is een vlucht naar Mars ook maar gewoon een onderwerp”, vertelt Peter Meerman, mede-organisator van de door het ruimtevaartdispuut opgezette workshop. Meerman: ,,De tijd is ook te beperkt voor spectaculaire oplossingen. Om in twee weken hetzelfde te doen als Nasa in een jaar doet, is natuurlijk onmogelijk.”

Alle L&R-studenten mochten meedoen. Zo ook eerstejaarsstudent Jonas Norrby: ,,Ik kan misschien niet zo diep gaan als de ouderejaars, en zeker met baanberekening hoef ik me niet bezig te houden. Maar je kunt wel met frisse ideeën komen en zo toch heel waardevol zijn.”

Toch is ruimtevaart erg moeilijk en ingewikkeld. Een moeder die vooraf nog enthousiast tegen haar kleuters zei: ,,Er komt zo iemand die iets gaat vertellen en straks komt er een film”, druipt al na twee sheets vol baanberekeningsfiguren af. En wanneer na een half uur het geluid in de zaal eindelijk optimaal werkt, is de meerderheid van de toeschouwers al weer teruggelopen. Op zoek naar Wubbo Ockels’ echte ruimtepak, zijn zelfuitgevonden ruimteslaapzak, een replica van zijn lab of andere Hollandse ruimtevaart-relikwieën. Want Ockels staat gelijk aan voor een groot publiek begrijpelijke wetenschap. ,,En dat is waar het om gaat. Je moet de zaken wel kunnen verkopen, geld binnenhalen. Wubbo kan dat”, meent een medewerker van Space Expo. ,,Dat is volgens mij ook wat de studenten hier hebben kunnen leren: je kunt wel goed bezig zijn, maar het moet ook overgebracht kunnen worden.”

Daar kan het ruimtevaartmuseum zelf ook nog wat van opsteken, zo vindt organisator Andreas von Richter: ,,Space Expo heeft niet erg meegewerkt. Voor ons deel van de tentoonstelling hadden we heel veel dia’s verzameld. Maar over bijvoorbeeld een diaprojector werd heel erg moeilijk gedaan. De communicatie is zeker niet optimaal geweest.”

Daar zullen de echt serieuze marsgangers dan maar aan moeten wennen: door de enorme afstand duurt het zo’n veertig minuten voor een boodschap van de aarde op een Marsbasis ontvangen wordt. Dat maakt een telefoontje op moederdag tot iets van een ver aards verleden.