Learning Centre te mooi om waar te zijn

Stel je eens voor. Je komt net uit je collegezaal, waar voldoende plaats was voor alle studenten die aanwezig waren. Er was zojuist een gastcollege van een professor uit Amerika. Hij had een goed verhaal en met de razendsnelle verbinding heb je nauwelijks last gehad van vertraging bij de door jullie gestelde vragen. Eigenlijk had je zelfs niet eens naar college hoeven gaan, omdat alles via Collegerama thuis kan worden bekeken.

Samen met je studiegenoten neem je plaats in de ruime en luxe kantine en daar drink je een lekker en voordelig kopje koffie. Na een kwartiertje pauze besluit je met je projectgroep te gaan werken in een van de vele projectzalen die daarvoor beschikbaar zijn. In deze zaal zijn ook uitstekende ict-voorzieningen. Dat klinkt toch allemaal te mooi om waar te zijn? Dat is het ook!

Het nieuwe Learning Centre dat de TU volgend jaar gaat bouwen, werd bij het ontwerp naar alle betrokken partijen gepresenteerd als de oplossing voor juist hun probleem. De faculteit 3Me kreeg te horen dat er collegezalen voor 3Me in het Learning Centre zouden komen. De faculteit TBM kreeg te horen dat er werkplekken voor medewerkers zouden komen. De centrale studentenraad kreeg in eerste instantie te horen dat het een centrum met ict-hoogstandjes zou worden. Nu blijkt echter dat er beperkingen zitten aan het budget en dat niet alle vernieuwingen en ruimteproblemen opgelost kunnen worden. De studentenvakbond VSSD vindt dit een zorgelijke ontwikkeling.
Kritieke grens

De collegezalen van de TU hebben momenteel een bezettingsgraad van ongeveer 69%. Dit lijkt weinig, maar het is voor het inroosteren van alle colleges een kritieke grens. Collegezalen worden nu in een TU-brede zalenpool gestopt, waardoor studenten vaak niet meer op hun eigen faculteit zitten en zalen regelmatig te klein zijn. Daarnaast is er een groot tekort aan werkplekken voor zowel studenten als medewerkers. Het tekort aan zalen is niet heel vreemd. De TU heeft in tijden van dalende inschrijvingen gebouwen afgestoten. ‘Helaas’ stijgt nu het aantal inschrijvingen enorm. Plotseling wordt er gesproken over numerus fixus. Dat is toch vreemd voor een technische universiteit als er maar steeds geroepen wordt dat er een tekort aan bèta’s is in Nederland.

Maar gelukkig, de TU heeft een oplossing: het Learning Centre. Het Learning Centre moet alle problemen oplossen. Geen tekort meer aan werkplekken, geen zalentekort en geen ruimtetekort meer in de zalen. Er is echter een klein probleem, want wat wordt het nu echt? Zoals al eerder genoemd is de TU namelijk in haar berichtgeving over het Learning Centre niet altijd even duidelijk geweest.

Inmiddels is duidelijk dat de Utopia die aan het begin van dit stuk geschetst werd, helaas geen waarheid zal worden. De exacte indeling van het Learning Centre moet nog worden ingevuld. Wel is er bekend dat het Learning Centre voornamelijk zal worden ingezet om het zalentekort tegen te gaan en niet voor werkplekken.
Zalentekort

De VSSD is bang dat de TU het Learning Centre teveel als dé oplossing voor het capaciteitsprobleem naar buiten brengt. De TU presenteert het Learning Centre als oplossing voor allerlei problemen. Het is een mooi plan, maar lang niet voldoende. Daarom hoopt de VSSD dat de TU duidelijk maakt wat ze nu precies gaat realiseren en hoe ze dat gaat doen. Daarnaast zou de studentenvakbond ook graag zien dat de TU doorgaat met het zoeken naar oplossingen voor het huidige capaciteitsprobleem.

Door haar gebouwen af te stoten heeft de TU een behoefte gecreëerd waaraan ze niet meer kan voldoen. Dus we kunnen maar beter terug naar vroeger, toen je nog met zijn twintigen in een collegezaal voor zestig man zat. Vroeger, toen je nog over de Mekelweg kon fietsen. Vroeger, toen je nog in je eigen faculteit college had. Vroeger, toen de TU nog een oud hoofdgebouw had…

Eline Kleiwegt is voorzitter van de Vereniging voor Studie- en Studentenbelangen te Delft (VSSD)

Stel je eens voor. Je komt net uit je collegezaal, waar voldoende plaats was voor alle studenten die aanwezig waren. Er was zojuist een gastcollege van een professor uit Amerika. Hij had een goed verhaal en met de razendsnelle verbinding heb je nauwelijks last gehad van vertraging bij de door jullie gestelde vragen. Eigenlijk had je zelfs niet eens naar college hoeven gaan, omdat alles via Collegerama thuis kan worden bekeken.

Samen met je studiegenoten neem je plaats in de ruime en luxe kantine en daar drink je een lekker en voordelig kopje koffie. Na een kwartiertje pauze besluit je met je projectgroep te gaan werken in een van de vele projectzalen die daarvoor beschikbaar zijn. In deze zaal zijn ook uitstekende ict-voorzieningen. Dat klinkt toch allemaal te mooi om waar te zijn? Dat is het ook!

Het nieuwe Learning Centre dat de TU volgend jaar gaat bouwen, werd bij het ontwerp naar alle betrokken partijen gepresenteerd als de oplossing voor juist hun probleem. De faculteit 3Me kreeg te horen dat er collegezalen voor 3Me in het Learning Centre zouden komen. De faculteit TBM kreeg te horen dat er werkplekken voor medewerkers zouden komen. De centrale studentenraad kreeg in eerste instantie te horen dat het een centrum met ict-hoogstandjes zou worden. Nu blijkt echter dat er beperkingen zitten aan het budget en dat niet alle vernieuwingen en ruimteproblemen opgelost kunnen worden. De studentenvakbond VSSD vindt dit een zorgelijke ontwikkeling.
Kritieke grens

De collegezalen van de TU hebben momenteel een bezettingsgraad van ongeveer 69%. Dit lijkt weinig, maar het is voor het inroosteren van alle colleges een kritieke grens. Collegezalen worden nu in een TU-brede zalenpool gestopt, waardoor studenten vaak niet meer op hun eigen faculteit zitten en zalen regelmatig te klein zijn. Daarnaast is er een groot tekort aan werkplekken voor zowel studenten als medewerkers. Het tekort aan zalen is niet heel vreemd. De TU heeft in tijden van dalende inschrijvingen gebouwen afgestoten. ‘Helaas’ stijgt nu het aantal inschrijvingen enorm. Plotseling wordt er gesproken over numerus fixus. Dat is toch vreemd voor een technische universiteit als er maar steeds geroepen wordt dat er een tekort aan bèta’s is in Nederland.

Maar gelukkig, de TU heeft een oplossing: het Learning Centre. Het Learning Centre moet alle problemen oplossen. Geen tekort meer aan werkplekken, geen zalentekort en geen ruimtetekort meer in de zalen. Er is echter een klein probleem, want wat wordt het nu echt? Zoals al eerder genoemd is de TU namelijk in haar berichtgeving over het Learning Centre niet altijd even duidelijk geweest.

Inmiddels is duidelijk dat de Utopia die aan het begin van dit stuk geschetst werd, helaas geen waarheid zal worden. De exacte indeling van het Learning Centre moet nog worden ingevuld. Wel is er bekend dat het Learning Centre voornamelijk zal worden ingezet om het zalentekort tegen te gaan en niet voor werkplekken.
Zalentekort

De VSSD is bang dat de TU het Learning Centre teveel als dé oplossing voor het capaciteitsprobleem naar buiten brengt. De TU presenteert het Learning Centre als oplossing voor allerlei problemen. Het is een mooi plan, maar lang niet voldoende. Daarom hoopt de VSSD dat de TU duidelijk maakt wat ze nu precies gaat realiseren en hoe ze dat gaat doen. Daarnaast zou de studentenvakbond ook graag zien dat de TU doorgaat met het zoeken naar oplossingen voor het huidige capaciteitsprobleem.

Door haar gebouwen af te stoten heeft de TU een behoefte gecreëerd waaraan ze niet meer kan voldoen. Dus we kunnen maar beter terug naar vroeger, toen je nog met zijn twintigen in een collegezaal voor zestig man zat. Vroeger, toen je nog over de Mekelweg kon fietsen. Vroeger, toen je nog in je eigen faculteit college had. Vroeger, toen de TU nog een oud hoofdgebouw had…

Eline Kleiwegt is voorzitter van de Vereniging voor Studie- en Studentenbelangen te Delft (VSSD)