Onderwijs

Knikkeren voor studiepunten

Een fijne mix van teleurstelling en plezier, noemt praktijkdocent Bob van Vliet de knikkermarathon van eerstejaars werktuigbouwstudenten. “Samenwerking staat voorop.”

Bij de knikkermachines draait het om overdracht, aansluiting en samenwerking. (Foto: Justyna Botor)

Aan het einde van het studiejaar is het tijd voor competitie, maar bij deze eerste opdracht gaat het om overdracht, aansluiting en samenwerking. Ruim 750 eerstejaars werktuigbouwkunde studenten, verdeeld over 112 teams, hebben twee maanden gewerkt aan een knikkermachine. Maandag 25 oktober brachten ze hun creaties naar de hal van het 3mE-gebouw voor een knikkerestafette. Natuurlijk ging er wel eens wat kapot, maar er was tijd ingeruimd om dat te fiksen.

Een knikkermachine moet volgens de opdracht een houten ‘knikker’ ter grootte van een tennisbal kunnen opvangen, en 50 centimeter verder op dezelfde hoogte doorgeven aan een volgende machine. Daarbij mag geen motortje worden gebruikt, wel het gewicht van één of twee andere knikkers. Klinkt moeilijk? Kijk het filmpje. Of één van de 111 andere inzendingen.

De 112 teams waren ingedeeld in vier groepen – twee ’s morgens, twee ‘s middags. Bij iedere sessie werden ruim 25 knikkermachines opgesteld op een lange tafel in de hal. Het was de bedoeling om de bal, net als in een estafette, steeds aan de volgende contraptie door te geven. “Maar zelfs al is elk apparaat voor 95 procent betrouwbaar, dan is de kans na 13 machines nog maar 50 procent dat ie het haalt”, legt Van Vliet uit. “Vanochtend haalden we 19 machines achter elkaar – dat zijn er drie meer dan het record van vorig jaar.”

Hoewel iedere groep dezelfde opdracht heeft, bouwen ze met perspex en boutjes toch heel uiteenlopende oplossingen. Van Vliet zag naast de verwachte wipwap- en draaiconstructies ook een verrassend schaarmechanisme en vrijvallende contragewichten. “Ik neem er elk jaar wel een paar mee voor op de kast.” Hij kijkt terug op “een vrolijke afronding van het vak” – vermoedelijk net als ruim 750 eerstejaars.

Tot Van Vliets verbazing leverde de laatste sessie een perfecte run op. “Aan het begin van de dag had ik best veel geld ingezet dat dit NIET zou lukken. Maar toch, dus! Was erg mooi.”

  • Voor nog een indrukwekkende knikkermachine, kijk ook eens naar het knikkerorgel van Martin Molin.
Wetenschapsredacteur Jos Wassink

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

j.w.wassink@tudelft.nl

Comments are closed.