Studentikoze boekjes doen het altijd goed aan het begin van het nieuwe jaar. ‘DWAAS!’, een verhaal over de ontgroening, had niet beter getimed kunnen worden.
Delen
br />Boekbespreking
Deze dagen is het haast onmogelijk de vele ontgroeningsrituelen te ontlopen. Horden feuten in besmeurde T-shirts trekken in lange stinkende rijen door de stad, worden opgejaagd door ouderejaars in terreinauto’s, en trekken als geblinddoekte chain gangs langs de grachten. Een vertrouwd tafereel waarbij je je toch onwillekeurig afvraagt waarom mensen zich dat laten aandoen.
Een beter moment om een boekje over ontgroeningen uit te brengen is er dus niet. Jeroen Bertrams, wiens korte verhalen eerder in NRC Handelsblad verschenen, beschrijft in ‘DWAAS!’ de lotgevallen van eerstejaars Koen Bootsma. Koen, een rustige jongen die zich laat verleiden tot het lidmaatschap bij een grote studentenvereniging. Koen, een achttienjarige korfballer die volkomen onbekend is met het fenomeen ontgroening. Koen, een onnozelaar die met ongeveinsde verbazing de barbaarse wereld ondergaat waarin hij plotsklaps verzeild is geraakt.
En dat terwijl hij alleen maar op zoek was naar ,,gezelligheid, nieuwe mensen leren kennen, feesten en toch goede studieresultaten”. Uit angst voor ‘een leeg en saai studentenleven’ sluit Koen zich aan bij studentenvereniging Lucarta. ‘DWAAS!’ begint met de deportatie van het nieuwbakken verenigingslid naar ‘het kamp’, en gaat daarna over in een over-the-top ontgroeningsdrama dat vaag doet denken aan het relaas van iemand die een concentratiekamp heeft meegemaakt. Taferelen die van Primo Levi afkomstig hadden kunnen zijn, compleet met rabiate honden, machtswellustige kamphoofden en tot op de ziel kervende vernederingen. Met dat verschil dat de slachtoffers er deze keer zelf voor gekozen hebben. De sukkels, valt er tussen de regels door te lezen. ‘DWAAS!’ staat van het begin tot het eind vol met ontgroeningsterreur. Amusant om te lezen, dat wel, maar na 148 pagina’s wordt het allemaal toch wat veel.
Damesbadpak
Bertram weet de collectieve afzeikerij binnen de fictieve vereniging wel redelijk geloofwaardig neer te zetten. Het verhaal wordt gedragen door dialogen die bol staan van verenigingssspeak en ook de vele initiatieriten komen authentiek over. Hoofdpersoon Koen ondergaat de barbarij echter vrij gelaten, en doet op afstandelijke wijze verslag van de kleinerende tableaus. ,,We waren natgespoten en met eieren bekogeld. Nederlandse watertomaten waren in mijn gezicht kapot gedrukt en pakken vanillevla waren boven jongens uitgeknepen. Jongens waren op de kop vastgebonden aan bomen en drie jongens liepen rond in een damesbadpak!”
Kortom, persoonlijke vorming die van doorslaggevend belang is om te kunnen overleven in een academische omgeving, en zonder welke iemand nooit een waardevol mens kan worden. Koen is duidelijkonder indruk van de ontgroeners die in zijn de door angst vervormde waarneming tot snoodaardige fabeldieren worden opgeblazen. De personages van deze kwelgeesten blijft door het boek heen noodgedwongen eendimensionaal, een natuurramp in jasje-dasje waar je je maar bij moet neerleggen. Langzaam wordt Koen er gek van ,,om elke keer opnieuw te worden geconfronteerd met de mannen die er zo netjes uitzagen maar op geen enkele wijze leefden naar die kleding”.
Aan het eind van de rit breekt er iets in hem, maar door een korstondige opwelling van medeleven bij een KMT-commisaris haalt Koen de uiteindelijke inzegening toch nog. Het doel is bereikt: ,,Een nieuwe vriendenkring, een nieuw imago, en eigenlijk een geheel nieuw leven.” Hij is eindelijk gaaf.
DWAAS! Een klassiek ontgroeningsdrama is een uitgave van Golden Dream Publishing. ISBN 90-804494-1-5, 148 pagina’s. Prijs 19,95 gulden.
Studentikoze boekjes doen het altijd goed aan het begin van het nieuwe jaar. ‘DWAAS!’, een verhaal over de ontgroening, had niet beter getimed kunnen worden.
Boekbespreking
Deze dagen is het haast onmogelijk de vele ontgroeningsrituelen te ontlopen. Horden feuten in besmeurde T-shirts trekken in lange stinkende rijen door de stad, worden opgejaagd door ouderejaars in terreinauto’s, en trekken als geblinddoekte chain gangs langs de grachten. Een vertrouwd tafereel waarbij je je toch onwillekeurig afvraagt waarom mensen zich dat laten aandoen.
Een beter moment om een boekje over ontgroeningen uit te brengen is er dus niet. Jeroen Bertrams, wiens korte verhalen eerder in NRC Handelsblad verschenen, beschrijft in ‘DWAAS!’ de lotgevallen van eerstejaars Koen Bootsma. Koen, een rustige jongen die zich laat verleiden tot het lidmaatschap bij een grote studentenvereniging. Koen, een achttienjarige korfballer die volkomen onbekend is met het fenomeen ontgroening. Koen, een onnozelaar die met ongeveinsde verbazing de barbaarse wereld ondergaat waarin hij plotsklaps verzeild is geraakt.
En dat terwijl hij alleen maar op zoek was naar ,,gezelligheid, nieuwe mensen leren kennen, feesten en toch goede studieresultaten”. Uit angst voor ‘een leeg en saai studentenleven’ sluit Koen zich aan bij studentenvereniging Lucarta. ‘DWAAS!’ begint met de deportatie van het nieuwbakken verenigingslid naar ‘het kamp’, en gaat daarna over in een over-the-top ontgroeningsdrama dat vaag doet denken aan het relaas van iemand die een concentratiekamp heeft meegemaakt. Taferelen die van Primo Levi afkomstig hadden kunnen zijn, compleet met rabiate honden, machtswellustige kamphoofden en tot op de ziel kervende vernederingen. Met dat verschil dat de slachtoffers er deze keer zelf voor gekozen hebben. De sukkels, valt er tussen de regels door te lezen. ‘DWAAS!’ staat van het begin tot het eind vol met ontgroeningsterreur. Amusant om te lezen, dat wel, maar na 148 pagina’s wordt het allemaal toch wat veel.
Damesbadpak
Bertram weet de collectieve afzeikerij binnen de fictieve vereniging wel redelijk geloofwaardig neer te zetten. Het verhaal wordt gedragen door dialogen die bol staan van verenigingssspeak en ook de vele initiatieriten komen authentiek over. Hoofdpersoon Koen ondergaat de barbarij echter vrij gelaten, en doet op afstandelijke wijze verslag van de kleinerende tableaus. ,,We waren natgespoten en met eieren bekogeld. Nederlandse watertomaten waren in mijn gezicht kapot gedrukt en pakken vanillevla waren boven jongens uitgeknepen. Jongens waren op de kop vastgebonden aan bomen en drie jongens liepen rond in een damesbadpak!”
Kortom, persoonlijke vorming die van doorslaggevend belang is om te kunnen overleven in een academische omgeving, en zonder welke iemand nooit een waardevol mens kan worden. Koen is duidelijkonder indruk van de ontgroeners die in zijn de door angst vervormde waarneming tot snoodaardige fabeldieren worden opgeblazen. De personages van deze kwelgeesten blijft door het boek heen noodgedwongen eendimensionaal, een natuurramp in jasje-dasje waar je je maar bij moet neerleggen. Langzaam wordt Koen er gek van ,,om elke keer opnieuw te worden geconfronteerd met de mannen die er zo netjes uitzagen maar op geen enkele wijze leefden naar die kleding”.
Aan het eind van de rit breekt er iets in hem, maar door een korstondige opwelling van medeleven bij een KMT-commisaris haalt Koen de uiteindelijke inzegening toch nog. Het doel is bereikt: ,,Een nieuwe vriendenkring, een nieuw imago, en eigenlijk een geheel nieuw leven.” Hij is eindelijk gaaf.
DWAAS! Een klassiek ontgroeningsdrama is een uitgave van Golden Dream Publishing. ISBN 90-804494-1-5, 148 pagina’s. Prijs 19,95 gulden.
Comments are closed.