Kolossaal

Het grootste, gedurftste, gevaarlijkste en duurste publieke werk sinds de Chinese Muur, schreef de Volkskrant afgelopen donderdag over het waterproject. Water uit de Yangtze-rivier in het door overstromingen geteisterde zuiden wordt geleid naar het stroomgebied van de Gele Rivier, de Huai en de Huai in het droge noorden. Niet eerder is er zo veel door de mens in de natuur ingegrepen.

Professor Eelco van Beek van de sectie Land- en Waterbeheer (Citg) kent ook geen grootschaliger projecten dan dit. Toch verwacht hij geen ecologische rampen zoals critici die voorspellen. ,,In het stroomgebied van de Gele Rivier waar nu droogte heerst, was het oorspronkelijk niet droog. Door de toekomstige ingreep komt het stroomgebied van de rivier weer in zijn oorspronkelijke ecologische omgeving terecht.”

Een vergelijking met een ecologisch ramp als in het Russische Aralmeer, ziet hij dan ook niet. Door extreme irrigatie voor de landbouw is het Aralmeer bijna veranderd in een grote zoutvlakte. ,,Maar de Yangtze-rivier kan het water missen”, zegt Van Beek. Het is als wat water uit de Noordzee halen. Het Aralmeer daarentegen ligt in een gebied waar onvoldoende neerslag en grondwater aanwezig is.”

Van Beek is betrokken bij het Yellow river conservation project in China. Hij modelleert in dit samenwerkingsproject tussen de TU Delft en China de vraag naar en beschikbaarheid van water. Volgens van Beek werd al aan dit kolossale waterplan gewerkt en is de eerste verbinding tussen de Gele rivier en de Yangtze- -rivier reeds aangelegd.

De professor vindt het China’s plicht om haar bevolking met gebalanceerde waterbeheersmaatregelen van voldoende water te voorzien. ,,Bij alle grote civiele projecten worden de nadelen afgewogen tegen de voordelen. In China is er de extreme bevolkingsdruk. Je moet wat doen: in de natuur ingrijpen of de bevolking laten stikken.”

Professor Robert Brouwer van dezelfde sectie ziet eveneens geen andere oplossing voor China dan rigoureus in de natuur ingrijpen. ,,China met z’n miljardenbevolking op een relatief klein oppervlak moet wel zo’n drastische maatregel nemen, anders redt het land het niet. Daarnaast heeft China weinig olie of andere natuurlijk bronnen waarmee de welvaart kan worden bevorderd, zoals bijvoorbeeld Amerika wel heeft.”

In feite doen de Chinezen nu hetzelfde als wat de Hollanders ooit deden, meent Brouwer: ,,Nederlanders hebben hun rivieren ook bevaarbaar gemaakt en omdijkt vanwege economische redenen. Hadden we dat niet gedaan dan waren we allang geleden in zee gespoeld en was het onmogelijk geweest ons huidige welvaartspeil met zestien miljoen mensen in een moerasdelta te realiseren.”

Het grootste, gedurftste, gevaarlijkste en duurste publieke werk sinds de Chinese Muur, schreef de Volkskrant afgelopen donderdag over het waterproject. Water uit de Yangtze-rivier in het door overstromingen geteisterde zuiden wordt geleid naar het stroomgebied van de Gele Rivier, de Huai en de Huai in het droge noorden. Niet eerder is er zo veel door de mens in de natuur ingegrepen.

Professor Eelco van Beek van de sectie Land- en Waterbeheer (Citg) kent ook geen grootschaliger projecten dan dit. Toch verwacht hij geen ecologische rampen zoals critici die voorspellen. ,,In het stroomgebied van de Gele Rivier waar nu droogte heerst, was het oorspronkelijk niet droog. Door de toekomstige ingreep komt het stroomgebied van de rivier weer in zijn oorspronkelijke ecologische omgeving terecht.”

Een vergelijking met een ecologisch ramp als in het Russische Aralmeer, ziet hij dan ook niet. Door extreme irrigatie voor de landbouw is het Aralmeer bijna veranderd in een grote zoutvlakte. ,,Maar de Yangtze-rivier kan het water missen”, zegt Van Beek. Het is als wat water uit de Noordzee halen. Het Aralmeer daarentegen ligt in een gebied waar onvoldoende neerslag en grondwater aanwezig is.”

Van Beek is betrokken bij het Yellow river conservation project in China. Hij modelleert in dit samenwerkingsproject tussen de TU Delft en China de vraag naar en beschikbaarheid van water. Volgens van Beek werd al aan dit kolossale waterplan gewerkt en is de eerste verbinding tussen de Gele rivier en de Yangtze- -rivier reeds aangelegd.

De professor vindt het China’s plicht om haar bevolking met gebalanceerde waterbeheersmaatregelen van voldoende water te voorzien. ,,Bij alle grote civiele projecten worden de nadelen afgewogen tegen de voordelen. In China is er de extreme bevolkingsdruk. Je moet wat doen: in de natuur ingrijpen of de bevolking laten stikken.”

Professor Robert Brouwer van dezelfde sectie ziet eveneens geen andere oplossing voor China dan rigoureus in de natuur ingrijpen. ,,China met z’n miljardenbevolking op een relatief klein oppervlak moet wel zo’n drastische maatregel nemen, anders redt het land het niet. Daarnaast heeft China weinig olie of andere natuurlijk bronnen waarmee de welvaart kan worden bevorderd, zoals bijvoorbeeld Amerika wel heeft.”

In feite doen de Chinezen nu hetzelfde als wat de Hollanders ooit deden, meent Brouwer: ,,Nederlanders hebben hun rivieren ook bevaarbaar gemaakt en omdijkt vanwege economische redenen. Hadden we dat niet gedaan dan waren we allang geleden in zee gespoeld en was het onmogelijk geweest ons huidige welvaartspeil met zestien miljoen mensen in een moerasdelta te realiseren.”